Kalemi kenara bıraktım ve bugün yazmak yok dedim kendi kendime.
İki ellerimin dirseklerini masaya dayayıp, avuç içlerimide yanakalarıma yasladım, sen okşuyormuş, sen öpüyormuşsun gibi bi an öyle hissettim. Sonra irkilerek kendime geldim etrafa şaşkın şaşkın baktım. Başkaları için sıradan yada pek önemli olmayabilir lakin senin bendeki yerini bilmeyenler bu şekilde düşünebilir yadırgamıyorum zaten hiç yadırgamadım da.. İnsanlar ne der, ne tepki verir, ne söyler bunları hiç düşünmedim. Tabii toplum kuralları çerçevesinde olan kısmı hariç. Neyse bu çok düşüncelerimi gayri ihtiyari bir kenara bırakıp tekrardan seni düşünmeye geçmem gerekiyor.
Düşünürüm gökyüzünü neden severim,
Acaba sende gökyüzüne baktığın için mi?
Âh ne olaydı da hareketini çevirdiğin gökyüzü ben olaydım. Sen bana baksaydın, ben ise sana meftun bakışlar ile sende kalsaydım.
Siyah neden severim bilir misin?
Çünkü senin kömür karası gözlerin siyah simsiyah oldundan ötürü.
İpeği ne neden severim, yumuşak olduğu için mi? Hayır hayır saçlarının yumaşıklığı ipeğe benzetildiği içindir ey Sevgili...
Sarı Âh sarı renk neden bu kadar müptela oldum bu renge?
Âh söyleyeceklerim o kadar çok var ki !
Lâkin kelamım anlatmaya yetmez ey Sevgili.
Seni anlatmaya Kelamlar yetmez, hayaller yetmez, düşler yetmez, aşklar yetmez...
Tükenir mürekkep gibi , yüreklerde tükenir erir aşkından...
ش ق
ВИ ЧИТАЄТЕ
EZMEL ✔
Поезіяacı çekmek, savt, ses sada Ne şiir tadında, Ne söz tadında, Ne söyleşi tadında, Nede yazı tadında. Ortaya karışık... :)
