Czuję presję
Którą sam mój umysł sobie przywołał z nicości
Wbija mnie w lóżko, tak, jak
wbijany jest gwóźdź do budowli słynącej ze swej złożoności
i trudno mi wstać
Dusi mnie i ściska, tak, jak
duszona i ściskana przez węża jest bezbronna ofiara
i brak mi tchu
Wyżera od środka, tak, jak
wyżerana jest przez korniki wnętrzność drzewnego konara
i zjada mi uczucia
zostawiając niesmaczną obojętność
JE LEEST
Więdnięcie
PoëzieKwitną i rosną, wygrzewają w słońcu Gdy wody braknie, zapominają o gorącu Wtedy więdną Kwiaty w nas zasiane ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
