POV Madison
Ik liep het stadion in en ging in de kleedkamer op het bankje zitten. Ik keek naar de deur. Ik was de eerste van mijn team die er was. Zelfs mijn coach was er nog niet en mijn trainer ook niet. We hoefden ook pas over een uur te verzamelen maar dat maakte mij niet uit. Ik wilde gewoon even alleen zijn.
Ik keek naar de foto’s die aan de muur hingen. Aangezien dit een meidenkleedkamer was hingen hier alleen de foto’s van de meidenelftallen. Ik keek naar ieder jaar, naar iedere foto. Ik stond stil bij het laatste meidenelftal. Dat was ik. Ik keek lang naar mijn team. Mijn voormalige team.
Ik stond er niet vrolijk op. Ik weet nog dat die foto was gemaakt. Dat was echt de laatste week dat ik in Miami woonde. Ik had toen niemand echt meer en ik wilde gewoon weg. Ik had het nergens meer naar mijn zin, en zelfs niet op het veld.
Ik keek naar mijn teamgenoten. Ik moest dadelijk tegen hen voetballen. Ik moest niet meer samenwerken met hen. Ik moest juist de bal van hun afpakken, scoren in de goal waar ik nooit in moest zijn en naar een andere coach en trainer luisteren. Ik moest mijn concentratie vandaag niet verliezen.
Ik ging op het bankje liggen en tikte met de hak van mijn laarsje op de bank en staarde naar het plafond. Ik dacht even na. Ik wist dat Noah vandaag sowieso zou komen kijken. Ik denk dat de rest ook wel komt. Ook mijn oude team met Liz komt denk ik. Ik weet alleen niet of mijn oude team weet dat het tegen mij is. Ik denk dat ze alleen voor Romy komen kijken die mijn plek bij Miami ingepikt. Niet echt ingepikt meer vervangen. Ik was tenslotte zelf weggegaan.
Ik schrok op van de deur die open ging. Mijn coach kwam de kleedkamer in met drinken en al zijn papierwerk. “Madison, beetje vroeg vindt je ook niet?” Ik haalde mijn schouders op. Ik keek nogmaals naar mijn foto aan de muur. Hij zag het ook. “Raar om hier als tegenstander te zijn?” Ik knikte.
“Al mijn oude vrienden komen kijken, ik moet tegen mijn oude team, bij mijn oude club.” Hij knikte en kwam naast me zitten. “Je bent hier niet weggegaan met een traan van verdriet” Ik haalde mijn schouders op. “Niet verdriet dat ik hen nooit meer zou zien, meer verdriet van dat ik hun allemaal kwijt was. Mijn laatste week vooral, was een hel” hij knikte. “Zoiets vertelde Don me al een beetje”
Ik keek op toen de deur open ging. Mijn team kwam langzaam binnen druppelen en we gingen ons omkleden. Ik trok mijn broek en shirt aan en keek in de spiegel. “Raar om in deze kleedkamer in het tenue van een ander team te staan?” Ik knikte. Ik ging op het bankje zitten en begon mijn schoenen te strikken. Ik kon dit wel.
POV Morgan
Ik liep naar mijn plek en ging zitten. Liz zat aan de ene kant met naast haar haar team en Brandon zat aan de andere kant van mij met drie lege plekken voor Alana, Jason en Noah, die nog moesten komen. Ik keek naar het veld. “Hield je van mijn zus?” vroeg ik aan Brandon. Hij keek me verbaasd aan. Hij verwachtte deze vraag niet echt. Hij knikte. “Ja al een tijdje, maar we waren meer beste vrienden, toen het uit ging heb ik het nog geprobeerd maar toen ik wakker werd was ze er vandoor” Ik knikte. “Wat heb je geprobeerd?” Hij keek even om zich heen. “We zijn samen naar bed geweest” Mijn ogen werden groot. “Dus ze heeft al wel een keer gedaan?” Hij haalde zijn schouders op. “Dat was volgens mij haar eerste keer” Zei hij zacht zodat de rest ons gesprek niet hoorde.
Ik keek naar Noah die eraan kwam. “Weet hij het?” Brandon keek even snel naar Noah en schudde zijn hoofd. “Ik kon het hem niet zeggen, hij houdt nog van haar, dat ga ik hem niet aandoen. Nog niet” Ik knikte. “Ja hij zal wel boos zijn als hij erachter kwam” Zei Liz opeens. Ik schrok me rot. Blijkbaar had ze me dus afgeluisterd. “Waar zal wie boos om worden?” Noah kwam naast Brandon zitten. Ik hield mijn mond strak dicht en keek naar het veld. Brandon keek Liz met grote ogen aan. Liz was toch al geen fan van Brandon en dat liet ze ook merken. “Dat Brandon op Madison’s laatste avond hier met Madison naar bed is gegaan” Noah haalde zijn schouders op. “Ja dat wist ik al” Zei hij rustig. Ik keek hem verbaasd aan. “Hoe wist je dat?” Vroeg Brandon.
“Liz, dat had je me de volgende dag al meteen verteld, vlak voordat ze vertrok hadden we daar nog ruzie over.” Liz knikte. “Dat is waar ook” Noah keek naar het veld. “Waarom zei je dat nooit tegen mij?” Vroeg Brandon. “Omdat ik toch al boos op je was en Madison had gelijk, ze was dronken en boos op me, ik had hetzelfde gedaan als ik in haar schoenen stond. Ik had haar als stront laten vallen.” Ik knikte. “Dat had je zeker” “Jij hebt haar ook niet heel veel beter behandeld hoor Morgan” Zei Liz. Iedereen viel stil. Ik knikte. “Ik weet het” “Eigenlijk is het allemaal jou schuld” Zei ze er nog extra bij. “Ik weet het” “En dankzij jou..” “Nu weten we het wel weer Liz!” Zei Noah geïrriteerd.
Jason en Alana kwamen snel de tribunes op en kwamen bij ons zitten. Vlak daarna kwamen de teams het veld op. Voorop liep Madison met haar captains band. Ik keek trots naar haar. Mijn moeder zat wat verderop en veegde een traan weg. Romy liep in de andere rij iets verder naar midden. Nadat iedereen zijn plek had ingenomen kon de wedstrijd beginnen.
Ik keek naar Madison die hard met de bal vooruit sprintte en overspeelde met een ander meisje wat ook echt goed was. Voor de goal stopte Madison de bal. Ze keek er even naar en schoot toen op haar hardst de bal in de goal. Het uit vak begon te joelen. Ik keek naar de mensen en zag onder andere haar vriendje. Er waren nog wat andere jonge jongens bij, waarschijnlijk vriendjes van de rest van het team. Enkele ouders waren er en ik zag jongens van mijn school die shirts aanhadden met een foto van Madison en de tekst “Madison Rules” Erop.
Ik zag dat Romy moeite had met de wedstrijd na de rust. Ze kwam moeilijk vooruit. Ze rende eindelijk alleen met de bal. Ik zag opeens Madison eropaf sprinten. Ze schoof over de grond en daardoor schoof de bal richting een teamgenoot van Madison. Romy viel hard op Madison. Zo te zien hadden ze beide last. Romy kwam met haar knie vol in haar buik en Romy viel op haar hoofd. De scheids kwam erbij. Madison werd door een teamgenoot, die had gescoord, opgetild. Romy bleef nog even liggen en het duurde even voor ze werd opgetild. Madison kreeg een gele kaart. “Dat was gewoon op de bal” Zei Brandon. “Slaat nergens op” Zei Noah.
Ik had er geen verstand van. Madison keek in iedergeval niet vrolijk. Zonder nog te kijken hoe het met Romy ging rende ze met pijn weg. Romy leek niet zo veel pijn te hebben maar wilde wel gewisseld worden. Huilend zat ze op de bank aan de zijkant. Even later moest Madison een penalty nemen. Ze hurkte even neer en had haar armen stevig om haar buik. Een teamgenoot hurkte naast haar. Iedereen was stil en keek naar hen. Blijkbaar had Madison toch meer pijn dan gedaan.
Na een tijdje stonden ze op. Haar teamgenoot ging naar haar plek. Madison ging klaar staan en veegde haar tranen weg. Ze knikte naar de scheids dat ze kon. Het fluitsignaal klonk en Madison rende vol op de bal af en schoot hem hard in de goal.
Niet lang daarna klonk het eindsignaal en zat de wedstrijd erop. Ik liep naar de parkeerplaats en wachtte daar op Madison. Eindelijk kwam ze naar buiten samen met haar vriendje. “Madison, alsjeblieft luister naar me” Ze zuchtte en zei niks dus ik dacht dat ze wel luisterde. “Ik moet ergens anders wonen, mag ik alsjeblieft mee naar LA?” Ze keek me lang aan. “Wat denk je zelf? Dat ik opnieuw ben begonnen om uiteindelijk nog met jou en die baby opgescheept te zitten?” “Alsjeblieft?” De rest van onze groep kwam naar buiten en kwam erbij staan. Madison keek om zich heen. “Is er dan iets waardoor je niet meer hier wil wonen bij al deze geweldige mensen?” Iedereen keek mij nu aan, niemand wist namelijk dat ik weg wilde. “Je wil wat?” Vroeg Alana aan mij.
“Morgan?” Madison keek me nog een keer aan. “Heb een geweldig leven met de baby en Cody. Vergeet me geen kaartje te sturen als ik tante word” En daarmee liep ze weg. Ik keek haar lang na, meende ze dit?
Sorryyyyy dat het zo lang duurde
Beetje druk met school en andere dingen enzo
Hopelijk was het een goed hoofdstuk
Laat weten wat je vond!!!
Loveee yaaa all
Wat denk je dat er nu gaat gebeuren?????
