Ακροβατώντας σε τεντωμένο σκοινί

Κεφάλαιο 2ο

Ξυπνητήρι. Ξανά. Αυτή το φορά έλλειψε το γαμώτο. Σηκώνεται με ένα σάλτο από το κρεβάτι της. Φοβόταν ακόμα, αλλά η συνάντηση με τον Κόουλ της είχε ανεβάσει πολύ το κέφι. Ντύνεται, βάφεται, ετοιμάζεται και βγαίνει χαρούμενη από το διαμέρισμά της. Χτυπάει την πόρτα της κολλητής της. Της ανοίγει ανέτοιμη ακόμα για την σχολή.

"Θα χάσω την πρώτη ώρα, τα λέμε" και της κλείνει την πόρτα στα μούτρα. Η Σαμάνθα γελάει. Βγαίνει από την πολυκατοικία και μπαίνει στο αυτοκίνητό της. Πρώτη φορά το χρησιμοποιεί για να πάει στη σχολή. Για λόγους οικονομίας το χρησιμοποιούσε μόνον το βράδυ. Αυτή τη φορά σκέφτηκε πως ίσως ο Κόουλ θα χρειαζόταν μεταφορικό όταν θα πήγαιναν για καφέ.

Πέρασε το μάθημα. Η Γκρίζλα δεν εμφανίστηκε καθ' όλη τη διάρκειά του. Δεν ανησύχησε γιατί το έχει κάνει πολλές φορές. Τώρα πηγαίνει στην καφετέρια να συναντήσει τον Κόουλ. Περιμένει πέντε λεπτά και αυτός εμφανίζεται.

"Γεια."

"Καλημέρα Κόουλ. Πώς πήγε το μάθημα;"

"Ως συνήθως...μάθημα."

"Μια από τα ίδια. Πού θες να πάμε;"

"Έλεγα στο Baccarat."

"Δεν έχω πάει."

"Σοβαρά; Χάνεις."

"Είναι μακριά;"

"Σχετικά ναι."

"Θες να πάμε με το αυτοκίνητό μου;"

"Έχεις αυτοκίνητο; Τέλεια! Πάμε."

Χαμογέλασαν ελαφρά ο ένας στον άλλο και η Σαμάνθα του έδειξε πού είχε παρκάρει το αυτοκίνητο. Μπήκαν και προχώρησαν προς την καφετέρια.

Έφτασαν. Η Σαμάνθα ενθουσιάστηκε από τη διακόσμηση του μαγαζιού. Ορθογώνιο σχήμα, με ένα μπαρ στο βάθος, πολλά κεριά, ένα καταπληκτικό φωτιστικό διαφόρων χρωμάτων και κορνίζες σε κάθε τοίχο.

"Ουάου... είναι υπέροχο. Καθόμαστε στο γωνιακό τραπέζι;"

"Ναι, φυσικά." αποκρίθηκε ο Κόουλ.

Μετά από λίγο έφτασε ο σερβιτόρος. Παρήγγειλαν και ξεκίνησα

τη συζήτηση.

"Οπότε Σαμάνθα... πώς σου φαίνεται το πρώτο έτος;"

"Λίγο βαρετή ερώτηση, αλλά εντάξει. Δεν με δυσκολεύει πολύ. Και δεν έχω διαβάσει και υπερβολικά. Χαλαρά είμαστε."

"Βαρετό εε; Χα! Αρχίζω ξανά. Οπότε Σαμάνθα, μίλησέ μου για τον εαυτό σου. Ποια είναι τα πιο σκοτεινά σου μυστικά και οι πιο δυσοίωνες εμπειρίες σου;"