Falling

Chapter 4

მედის თვალთახედვით:
ჰარი მანქანას მოუახლოვდა კარები გამოხსნა და შიგ ჩაჯდა. დაახლოებით ჰარის სახლიდან სკოლამდე 20 წუთის სავალი გზა იყო. ჯიბიდან ყურსასმენები ამოვაძვრინე ტელეფონს შევუერთე და გადავეშვი სხვა სამყაროში, უეცრად ფეხზე რაღაცის შეხება ვიგრძენი, უეცრად შევცბი დავიხედე და ეს ჰარი ხელი იყო... მთელი გზა ჰარის მარჯვენა ხელი ჩემს ბარძაყზე ედო, ხმა არ ამომიღია და დიდად არც შემივჩნევია.
სკოლაში მე და ჰარი ხელჩაკიდებულები შევედით, ჯერ კიდევ რამედენიმე დღის წინ შეუმჩნეველი გოგო ვიყავი ვისი არსებობაც არავის არ ადარდებდა მაგრამ ახლა ვგრძნობდი თუ როგორ იყო ყველას მზერა ჩემსკენ მომართული. მე და ჰარი მათემატიკის გაკვეთილზე შევედით თავისუფალი ადგილი ვიპოვეთ და საუბარი დავიწყეთ.
-მედ... იქნებ შენზე რამე მოგეყოლა...
-მაინც რა გაინტერესებს?
-რავი ყველაფერი...
-კარგი მაგრამ მგონი ახლა აქ ვერ ვისაუბრებთ არა?
-ალბათ კი...იცი ერთი კარგი ადგილი ვიცი შეგვიძლია სკოლის მერე იქ წავიდეთ კარგი?
-კარგი...
გაკვეთილმა კარგად ჩაიარა მე და ჰარის სამი გაკვეთილიგვქონდა დღეს საერთოდაც არ დავღლილვარ.
***
გაკვეთილების ბოლოს მე და ჰარი ერთად გამოვედით სკოლიდან და მანქანაში ჩავსხედით. ნახევარი საათი მგზავრობის მერე საკმაოდ დავიღალე და ფანჯარას თავი დავადე
-ჰარიი
-ჰო..მედ
-მალე მივალთ?
-კი დაახლოებით 15 წუთში
გზას ვუყურებდი ვაკვირდებოდი ყველაფერს, შემოდგომის წითელ ყვითელი ფოთლები ძირს იყო ჩამოყრილი, ნახევრად გაშიშვლებულ ხეებს ქარი ზანტად ანძრევდა, ნელ-ნელა ტყეს ვუახლივდებოდით, ბოლოს როდესაც ტყეში შევედით მალევე მანქანაც გააჩერა ჰარიმ, ლამაზი საშვალო ზომის ხის სახლი იდგა, გარშემო ხის ღობე ჰქინდა, სახლიდან რამოდენიმე მეტრის მოშორებით კი ტბა იყო, საიცარი ადგილი იყო, თითქოს ქალაქის არეულ ცხოვრებას გამოჰყოფოდა აქა-იქ ჩიტების ჭიკჭიკი ისმოდა...
-მოგწონს? გავიგე ჰარის ხმა მისი სუნთქვა კი კისერთან ვიგრძენი
-კი ძალიან ლამაზია, საოცარი ადგილია... მისკენ შევბრუნდი და პირველი რაც დავინახე მისი თვალები იყო.
-წამოდი სახლში შევიდეთ...მითხა ჰარიმ
-მალე მზე ჩავა და აქ დავრჩეთ...გთხოვ
-კარგი დავრჩეთ...წავალ პლედს მოვიტან.
ჰარის სახლში შციდა უკან კი პლედით დაბრუნდა, იქვე ჩამოვჯექით.
-კარგიი...ამშენზე რამეს ხომ არ მომიყვებოდი? მკითხა ჰარიმ
-კი... მე მედი ვარ მყავს ერთი მეგობარი ნაილი, მშობლები არ მყავს ისინი არც კი მახსოვს პატარა ვიყავი რომ გარდაიცვალნენ, ერთი ძმა მყავს ის აქ არ ცხოვრობს, ჩემზე უფროსია, ვხატავ, მიყვარს წერა, მაქვს უამრავი დღიური, ნაილის მეტი მეგობარი არ მყოლია, არც არავინ მომწონებია და ვფიქრობ არც არავის მოვწონებივარ. სულ ესაა. შენ რას მეტყვი?
-მე ჰარი ედუარდ სტაილსი ვარ მყავს უფროსი და, დედა და მამა აქ არ ცხოვრობენ მამა ბიზნესმენია. უინტერესო ცხოვრება მაქვს, მყავს ოთხი ძმაკაცი, ბევრი გოგო მყოლია მაგრამ სერიოზული ურთიერთობა არავისთან, ამას იმიტომ გეუბნები რომ შენთან დასამალი არაფერი მაქვს...
-ჰომ კარგია...
ეს ვთქვი და ცას გავხედე საოცრად ლამაზი იყო...ნახევარ საათზე მეტი ვიჯექით ასე...
-მედ ხომ არ გცივა?
-კი ცოტა... მაგრამ არაფერია...
-მოდი ჩემთან...
ეს მითხრა და თავის დიდი მკლავები შემომხვია მის მხერდს თავი დავადე და ისევ ცას გავხედე...წითელი იყო, ყვითელ ფერში გადადიოდა საოცრად გამოიყურებოდა, მალევე ჩამობნელდა და ცა უამრავი მოკაშკაშე ვარსკვლავი გამოჩნდა...
-მედ...
-ხო...ჰარი
-ლამაზი ხარ...
-ამ...მადლობა...

VOTE&COMMENT
იმედია მოგეწონათ ახალი თავი დააკომენტარეთ თქვენი აზრი🖤