Tussen de struiken op veilige afstand kijk ik naar mijn Spirit als het eindelijk gebeurd. De zon is net opgekomen als de prachtige rood-oranje strepen te voorschijn komen op de rechter kant van het gezicht van mijn Spirit. De meeste staan op z'n wang en maken mooie hoekige spiraalen en lijnen die vervolgens in een rode pluk overgaan in de manen.
Één van de strepen gaat over het oog, boven het oor langs de manen in.
Op het einde van de staart vormen er ook strepen maar deze gaan niet over in het plukje aan het einde van de staart.
Mijn Spirit ligt daar zo mooi in het gras, de zon schijnt en laat de schoonheid van het dier nog beter zien, ik hou van hem. Ik zou naar hem toe willen rennen, knuffelen, hem vertellen hoe blij ik met hem ben.
Als ik dat zou doen ga ik hoe dan ook dood, al komt er een wonder of strijken er goden neer die me beschermen, dan nog zal ik te overlijden raken.
Mijn kijk moment heeft te lang geduurd en ik begin te rennen, zo snel als ik kan.
Het is nu al middernacht en Spirit is nog niet terug, dit duurt echt al veel te lang. Straks is er iets gebeurd...
Ik lig hier nu al een nacht op Spirit te wachten, ik ga hem zoeken. Zo snel als ik kan pak ik alle spullen en bind een deel ervan vast aan Spirits tuigje, wacht.... Uch nu moet ik het zelf gaan meeslepen, ik laat een deel wel hier. Ik halveer het eten, laat het stro liggen en ik laat ook de stenen voor het vuur achter. Zonder verder na te denken ga ik op pad Spirit zoeken.
📖📖📖📖📖📖📖📖📖📖📖author note📖📖📖📖📖📖📖📖📖📖📖📖📖📖📖📖
Heey lezertjes :p
Ik wou ff melde dat ik vanaf nu de hoofdstukken wat langer probeer te maken.
Btw je kunt Spirit zien op de foto bij dit hoofdstuk voor als je het nog hiet door had :p
