The internet guy

Hoofdstuk 19

Fleur:

Nog steeds ben ik best in shock om wat er net gebeurde. Samuel en ik zitten nu al zeker twee uur in de auto ik denk zelfs dat hij omwegen heeft gemaakt want ik zag hem twijfelen over welke richting hij moest uitgaan. Wat ik me wel afvraag is, wie die Sarona is. Niet dat het veel uitmaakt maar ik ben gewoon nieuwsgierig.
Na een tijd stopt Samuel bij een appartementencomplex. Hij stapt uit de auto en ik volg dus maar zijn voorbeeld. We lopen een gangetje in met aan de muur verschillende knopjes. Nadat Samuel op een van de knopjes heeft geduwd hoor ik al snel een stem: "Hey sam, kom maar naar boven de deur staat open" hoor ik het meisje zeggen, haar stem klinkt toch al aardig, nu maar hopen dat ze dat ook daadwerkelijk is. Ik volg Samuel naar de lift waar hij op het knopje voor naar de vierde verdieping te gaan drukt. Hij schenkt me een glimlach als we in de lift staan en ik lach zachtjes terug. Als de lift stopt, stappen we er uit en loop ik achter Samuel aan. Er staat een meisje aan een deur te wachten, waarschijnlijk Sarona want Samuel geeft haar een knuffel. Ik bekijk haar goed, ze heeft lang blond haar en super mooie kledij aan. Waarna ik naar hetgeen wat ik aanheb kijk, nog steeds de kleding van Sam. Niet dat ik hem daar niet dankbaar voor ben maar het is niet bepaald flatterend.
"Jij moet vast Fleur zijn" zegt ze met een meelevende glimlach en trekt me in een knuffel. Ongemakkelijk knuffel ik terug en laat haar daarna los. "Kom maar binnen" zegt ze lief en ik volg haar richting de woonkamer "ga maar zitten" zegt Sarona nog snel en loopt dan weg met Samuel achter haar aan. Ik hoor niet goed wat ze zeggen maar echt goed voel ik me er allesinds niet bij.

Na een halfuurtje komt Samuel eindelijk terug de woonkamer binnen. "Tot ik een andere oplossing heb gevonden kunnen we hier bij Sarona blijven. Jij kunt in de logeerkamer en ik slaap wel op de bank ofzo" zegt hij dan en ik knik maar. Ik heb niet veel zin om hem te gaan tegenspreken en het is nu ook niet dat ik een andere keuze heb. "Kom, ik toon het je wel" zegt Samuel dan en ik volg hem. We lopen door een klein gangetje "hier is de badkamer" zegt hij en opent een deur die hij al snel weer sluit, "en hiernaast is de logeerkamer". Weer opent Samuel een deur maar nu gaat hij ook naar binnen. Weer achtervolg ik hem, precies of ik ben zijn schoothondje vandaag. Ik kijk rond in de kamer: witte muren, een één-persoonsbed met daarnaast een nachtkastje tegen de muur in de hoek en een grote kledingkast tegen de muur tegenover het bed. Een mooie kamer maar het liefst wil ik gewoon naar huis. Maar ik weet nog niet eens waar ik ben of ik heb nog niet eens geld of een telefoon, dus dat gaat moeilijk worden. Zonder dat ik het besef is Samuel alweer vertrokken en ben ik alleen in de kamer. Ik blijf positief door te denken dat het hier al wat comfortabeler is dan op mijn vorige verblijfplaats en ga dus maar zitten op het bed. Ik voel me echt super ongemakkelijk, ik zit hier in een vreemd appartement en ik heb geen enkel idee wat er nu gaat gebeuren. "Als je wil kan je douchen, je hebt denk ik wel dezelfde kledingmaat als mij dus ik zal je wat kleding klaarleggen" zegt Sarona die in de deuropening staat. ik glimlach dankbaar naar haar en volg haar richting de badkamer.

Na een deugddoende douche trek ik de kleren aan die Sarona me heeft gegeven, ik heb zelfs proper ondergoed gekregen en ik kan je verzekeren ik was er nog nooit zo blij mee als nu ook al is het van iemand anders. En wat ze zei over dezelfde maat is inderdaad waar want haar kleding past als gegoten. Ik loop weer richting de woonkamer en hoor Samuel en Sarona weer praten. "Je kunt hier niet blijven met haar" hoor ik Sarona zeggen " waar moet ik dan naartoe, het is niet dat we ergens anders veilig zijn" "kijk als je alleen bent is het minder opvallend maar met haar erbij word het juist onveilig, ze is waarschijnlijk een heel lief meisje maar voor nu is ze voor jou gewoon een lastpak. En staat ze in voor jou maar ook voor mijn veiligheid. Voor de komende twee dagen is het nog goed maar tegen dan heb ik het liefste dat je ander onderdak vindt, want ik wil niets meer met Mike te maken hebben en dat weet jij ook" hoor ik Sarona zeggen. Ze heeft gelijk ik zorg alleen maar voor problemen.

Ik loop de woonkamer binnen en meteen veranderd de bedrukte sfeer van daarnet tijdens hun gesprek. "Dankje voor de kleding" zeg ik zacht met een glimlach. Ik weet nog steeds niet hoe ik me moet gedragen in deze situatie. Dus het enige wat ik echt kan doen is aardig zijn. "Geen probleem" zegt Sarona met een glimlach terwijl ik ga zitten naast Samuel, lekker ongemakkelijk zoals alles op het moment.
De hele dag en avond blijft diezelfde sfeer hangen dus ben ik best vroeg naar 'mijn kamer' gegaan. Ik ben ook best moe vanwege alles wat er gebeurt is in die korte tijd en ik kan nu ook niet zeggen dat het vorige bed dat ik had zo perfect lag. Ik kleed me om naar het shirt van Samuel dat ik al aanhad en ga onder de dekens liggen.
Na iets meer dan een half uur hoor ik iemand op de deur kloppen. Hetzelfde klopje dat ik de voorbije dagen vaak genoeg gehoord heb. "Binnen" zeg ik en kruip wat omhoog uit de dekens. Samuel loopt de kamer binnen en komt naast me zitten op het bed met zijn gezicht naar mij toe gericht.
"Hoe gaat het" vraagt hij ongemakkelijk en ik haal mijn schouders op. "Er zijn andere situaties waar ik me beter zou voelen, maar dit is allesinds beter dan bij Mike" "daar heb je gelijk in" zegt Samuel met een kleine glimlach en komt nu echt naast me zitten en we kijken beide naar de muur voor ons. "Bestaat er een kans dat ik misschien iets kan laten weten thuis dat ik oké ben?" vraag ik dan maar "ik denk niet dat dat zo een goed idee is, de kans dat Mike ons dan vind wordt dan alleen maar groter" antwoord Samuel me en ik zucht. "We kunnen ons toch niet voor eeuwig verstoppen voor hem?"
"Nee dat weet ik ook wel maar voor nu is dat gewoon het beste" weer zucht ik, maar blijf wijselijk stil zoals ik al eerder zei: tegenspreken is niet bepaald zinvol nu. Na een lange stilte leg ik mijn hoofd op Samuel zijn schouder en legt hij zijn hoofd op het mijne en blijven we zo een tijdje zitten tot ik moe word. Mijn ogenleden worden zwaarder en ik val langzaamaan in slaap.