Our Messy Hearts ✔

Chapter 5: Unknown Number

One more thing, puwede naman kasing sabihin na 'Stay away from us Arianne because I can't help myself to fall in love with you', heller! Hindi ako si madam Auring para manghula.

"Uulan pa yata," ani Angela habang nakatingala. Mmmm, mukha ngang uulan. Kanina pa dumidilim ang langit.

"Wrong timing naman, paano na'yan?" reklamo ni Vix. Kunot ang noo ko siyang tiningnan.

"Maybe next time nalang natin ituloy ang pag to-tour guide namin sa inyo boys, uulan na 'ata e." Saad ni Marvie. So 'yun pala ang reason kung bakit kami pinapunta dito ni Marvie. Argh! Bakit kailangang isama pa ako?!

"If that's the case, then let's go. We still have class awaiting." Louwiee said, blankly. Isa pa itong hinayupak na'to. Kung hindi blanko at cold ang boses eh tipid pang mag salita minsan. Putspa! Kahit sino 'atang tao kakausap dito papanisan ng laway.

"Ayokong pumasok sa class, ituloy na natin ang school tour," ani Angela kaya sinamaan ko siya ng tingin. "Okay, fine." Pagbawi nito.

Naunang maglakad pabalik ng I.T Building ang lima. Nasa likuran lang ako dahil gusto ko muna ng peace of mind. Masyadong mabilis ang lahat sa akin. Hindi ko pa kayang i-absorb and I'm still confused. Hindi ko alam.

Mula sa likod ay pinagmasdan ko ang kabuohan ni Jonard. Malaki rin pala ang pinagbago niya. Mas naging masculine ang tindig niya. No, no, no, no! Erase it! Mahina kong tinapik ang magkabilaan kong pisngi. Damn, Arianne, kailan ka pa ba titigil? You look stupid.

"Stupid," Louwiee blurted ng makitang nakatingin na silang lahat sa akin. Literal na napanganga ako dahil sa sinabi niya. Hindi ko alam kung para sa akin ba iyong 'stupid' na sinasabi niya o sadyang napa-paranoid lang ako.

"It's all because your expression is so obvious." Dugtong ni Jonard na lalong nagpakunot sa aking noo. Ano daw? Sumang-ayon naman ang tatlo. Ha?

"It's okay bakla, mukha ka lang timang!" Pagtawa ni Angela. Mahina siyang hinampas ni Marvie.

"Tama na muna ang satsat guys, magsisimula na ang klase natin." Paglilihis ni Marvie ng topic kaya umakyat na kami sa second floor at pumasok na sa classroom.

As usual pagpasok pa lang namin ay ang mga maiingay na estudyante ang bumungad sa amin. Some are busy for other stuff and some are busy for their unimportant chitchat. Hindi pa nagsisimula ang klase. Ilang sandali pa ay dumating narin ang aming professor sa last period. Tulad ng nakasanayan ay nagpaliwanag lamang ito at nagbigay ng short quiz, assigments at saka kami idinismiss.

Mabilis natapos ang maghapong klase. Hindi ko nga alam kung sadyang ganoon nga ba kabilis ang araw o dahil sa atat na atat na akong matapos ang klase dahil gusto ko ng makauwi. Idagdag mo pa ang kagustuhang makalayo na muna sa kanya. I know it takes time for me to move on, pero ganoon naman talaga. Siguro after those sleepless night thinking about the past, na-realize ko din na maybe it's time for me to let it go. I mean to be happy for myself. Iyon nalang muna ang hahangarin ko sa ngayon— ang maging maayos ang lahat sa akin.

KASALUKUYAN akong nasa kwarto. Hindi ko alam kung itetext ko ba siya o kung huwag nalang. Tulad ng kagustuhan kong maging maayos ang lahat sa akin ay ang kagustuhang paglinaw ng relasyon namin ni Jonard. Hindi iyong maging kami ulit, I mean, iyong maging magkaibigan man lang kami o bumalik sa pagiging stranger. Ang hirap kasi na araw-araw mo nakikita iyong taong gusto mong kalimutan pero sa tuwing nakikita mo siya ay natatakot ka, kinakabahan at naiilang. I hate that feeling. Ayoko no'n. Gusto ko maging normal ang araw ko sa eskwelahan tulad ng dati. Tulad ng nakasanayan ko.

Nakahiga ako sa kama, tinititigan ang puting kisame na wari'y hinihintay na tulungan akong magdesisyon.

Naalala ko nang tanungin ako ni Angela kung mayroon ba akong number ni Jonard. Yes, mayroon ako. Nakasulat iyon sa aking talaarawan pero hindi ko alam kung hanggang ngayon ba ay ginagamit parin niya. Simula kasi noong araw na naghiwalay kami ay hindi ko na siya sinubukang kontakin pa.