Closer // Kihyuk

•1•

"Beni takman için bileklik taklidi falan mı yapmalıyım?"

Changkyun yolda yürürken Kihyun'un kulaklıklarından bir tanesini zorla çıkarmış söyleniyordu. Neredeyse her gün yaşadıkları bir şeydi bu. "Geldik sayılır, çıkart artık şu kulaklıkları."

"Bugün hiç müzik dinleyemedim, biraz izin verse-"

"Kimse sana müzik dinleme demiyor, tıkındıktan sonra Fancy'lersin"

Kihyun sırıtarak dinlediği şarkıyı kapatıp kulaklıklarını çıkartırken Changkyun'un onu ne kadar iyi tanıdığını düşündü. Pizzacıdan içeri girdiklerinde onları her zamanki gibi şirin bir ortam karşıladı. Buraya gittikleri üniversitenin öğrencileri dışında pek insan uğramazdı ama zaten küçük bir mekan olduğundan öğrenciler dükkanı doldurmaya yetiyordu. Gerçekten şirin bir yerdi, yerleri dama desenli, pastel renklerle donatılmış ve güler yüzlü çalışanlara sahip şirin bir mekan. Boş buldukları ilk masaya oturdular, Kihyun biraz daha oyalanırlarsa Changkyun'un huysuzlanabileceğini biliyordu.

"Hey Jaehyun!"

Jaehyun, pizzacıda part-time çalışan arkadaşlarıydı. Orada tanışmış ve zamanla dost olmuşlardı.

"Şu pizzalar olmasa aklınıza gelmeyeceğim."

Masaya gelen Jaehyun'un ilk sözü buydu.

"Baksanıza iki haftadır uğradığınız yok."

Kihyun gülümsedi.

"Sanki hiç aramamışım gibi konuşuyorsun."

"Tavır bile koydurmuyorsun, ne istediğinizi söyleyin hadi."

"Hâlâ öğrenemediğin için tavır koyayım mı ben de?"

Bir süre boşluğa bakan Jaehyun, Kihyun ve Changkyun'un her zaman ne yediklerini hatırlamaya çalışıyormuş gibi gözlerini kıstı.

"Taamam sanırım hatırlıyorum, birazdan getiririm. Daha fazla burada durursam patronun gözüne batacağım, görüşürüz."

"Görüşürüz"

Kihyun bu süre içerisinde telefonuna odaklanmış olan Changkyun'a döndü.

"Hey, beni takman için bileklik taklidi mi yapmam gerek?"

"Notlara göz gezdiriyordum, yarınki sınav için"

"Bazen benden daha çok ineklediğini düşünüyorum Changi"

İkisi kıkırdadı

"Bunun mümkün olmadığını sanıyorum"

Kihyun aklına gelen şeyle bir anda somurttu

"Changi, yemeği yedikten sonra yine otobüslerde sürüneceğiz... Tadım kaçtı..."

"Neden hatırlattın ki"

"Gerçekten... Siz buraya Han Nehri kampüsü demişsiniz ama Han Nehri aşağıda?"

"Dur sen söylemeden ben tamamlayayım, çöl nehri burası"

"Bak kampüsümüz çok güzel, ama dağ başında olmak zorunda değildi."

"Her seferinde aynı isyanda bulunuyorsun"

"I-ıh" Kihyun'un yüzü ciddiydi "İsyan etmek için fazla tatlıyım."

"Fazla da mütevazısın"

Jaehyun elindeki tabaklarla yanlarına geldi.

"Afiyet olsun beyler"

Teşekkür edip yemeye başlayalı fazla olmamıştı ki kapıdan birilerinin içeri girdiğini duydular. Kihyun elindeki pizzayı ısıracakken birden durdu, sonra aptal gibi göründüğünü düşünerek pizzayı yerine bıraktı. Changkyun, Kihyun'un bu tepkisine anlam veremeyip nereye odaklandığına baktı.

"Sen nereye... oh"

Changkyun'un gördüğü şey, arkadaşlarıyla gülüşen, siyah saçlı ve uzun boylu bir çocuktu.

"Ondan neden bu kadar çekindiğini hâlâ anlamıyorum Kihyun, neden onunla daha yakın olmak istediğini de anlamış değilim."

Kihyun odaklandığı yerden gözlerini alabildiğinde Changkyun'a cevap verdi.

"Çünkü o gerçekten samimi ve iyi kalpli bir insan Changi, çevremizde böyle insanlar pek kalmadı biliyorsun. Böyle bir durumda onunla sadece ayaküstü konuşmak bir kayıp sayılmaz mı?"

Changkyun kafasını iki yana sallarken dalgacı bir şekilde gülüyordu.

"Sen öyle diyorsan öyledir Ki"

Siyah saçlı çocuk ve arkadaşları sakince oturan ikilinin yanına geldiler.

"Selam beyler, sınavınız nasıldı?"

Kihyun paniklediğini çok fazla belli eden biri olmadığına seviniyordu

"Kolaydı, seninki?"

"Beni biliyorsun Kihyun, bazı sorularda zorlandım ama yine de yüksek bir not alırım herhalde"

"Her zaman olduğu gibi" Kihyun sırıttığını hissedebiliyordu

"Senin de buraya geldiğini bilmiyordum" Changkyun'un söze atlaması Kihyun'un paniğini azaltmıştı

"Ara sıra" dedi siyah saçlı çocuk gülümseyerek. "Daha önce karşılaşmamış olmamıza hayret ediyorum. Her neyse çocuklar size afiyet olsun, bizim de siparişlerimiz geldi."

"Teşekkürler"

Bunu söyledikten sonra Kihyun bir müddet nefesini tuttu.