Forbidden Fire - COMPLETED (Revised)

CHAPTER TWENTY-FIVE

"Mali ito," wala sa sarili na aniya.

Narinig niyang napaismid ang lalaki. "Hindi ba ito ang gusto mo?" malamig na anito. Sa isang iglap ay napalitan ng coldness ang sweetness na makikita sa mukha ng binata. "Baka nakakalimutan mo... magiging akin ka kapalit ng buhay ng walang kwentang taong 'yon."

Naiyukom ni Verlaine ang kaniyang mga kamay sa sinabi ng lalaki. "Hindi 'yan totoo," pagtatanggol niya sa kasintahan. Hindi na niya hahayaan na pagsalitaan pa ng hindi maganda ang nobyo. Wala itong ginagawang masama at hindi nito deserve ang pagtratrato binibigay ng kapatid nito. Halos mahugot ni Verlaine ang kaniyang hininga ng mas lalong lumapit si Jaxxon sa kaniya ngunit hindi niya lang pinahalata.

"Hindi totoo? Bakit ano ba ang totoo para sa'yo ha?" may ngiseng pang-asar sa mga labi na saad niya.

Tiningnan siya ni Verlaine ng diretso sa mga mata bago siya nagsalita. "Mabait ang kapatid mo. Siya lang ang tao na nagparamdam sa akin ng tunay na pagmamahal. Hindi ko man alam ang dahilan kung bakit ka nagkakaganyan sa ama at kapatid mo pero hindi 'yon sapat na dahilan para pumatay ka ng ibang tao. Hindi 'yon sapat na dahilan para hindi mo na respetuhin ang ama mo!" Iniyukom ni Verlaine ang kaniyang mga kamao. Humigit muna siya ng hininga bago nagpatuloy. "Kaya siguro ganoon na lang ang pagtrato sayo ng papa mo ay dahil ganyan ang ugali mo sa kapatid mo at sa kaniya. Kahit sa akin na wala namang ginagawa sayong masama ay masama ang pagtrato mo. Napakasama ng ugali mo... minsan iniisip ko kung meron ka pa bang puso dahil wala kang awa," giit na dagdag niya sa binata.

Nakita niyang nagdilim ang mukha nito at muling nawalan ng emosyon pero wala na siyang pakialam. Kailangan ng magising ng lalaki sa katotohanan na mali ang ginagawa niya at nagbabaka sakali rin si Verlaine na magbago ang isip nito.

"Pinuno na kasi ng inggit ang puso mo para sa kapatid mo. To the extent na gusto mo siyang saktan. Kung iniisip mo na dahil sa ginagawa mong 'to ay nakaganti ka na sa ama at kapatid mo. Nagkakamali ka! Niloloko mo lang ang sarili mo. Oo nga nakukuha mo nga ang gusto mo pero hindi naman sa tamang paraan at sa huli ikaw lang din ang nagmumukhang kawawa."

Umusbong ang matinding kaba sa dibdib ni Verlaine ng biglang hawakang muli siya ni Jaxxon sa kaniyang baba saka inilapit ang mukha sa kaniya. Lalo na ng magtapat ang mga mata nilang dalawa.

"You have a lethal and delectable mouth, babe, but I'm sorry to tell you that won't work on me," seryosong anito na para bang hindi tinablan sa mga maaanghang na salitang binitawan niya. Binitawan siya ng binata ngunit nanatiling nakatuon sa kaniya ang malamig at walang buhay na mga mata nito. "Magbihis ka, aalis tayo."

Kumunot ang noo ni Verlaine. "Saan tayo pupunta?" hindi pa rin maalis ang kaba sa dibdib na tanong niya sa binata nanatili kasing walang emosyon ang mukha nito. Mukha itong nakakatakot kapag nasa ganitong katayuan. Iwinaksi ni Verlaine ang takot na nararamdaman. Tama lang ang masasakit na salitang binitiwan niya sa lalaki. He deserved it dahil ang sama ng ugali nito.

"We'll have a date."

Tila huminto ang kaniyang mundo sa narinig. "Date?"

"Oo kaya mag-ayos ka na. Aalis tayo after an hour," seryosong anito.

Kumunot ang noo ni Verlaine sa nahimigang pag-uutos sa boses ng lalaki. Marahas niyang ipiniling ang ulo upang ipakita ang disgusto sa ideya ng binata. "Ayokong mag-date kasama mo!"

Ngunit parang wala lang sa binata ang kaniyang pagtanggi bagkus inilapit nito ang bibig sa tainga niya kapagkuwan ay bumulong na naghatid na naman ng ibang sensasyon sa buong katawan niya.

"Sa ayaw at sa gusto mo ay sasama ka sa akin. Kahit pa anong sabihin mo sa akin it doesn't change the fact that you are mine now o baka gusto mo mawala na ng tuluyan ang fiancé mo. Your choice."