Differences (Part1)

Sixth.

Bukas. BUKAS. BUKAS Birthday ko na! :)

Uuwi ba sila Mommy? :3

Am I going to celebrate my birthday alone? :(

Well. Hindi naman siguro alone. Dahil nandyan ang Friends ko. Tsaka andyan naman sila Manang (yaya). Hindi to malungkot :) Hindi :')

-

KINAUMAGAHAN.

Pumasok nako ng school. Ang daming bumati. Masaya naman. Nakakatuwa lang dahil kahit ang mga diko gaanong ka-close eh bumabati. May natanggap din akong gifts galing sa Friends ko.

Pero may isang gift na.. Walang pangalan. I mean, yung greeting card. Name ko lang ang nakalagay sa TO. And Smiling Face lang ang nakalagay sa FROM. Mysterious.

Tinanong ko sa kanila kung sinong nagbigay. Hindi DAW nila alam. Basta daw. Classmate namin ang nagbigay.

Sumigaw ako sa harapan. Sa Classroom.

Hey. Kung sino ka mang Smiling Face ka. Thank You so much sa gift. Salamat :)

Nagpalakpakan ang mga Classmates ko.

Pero may napansin akong isang lalaki. Wala emosyon. Hindi ngumiti. Nakapikit. Si Patrick. Ewan ko ba. Lagi nalang Emotionless to. Haha. Pero kung Siya man. Salamat sa kanya. Pero malabong mangyari yon. Malabong siya.

After ng klase. Trineat ko ang Friends ko. Masaya naman sila.

Kwentuhan. Asaran. Chikahan.

Yan lang ginawa namin. Nang maggagabi na. Naisipan na naming umuwi.

Pag uwi ko sa Bahay.

Nagluto si Manang. Binati niya ako. Nag thank you naman ako.

Inabot ko sa kanya ang box ng Pizza at pina-prepare na ito. Sinabayan nila ako sa pagkain. Kaya naman hindi ko nafeel na mag Isa ako. Na mag Isa kong cenelebrate ang birthday ko :)

Nag Online ako.

78Notifications.

Puro bati. Puro posts sa timeline ko.

After kong I-Like ang posts nila. Nag comment ako ng Thank You.

Nagulat ako ng may humabol sa pagbati. Si Pat. Whoaa. Kinabahan ako bigla. Pagtapos kong i-like. Chinat ko siya. Mahirap na. Baka sungitan ako eh. Timeline ko pa naman ;) Hihi.

- Hey. Thank You sa pagbati :)

After 3-4-5 minutes. Nagreply.

- Welcome.

Ganon naba kahirap mag type ngayon ng WELCOME at limang minuto pa bago siya magreply? :3

- Haha. Bakit ganyan ka?

- Whuuut?
- I mean. Yan. Emotionless. Walang kibo.

- Nature ko na e.
- Ahhh. Wag ganyan. Gwapo ka eh :)

- Huh? Ako. E. Hindi.

- Haha. Oo ^^ Pag ako nagsabi totoo.
- Hahaha. Thank You :)
- Ayan. You smile. Sayang ang pogi.
- Ikaw talaga. Kaya crush kita e. Ooops.

- Hahaha. What? Seriously? Ayos lang yan.

At di na siya nagreply. Nahiya yata. Hahaha. Pag ganon kagwapo. Wag mahiya. Naks ;)

Ewan ko ba. Lumalim ang samahan namin. Ang sabi ng Classmates namin. Nabago ko daw siya. At nalaman kong ilang taon na niya akong Crush.

Simula ng magsama kami. Nag iba siya. Palatawa na siya. Palangiti. At minsan kung makatawa, Sobra :)

Pero hindi nagtagal ang happiness na yon. Iniwan niya rin ako. Nag-Migrate sila sa Australia. Kaylangan daw dahil kaylangan sila doon para sa Family Business.

Nakakalungkot man. Pumayag nako. Ano pa namang magagawa ko? Pamilya na niya yon. Mahirap ng sabihing na Wag na lang.

Walang mali kay Patrick. Masaya siyang kasama. Pero hindi na kaylangang ipilit.

ANG HINDI NA PWEDE.

(VOTE AND COMMENT PLEASE)