Soluk Güneş

2.Bölüm

Evet o gece çok iyi bir kadındı.
Bir öz annenin yavrusunun üzerine titrediği gibi titremişti Loya'nın üzerine...
Peki şimdi ne değişmişti?
Neden ona bu kadar kötü davranıyordu ki?
Sürekli eziyet edip aşağılamasının amacı neydi?
Genç kız kafasında yankılanan bu sorulara bir türlü cevap bulamıyordu.
Ama nolursa olsun o kadın Loya'nın gözünde hep iyi biri olarak kalacaktı...
Daha fazla vakit kaybetmeden kendisini odanın bitişiğindeki banyoya attı.
Su bedeninden akıp giderken,sanki tüm acıları,hüzünleri,duygularıda akıp gidiyordu.
îlk defa kendini bu kadar temiz hissetmişti,tüm bedeninin kirlerden arındığını...
Saçlarını kurutup aynaya doğru yöneldi gözlerini kırpıştırarak kendine baktı.
Gözleri elanın en tatlı tonundaydı,kirpikleri ve kaşları siyahın en koyusuydu vede fazlaca gürdü.
Narin bir burna sahipti,saçları ise açık kumraldı,şekilde kıvırcık uzunluğu beline kadardı.
Zarifti,boyu epey uzundu mankenlerde bile olmayan göz alıcı bir fiziğe,güzelliğe sahipti...
Aynada bir süre kendini inceledi,yüzüne düşen saçlarını eliyle geriye savurdu.
Saçlarını sevmezdi zor taranıyordu ve kabarıktı.
Ortaokulda saçları nedeniyle hep alay konusu olmuştu.
Bu  nedenle de saçlarının kendisine yakışmadığını düşünüyordu.
Sürekli bereyle kapatıyordu saçlarını.
Kış ayında olduğu için de şanslı sayardı kendisini.
"Yaz ayında bereyle dolaşmanın ne anlamı vardı ki?"derdi.
Onun için çevresindeki insanların düşünceleri,duyguları kendi düşüncelerinden,duygularından daha önemliydi.
Herkesi mutlu etme peşindeydi.Herkesi mutlu ederken,kendisini hep üzerdi.Herkesi mutlu eden kendini mutsuz eder sözünün en canlı kanıtıydı...
Okul formasının üzerine montunu giyinip,aynada son kez yansımasına bakarak odadan çıktı.
Merdivenleri hızla ikişer ikişer inip direk mutfağa kahvaltı hazırlamaya koyuldu.
Elindeki reçel tabağını masaya yerleştirecekken arkasından bir ses duydu.
Reçel tabağını masaya bırakıp sesin geldiği yöne döndü.
Kadriye Hanımdı.
Kadriye Hanım  düz bir surat ifadesiyle genç kızı süzerken.
Genç kız korku ve mahcup dolu bakışlar atıyordu kadına.
Ağzını aralayıp tam konuşacakken kadın sözünü kesti"Kaçta gitmen gerekiyor okula?" diye sordu.
Loya "07:40'da."dedi merak dolu sesiyle. Îçinde bastıramaďığı  "Neden sordu acaba?"duygusu vardı.
Kadın bardaklara çay koyarken"Sekize on var.Geç kalacaksın sen bırak git ben hallederim."dedi.
Genç kız sevinmişti daha ilk günden yeni okuluna geç kalmak istemiyordu.
O anlık heyecanla kadının boynuna sarılıverdi.
Yüzünde çocuksu bir eda vardı.
Kadın genç kızın sarılmasına karşılık vermesede onu geri itmedi.
Yüreği yumuşamıştı adeta huzur kaplamıştı içini bir sarılma ne kadar iyi gelebilirdi ki insana?"Hadi."dedi kadın boğuk sesiyle.
Genç kız ellerini kadının belinden ayırdı.
Son kez minnettarlıkla bakıp evden dışarı adım attı.
Havanın buz gibi soğuk olduğunu hisseti.
Sert rüzgarın yüzüne çarpmasıyla montuna iyice sokuldu.
Daha önceki yaşadığı mahalleyi hatırladı.
Böyle soğuk havalarda kimsecikler dışarı çıkmazdı.
Herkesler evine çekilir sıcacık yuvalarında kışın tadını çıkarırdılar.
Burada ise tam tersiydi.
Herkes telaş içerisindeydi.
Sokaklarda kabanlarına sımsıkı sarılmış iş adamları,çocuğunun elinden tutup çekiştiren anneler ve metrobüs duraklarında bekleyen sürülerce insan adeta soğukla bir savaş içerisindeydiler...
Genç kız bir kez daha bu şehre geldikleri için bela okudu "Ne vardı da sanki Sivas'ı bırakıp Îstanbula geldik?"diye söylendi.
Tüm çocukluğunu,acılarını, ve onun için en değerli olan annesi ve babasının mezarını Sivasta bırakmıştı.
Kadiriye Hanımla İstanbul'a taşınmış İstanbulun sayılı zenginlerinden olan Agah Beyin evinde hademe olarak işe başlamıştı.
Loya'da Kadriye Hanıma yardım edip ev temizliğine mutfak işlerine bakıyordu.
Agah Bey Loyaya burs baģlamış ve özel bir kolejde eğitim görmesinide sağlamıştı.
Loyanın İstanbula gelişinde ona katkı sağlayan tek şey güzel bir okulda eğitim görebileceğiydi.
Agah Beyin anlattığına göre okulda son derece iyi olanaklar  sağlanıyordu ve kendi oğlunuda o okulda okutuyordu. İyi bir okul  Loya için güzel bir fırsattı.Hayallerinin peşinden daha hızlı koşabilecekti önüne çıkabilecek hiç birşeye takılmadan hayallerini gerçekleştirmek istiyordu hayallerini gerçekleştirip bu şehirden gitmek...