Σεμέλη POV
Τον ηλίθιο!
Τον βλάκα!
Τον άχρηστο!
Πως μπόρεσε να μου το κάνει αυτό?
Εγώ τον αγαπάω!
Και... Και μου είχε υποσχεθεί ότι δεν θα με άφηνε ποτέ!
Ο ηλίθιος βλάκας ψεύτης!
Προσπαθώντας να μην κλάψω κατευθύνομαι προς το σπίτι του Μίλτου προκειμένου να κάνουμε παρέα και να νιώσω καλύτερα.
Και αν μπορεί μα με φιλοξενήσει αφού η αλήθεια είναι... Πως δεν έχω που να πάω...
Ο μπαμπάς με έδιωξε όπως και η μαμά...
Μόλις φτάνω στην γκαρσονιέρα του χτυπάω την πόρτα πολλές φορές και δυνατά αφού η ώρα είναι 2 το μεσημέρι και αμφιβάλλω αν θα είναι ξύπνιος τέτοια ώρα.
Δεν ξέρω τι δουλειά κάνει ακριβώς αλλά ξέρω πως δουλεύει πολλές ώρες το βράδυ για αυτό κοιμάται μέχρι και το μεσημέρι.
Λίγα λεπτά αργότερα ανοίγει την πόρτα και με κοιτάζει έκπληκτος.
"Σεμέλη? Εσύ είσαι?" Με ρωτάει όμως δεν απορω.
Έχω βάψει τα μαλλιά μου μπλε μοβ.
Έχω βάλει γαλάζιους φακούς επαφής.
Έχω πάρει μερικά κιλά για να φτάσω στα απαραίτητα κιλά κατά τον διατροφολογο που φαγώθηκε ο μπαμπάς να πάω.
Και... Φοράω μια στολή μαθήτριας.
"Τι σε δυσκόλεψε τόσο πολύ να με καταλάβεις?" Τον ρωτάω και γελάει λιγάκι.
"Η στολή μαθήτριας." Απαντάει και γελάω και εγώ.
"Έλα μην κάθεσαι έξω. Πέρνα μέσα." Μου λέει και αυτό κάνω.
"Μου αρέσουν τα μαλλιά σου. Σου πάνε." Σχολιάζει και τον κοιτάζω χαμογελαστή.
"Ευχαριστώ." Του λέω και με φιλάει.
"Νόμιζα πως δεν θα σε ξανά έβλεπα." Μου λέει χαιδευοντας το μάγουλο μου.
"Επειδή η μαμά μου σου είπε ότι θα σε κλείσει φυλακή ή επειδή έφυγα για την Αθήνα?" Τον ρωτάω.
"Και για τα δύο. Και μου έλειπες..." Μου απαντάει και με φιλάει ξανά.
"Μίλτο... Η μαμά μου με έδιωξε από το σπίτι και με έστειλε στον πατέρα μου. Και εκείνος με έδιωξε και με έστειλε στην μητέρα μου. Κανένας από τους δύο δεν με θέλει." Λέω έτοιμη να κλάψω και με αγκαλιάζει.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
His troublemaker
Humor"Είμαι κόρη σου... Και εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αλλάξεις..."
