[Zawgyi]
ဝမ္ရိေပၚရဲ႕ ဒီမနက္ခင္းက စီးကရက္နံ႔ေႏြးေႏြးနဲ႔ အစျပဳတယ္..
အနံ႔ျပင္းတာ ေဖ်ာ့တာထက္ က်န္႔ေကာေသာက္ေနက် စီးကရက္နံ႔ဆိုတဲ့အသိက တူတူရွိေနရတယ္ဆိုတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုျဖစ္ေစျပန္ေတာ့ သူ႔ရင္ကိုေႏြးေစတာ သိပ္ေတာ့မဆန္းဘူး မဟုတ္လား...
အခန္းထဲကထြက္လာေတာ့ ထမင္းစားပြဲေပၚက ေဆးလိပ္ျပာခြက္ မီးေသကာစ ေဆးလိပ္တိုေလးကိုေတြ႕ရတယ္..
ေသာက္ပီးကာစမို႔ အေငြ႕ေတြ မကုန္ေသးေပမယ့္ က်န္႔ေကာကိုေတာ့ မေတြ႕ရေသး..၊
" မင္း ႏိုးၿပီလား "
အေတြးမ်ားေနတုန္း အေနာက္ကထြက္လာတဲ့ အသံဆီလွည့္ၾကည့္ေတာ့ ေရွာင္က်န္႔က အေပၚထပ္ကဆင္းလာတဲပံု..
လက္မွာလဲ သူ႔ကိုယ္လံုးထက္ေတာင္ ႀကီးခ်င္ေနတဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကိုသယ္လို႔..
အင္း လို႔ျပန္ေျဖရင္း သူ ေရွာင္က်န္႔လက္ထဲက ပန္းခ်ီကို လက္လႊဲယူဖို႔လုပ္ေတာ့ ေရွာင္က်န္႔က ရတယ္ဆိုၿပီး ျငင္းျပန္တယ္..
" ငါ မနက္စာျပင္ထားတယ္ စားသြား "
စားပြဲေပၚကမနက္စာကို အာရံုမေရာက္ဘဲ ဝမ္ရိေပၚက ေရွာင္က်န္႔ေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္တယ္...
" စားသြားဆိုေတာ့ စားၿပီးရင္ သြားရေတာ့မွာလား "
" ..... "
" ျပန္မေျဖဘူးဆိုေတာ့ တကယ္ေမာင္းထုတ္တာလား ဟုတ္လား ေကာ..ဟင္လို႔ "
"...... "
" ဒါနဲ႔ ခုနက မင္းနဲ႔ငါလို႔ ေျပာလိုက္လားလို႔ "
" ..... "
" ေကာပဲ အရင္လိုျပန္ေနမယ္ဆို အခုက်ေတာ့.. "
" ကဲ...ဝမ္ရိေပၚ "
" ဗ် "
ပန္းခ်ီကားကို ေအာက္ခ်ၿပီး ေရွာင္က်န္႔ သူ႔ကိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္တာနဲ႔ ရိေပၚက ခ်က္ခ်င္းကို လိမၼာတဲ့ေကာင္ေလး ျဖစ္သြားေတာ့တာပဲ..
ဂ်စ္တစ္တစ္ေလး ျပံဳးျပေနတဲ့ ရိေပၚမ်က္ႏွာေလးကို ေရွာင္က်န္႔က တခ်က္စိုက္ၾကည့္တယ္..
ဆူပစ္ဖို႔စကားေတြလဲ ဘယ္ထြက္ေျပးကုန္ပီလဲ မသိ..
YOU ARE READING
Before I Let You Go
General Fictionခင္ဗ်ားကိုခ်စ္ရတာလဲ အျပစ္တစ္ခုလိုပဲ.. ခင်ဗျားကိုချစ်ရတာလဲ အပြစ်တစ်ခုလိုပဲ.. Warning > This fic is not about happy ending so read at your own risk.
