His troublemaker

Η συνθήκη της Εκάλης

Διονύσης POV

Η μικρή η Σεμέλη είναι στο δωμάτιο της και κοιμάται του καλού καιρού...

Είναι πολύ γλυκούλα όταν κοιμάται.

Μάλλον επειδή είναι ήσυχη.

Μόνο όταν κοιμάται είναι ήσυχη.

Αλλά το γεγονός ότι είναι τόσο ζωηρή την κάνει πολύ γοητευτική.

"Διονύση..." Ακούω την Μαργαρίτα να με φωνάζει και γυρνάω και την κοιτάζω.

"Έλα κάτω... Θέλουμε να μιλήσουμε για το θέμα του μωρού." Μου λέει και γνέφω

"Οκ... Πάμε." Της λέω και αφού κλείσω την πόρτα του δωματίου της Σεμέλης κατεβαίνουμε κάτω και εκεί βλέπω τον Αλέξανδρο και την Ηρώ να είναι μαζί αγκαλίτσα.

Το βλέπω... Θα έχουμε επανασύνδεση.

"Γεια σας παιδιά." Λέω πλησιάζοντας τους διακόπτοντας τους από τα γλυκολογα.

"Εεε... Γεια." Λέει αμήχανα ο Αλέξανδρος.

"Λοιπόν... Τι να κάνουμε με το θέμα της μπέμπας?" Ρωτάω κοιτάζοντας τους.

"Κοίτα... Εγώ δεν ξέρω... Αν θα πρέπει να υιοθετήσουμε την μπέμπα... Ας πούμε... Είμαστε εμείς ένα σωστό περιβάλλον για να μεγαλώσει ένα παιδί? Δηλαδή με το ζόρι μπορούμε να μεγαλώσουμε την Σεμέλη... Μπορούμε... Σχετικό είναι και αυτό." Λέει η Ηρώ.

"Εδώ δεν έχει άδικο." Συμφωνώ μαζί της.

"Αλλά... Πιστεύω... Πώς θα κάνει καλό στην Σεμέλη να υιοθετήσετε αυτό το μωρό. Γιατί... Δεν είναι ένα παιδί που χρειάζεται προστασία ή ελευθερία. Χρειάζεται αγάπη. Και να πάρει... Αλλά και να δώσει. Το χρειάζεται το παιδί." Μας λέει η Μαργαρίτα.

"Και η Μαργαρίτα από εδώ έχει δίκιο. Έπρεπε να την δείτε πως ήταν όταν είδε το μωρό. Ή τον ενθουσιασμό της όταν έμαθε το μωρό είναι καλά... Ή όταν... Την είδε... Τον τρόπο που την αγκάλιασε... Που την χαιδυε... Την αγάπησε την μικρή αμέσως." Λέω χαμογελώντας στην ανάμνηση της Σεμέλης με το μωρό.

Όμως χαμογελάω περισσότερο όταν θυμάμαι και το πεταχτό φιλί που μου έδωσε...

Βασικά... Δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να το ξεχάσω...

Μάλλον... Επειδή ήταν ξαφνικό.

"Εσύ Αλέξανδρε? Τι πιστεύεις?" Τον ρωτάει η Μαργαρίτα.

"Κοιτάξτε... Εγώ... Δεν έζησα... Την Σεμέλη ως παιδί... Ή ως μωρό... Και όλες αυτές τις μέρες... Κάνω μόνο... Λάθη. Και θέλω να την κάνω ευτυχισμένη. Και αν αυτό το παιδί... Μου δώσει την ευκαιρία... Να μεγαλώσω ένα παιδί σωστά... Και να κάνω ευτυχισμένη την Σεμέλη μου... Τότε θέλω... Να την υιοθετήσουμε. Αλλά είναι νωρίς ακόμα να το αποφασίσουμε. Πρώτα θα πρέπει να ρωτήσουμε την Σεμέλη αν είναι σίγουρη για όλη αυτή την υιοθεσία... Να δούμε και το μωρό... Και μετά να πάρουμε την τελική απόφαση." Απαντάει και χαμογελάω λιγάκι.