Liefde in de tent

12. Hysterische homo's en andere onaangename verrassingen

"Fauve!" Lynn verplettert me bijna in haar stevige omhelzing. "Is alles goed met je? Wat heb je nu weer met je telefoon gedaan?"

"In een meer laten vallen. Daarom sms'te ik je dus met mijn moeders nummer." Ik kan het niet laten een kwade blik te werpen op een zeker persoon die een paar meter verderop zit. Mijn hele duik in het meer van gistermiddag vergeet ik liever gewoon.

Kyran staat ondertussen om zich heen te kijken alsof hij nog nooit op een camping geweest is en haalt vervolgens zijn neus op. "Jullie zitten hier ook lekker... primitief."

Ik knik. "Dat is het idee van kamperen. Je comfortabele huis achterlaten om er ergens in de rimboe achter te komen hoe holbewoners zich gevoeld moeten hebben. Maar ik pak even wat te drinken en dan gaan we wel ergens anders zitten. Hier hangen te veel idioten rond." Na die woorden loop ik de caravan in om een fles cola te pakken. Vervolgens ga ik mijn beste vrienden voor naar de schuur, waar we op de bank neerploffen.

"Oké," begint Kyran. "Vertel ons alles. Hoe was het om met hem te zoenen?"

"Met wie?"

"Duh, met Eloy natuurlijk. Wilde je zeggen dat je met nog meer jongens hebt gezoend de afgelopen twee dagen? Met Max bijvoorbeeld?"

"Wow, wacht even. Waar héb je het over?" Ik heb even de tijd nodig om deze informatie te verwerken. Suggereert hij nou dat ik met Eloy heb gezoend? Gadverdamme.

Kyran kijkt net zo teleurgesteld als een kleuter wiens zandkasteel net in elkaar is getrapt.

"Dus het is niet waar?"

"Nee, idioot," reageert Lynn al voordat ik iets kan zeggen. "Dat zei ik toch? Alsof Fauve die mafkees ooit vrijwillig zou aanraken. Met haar tong nog wel." Ze rilt zichtbaar al van het idee.

"Prachtig verwoord, Lynnie. Daar heb ik absoluut niks meer aan toe te voegen. Eloy Mulder kan wat mij betreft naar de maan lopen. En zelfs dat is eigenlijk nog niet ver genoeg." Geconcentreerd draai ik de fles cola open. De situatie is wel ernstig als zelfs Kyran een roddel over mij en Eloy gelooft. Wacht even... "Wie heeft dat verhaal eigenlijk verspreid?"

Kyran haalt zijn schouders op. "Ik hoorde het van Lynn."

"O ja, nu heb ik het weer gedaan! Je moet hem niet geloven, Fauve. Waarschijnlijk heeft hij zijn eigen conclusie getrokken uit onze conversatie op Whatsapp. Ik ga hem dus echt nooit meer alleen laten in de buurt van mijn telefoon."

"Oké, oké." Kyran zucht. "Ik heb ook één of ander vaag gerucht gehoord van Dilara. Maar ze heeft er niet bij gezegd waar het vandaan kwam."

Dat is maar goed ook. Als ik die persoon onder handen krijg dan zal die er beslist niet makkelijk mee weg komen. Echt belachelijk om zoiets te verzinnen. Al net zo belachelijk als de snelheid waarmee roddels zich hier verspreiden.

"En Max?," vraagt Kyran hoopvol. "Is daar ook niks mee gebeurd?"

"Nee. Helemaal niks. En om eerlijk te zijn weet ik ook niet meer of ik nog wel zou willen dat er iets gebeurt tussen hem en mij." Ik zet de fles cola aan mijn lippen en klok gulzig een deel van de inhoud naar binnen. Een beetje asociaal misschien tegenover mijn vrienden, maar ik heb dit nu even nodig. Zeker bij gebrek aan een flinke hoeveelheid chocola. Waar is die verrekte Willy Wonka als je hem nodig hebt?

Lynn is zo gefascineerd door mijn laatste opmerking dat ze de fles eigenhandig van me afpakt. "Wat zei je daar? Ben je niet meer verliefd?"

"Misschien niet. Ik weet niet. Daar heb ik eigenlijk nog niet zo goed over nagedacht." In werkelijkheid heb ik daar wel aan gedacht. Vannacht in de tent, een minuut of vijf lang, voordat ik weer dacht aan wat voor een erge hekel ik aan Eloy heb. Ik wil er gewoon niet aan denken. Stel nou dat ik Max echt niet meer zo leuk vind? Ik ben zo lang met hem bezig geweest dat ik dat gewoon een enge gedachte vind.