Ik ren door het bos achter een hert aan. Ik doe pogingen om met mijn pijl en boog het dier te raken maar alle pogingen gaan niet echt goed. De pijlen schieten van mijn boog af met een zoevend geluid. Zoef, Zoef, Zoef. Ik raak, het hert valt niet meteen neer maar ik weet het erg te vertragen. Ik ren er heen, verlos het dier uit z'n leiden en bedank hem voor z'n leven.
Na een korte tijd heb ik al een vuurtje en ik probeer zoveel mogelijk vlees te braden, de botten gebruik ik voor nieuwe pijlpunten en de darmen en nieren zijn handig voor zakken en kleine buideltjes die ik meteen in elkaar knutsel. Als alles is verwerkt ga ik zo snel mogelijk terug, op mijn weg pak ik alle pijlen die ik mis geschoten had op, dat zijn er nogal was.
Vlak bij de mijn verstop ik mijn pijl en boog tussen twee bosjes met een deel van het vlees onder wat zand. Ik sluip stiekem het kamp binnen, door die een gleuf tussen twee muren, over dat prikkel draad en vervolgens door een kapot raam de slaapzaal in. Zo stil mogelijk keten ik mezelf weer vast, verstop het stokje dat ik gebruik en ga slapen in een van de kleine hangmatten die heel dicht op elkaar hangen.
