POV Morgan
We zaten met zijn alle in de woonkamer. Ik, Jason, Noah, Xander, mijn moeder, Liz, Romy, Alana en Brandon. Het was akelig stil in de kamer.
"Morgen moet ik voetballen tegen Madison" Zei Romy opeens terwijl ze naar haar telefoon keek. Ze liet haar voetbalschema aan Jason zien. "Waarom gaan we dan niet met zijn alle kijken?" Vroeg Liz. Ik haalde mijn schouders op "Is dat wel zo'n slim plan denk je?" Liz keek me even aan. "Ze wil ons niet spreken, maar dan kunnen we nog wel kijken hoe ze is gegroeid met voetbal. Ik wil dat wel eens zien" Ik knikte
"Ik wil mijn dochter terug" Zei mijn moeder opeens. Ik kreeg een steek in mijn hart. Ze heeft mij toch ook nog, of niet dan. "Morgan, denk je dat ik nu trots op je ben?" Zei ze. Blijkbaar sprak ik dus hardop.
Ik haalde mijn schouders op. "Je bent zwanger van de ex van je zus. Je hebt niks gezegd terwijl ze weg was. Door jou heb ik ten onrechte mijn dochter kwijtgeraakt. Ze heeft nu contact met de man waar ik niet van wilde dat ze met hem in contact kwam. Ze leeft nu zelfs met hem." IK zei even niks.
Ik kon er niet meer stoppen te denken dat het eerst totaal anders was. Ik was het lievelingetje en Madison was de boosdoener. Hoe één actie kan leiden tot een totale rolverwisseling is gek. Ik zou je voor gek hebben verklaard als je dit tegen met had gezegd. Ik zou je nooit hebben geloofd.
Ik miste Cody ook wel. Sinds hij wist van mijn zwangerschap had ik niks meer van hem gehoord. Ik wilde hem spreken. Met hem knuffelen, bij hem uithuilen. Ik wilde mijn vriendje terug. Het boeide me niet dat hij de ex van Madison was want ik hield echt van hem. Ik stond op en liep naar buiten. Snel pakte ik onderweg naar buiten de autosleutels. Ik startte de auto en reed weg. Niet dat ik kon rijden maar het ging goed zat. Ik kwam vooruit en raakte niks, dat was het belangrijktste.
Ik liep naar de voordeur en belde aan. Chanel deed open. "Morgan? Lang niet gezien, kom binnen" We liepen naar de woonkamer en gingen daar zitten. "Is Cody thuis?" Ze zei even niks en keek naar buiten. "Hij heeft alles thuis verteld Morgan, ik weet waarom je een break hebt genomen van tennis" Ik zei even niks en slikte.
"Waar is hij nu dan?" "Hij is met mijn ouders even weg. Ik weet niet, denk dat ze pas midden in de nacht terug zullen komen" Ik zei niks en keek naar de grond. "Ik moet met hem praten" "Morgan, hij heeft je niet voor niks genegeerd. Hij moet nadenken. Ik weet zeker dat als hij eruit is dat hij dan wel naar jou toe komt" Ik knikte en zei even niks. "Ik heb hem nodig Chanel, ik kan niet zonder hem, ik kan dit niet alleen"
Ze knikte. "Dat snap ik helemaal. Ik snap dat je daar moeite mee hebt maar het is nogal wat, een zwangerschap" Ik zei even niks en keek naar buiten. "Wist jij van Madison?" Vroeg ik haar. Ze knikte. "Ik weet alles. Cody heeft me alles verteld." "Weet jij precies wat hij van haar vond?"
"Hij was door en door verliefd op haar. Hij heeft het verkeerd aangepakt. Madison was nooit zo verliefd op hem als hij op haar. Ik weet zeker, Madison was haar eerste liefde. Eerlijk, dit klinkt misschien vervelend maar ik denk dat hij alleen met je nam om dichter bij haar te komen. Toen Madison namelijk hem negeerde en weg bij hem wilde, ging hij haar stalken. Hij deed alles om bij haar te zijn. Ik denk dat hij met je nam omdat je zoveel op haar lijkt. Maar eerlijk, je bent Madison niet, en daarom is hij denk ik zo in de war op dit moment"
Het was behoorlijk heftig om te horen maar ik wist dat ze gelijk had.
*Flashback*
*tik tik tik* Ik ging rechtop in mijn bed zitten en keek naar het raam. Madison was ook nog wakker. Ze lag met haar ogen open naar het plafond te staren. Ik keek haar lang aan. "Wat is dat?" Ze was even stil. "Het is niks, ga maar weer slapen." Zei ze stilletjes. Ik knikte en ging weer liggen.
Ik vroeg me toch af wat het was. Toen het even later weer begon keek ik even uit het raam. Ik zag de donkere contouren van een mannelijk figuur. Waarschijnlijk weer een jongen van Madison. Ik keek weer naar mijn zus die met haar ogen open nog steeds naar de zelfde plek naar het plafond zat de staren.
"Laat het maar gaan, hij gaat vanzelf weg" Zei ze zacht. Ik knikte en viel uiteingelijk in slaap en hoorde hem niet meer. De volgende ochtend kwam ik erachter dat Madison weg was. Ze was er vandoor. Ik kreeg een kleine paniek aanval en dacht dat de jongen haar had ontvoerd ofzo.
Beneden was ze ook niet te vinden. Jason was beneden ontbijt aan het maken en negeerde me ook. Voor de rest was er niemand in huis. Ik zag dat Madison's jas ook weg was. Ik belde haar een keer, en nog een keer en nog een keer. Ik werd telkens weer naar de voicemail gestuurd.
Ik zat in de woonkamer en toen kwam Madison thuis. Ze hing haar jas op en sloop naar boven. Ik keek naar haar toen ze op de trap liep. Ik zag dat ze haar pyjama nog aan had. Ik keek haar lang na. Ik liep erachteraan. "Waar was je?" "Nergens" Ze begon zich om te kleden. "Was je met die jongen?" "Gaat je niks aan" Zei ze langzaam. Ik wist dat ik er niet verder op in moest gaan. Ik liet het gaan, hopelijk deed die jongen haar niks tegen haar wil aan...
end of flashback
Ik keek Chanel aan. "Ik denk dat ik dan maar beter kan gaan" Ze knikte. "Denk ik ook" Ik liep naar de auto en keek nog een keer om. Chanel stond in de deuropening. "Kun je hem laten weten dat ik ben langs geweest en dat ik hem mis?" Ze knikte. "Zal ik doen"
Ik ging weer naar huis. Het was ondertussen al laat en ik wilde eigenlijk meteen weer gaan slapen. Ik wilde eigenlijk helemaal niet bij mijn eigen huis zijn maar ik had negens anders meer om heen te gaan. Caitlin wilde me ook niet meer zien. Ik wilde eigenlijk op straat weglopen maar ik kon mijn kindje dat niet doen.
Ik wilde niet meer hier wonen.
Ik liep naar boven. Iedereen zat nog ik in de woonkamer. Ik moest een nieuwe plek zoeken voor mij en mijn kindje. Ik wilde hier niet meer zijn. Ik hadmijn moeder hier die Madison ook alleen maar wilde. Ik had hier teveel meegemaakt de laatste tijd. Ik wil niet meer hier zijn met al die pijnlijke herinneringen...
Morgen ga ik meteen kijken voor een nieuwe plek voor mij... Hopelijk kon ik zo snel mogelijk hier weg.
heeyyy
Hopelijk was het een goed hoofdstuk
Een keer geen pov madison
laat weten wat je vond
lovee yaa al
♥
