forget ‡ vmin

prolog

Marzenia. Rzadko spotyka się osoby, których nie mają jakiegoś marzenia, czegoś, co by je zdołało uszczęśliwić. Ktoś może pragnąc dużej sumy pieniędzy, cudownego czworonoga, pokoju na świecie, czy drugiej połówki, ale są też osoby, które marzą o szybkim zniknięciu z tego nieszczęśliwego świata. Zazwyczaj są to ludzie, którzy doświadczyli niemiłych wydarzeń, jak śmierć ważnej osoby, członka rodziny lub po prostu zaczęli sobie nie radzić. Często potrzebują wsparcia, pomocy, ale uśmiech przyklejony do ich twarzy powoduje, że ludzie z otoczenia myślą, że wszystko jest w porządku.

Bo przecież jeśli ktoś potrzebuje pomocy, to idzie po nią.

Przecież nikt nie wie, co się kryje pod tą wiecznie roześmianą buzią z szerokim uśmiechem.

•

Czarnowłosy siedemnastolatek wygodnie siedział w stosie puchatych poduszek, znajdujących się na niewielkim balkonie. Okryty dużym kocem patrzył w niebo pokryte jasnymi gwiazdami, uwalniając swoje łzy, które swobodnie spływały po jego pulchnych i czerwonych od mrozu policzkach. Jednak niska temperatura nie przeszkadzała mu na tyle, by przestać patrzeć na jedyny obraz, jaki sprawiał mu radość.

Jimin był chłopakiem ze smutną przeszłością, która sprawiła mu cholernie dużo bólu, a każdy nowy dzień spędzony na świecie powodował u niego strumyki łez. A wszystko zaczęło się od śmierci matki, która była jedyną osobą, która darzyła go miłością. W wieku czterech lat nie rozumiemy zbyt wielu rzeczy. Ciężko nam pojąć, że ktoś w każdej chwili może odejść i już nigdy nie wrócić. U matki chłopaka po czterech latach od jego narodzin zdiagnozowano nieuleczalną chorobę, a po dwóch latach rodzicielka Jimina go opuściła. Jako mały dzieciak błąkał się nocą po ciemnych uliczkach szukając jakieś pomocy. I gdy nikt jej mu nie chciał dać, po raz pierwszy spojrzał w niebo, które pokryte było niezliczoną ilością gwiazd.

Od tamtej pory gwiazdy zawsze mu towarzyszyły, stając się jego jedynymi przyjaciółmi.

~
08.02.2020