Trigger warning
Suicidal thoughts
Talking about suicide
Εβγαλα τα ακουστικά από τα αυτια μου και εκλεισα την μουσική που έπαιζε. Listen before I go, ενα κομμάτι που με χαρακτηρίζει.
Κοίταξα την Σοφια στα ματια της. Καστανα παρόλαυτα είναι μοναδικά. Εχει μαλλια κουρεμένα αγορε και συνήθως φοραει μαυρα. Με περναει ενα κεφαλι και συνήθως με πειράζει με φιλικό τροπο.
"Κάνει ζεστη σημερα και ειναι μονο 9 το πρωί φαντάσου τι θα γίνεται μετα" μου ειπε και είχε απόλυτο δικιο. Με την Σοφια ευτυχώς παμε στο ιδιο σχολείο. Ειχαμε γνωριστεί σε ενα ψυχιατρικό κεντρο. Μου ειχε προτείνει η ψυχολόγος μου να πάω οταν της ειπα οτι ειχα αυτοκτονικές τασεις. Ηθελα να ζήσω. Απλως το μυαλό μου, μου ελεγε το αντίθετο. Οταν ειχα παει για πρωτη φορα εκεινη ηταν εκει και μιλούσε με κάτι παιδιά κοντα στην ηλικα μου. Μου άρεσε απο την πρώτη στιγμή. Μετα απο τρεις περίπου μερες μιλήσαμε και κατευθείαν ταιριάξαμε. Απο το μουσικό μας γούστο εως την γνωμη μας για την έκτρωση η αποψη μας ηταν η ιδια και μου αρεσε αυτο.
"Όντως κανει πολυ ζεστη. Θες να πάρουμε και την Ιρις και να πάμε στο ποταμι σήμερα. Ούτως ή άλλως απουσίες έχουμε λιγες." Ειπα και ειδα το πρόσωπο της να αστράφτει απο χαρα.
Πάντα το ποτάμι ηταν το μερος μας. Εκει περνούσαμε τις ωρες ή στα νεκροταφεία. Η ησυχία δεν περιγράφεται καθως πολυ λίγα ατομα επέλεγαν να περάσουν εκει το μεσημέρι ή το απόγευμα τους.
"Λοιπόν αποφάσισες τι θα κάνεις;" Ρωτησα με την ευχή οτι επιτέλους θα δεχόταν. Η πρόταση απο αυτην την ακαδημία ειναι πολυ σημαντική. Θα μπορούσε να κανει τεράστια καριέρα αν φοιτήσει εκει. Το μπαλέτο ειναι ενα απο τα πιο σημαντικά πράγματα στην ζωη της και φυσικά κατι που την κρατάει στην ζωη.
"Δεν έχω αποφασίσει ακομα. Σκέφτομαι να παω αλλα μετα σκέφτομαι εσενα και την Ιρις." Ανεβηκαμε πανω στο μετρο. Ούτε κατάλαβα πως φτασαμε εκει.
"Σκέψου εσενα πρωτα. Εμεις θα είμαστε μια χαρα. Θα πας θα γνωρίσεις ατομα θα κάνεις την καριέρα που παντα ηθελες. Θα μπορείς να κανεις εξάσκηση καθε μερα και να γνωρίσεις καινούργια μέρη. Δεξου αυτην την πρόταση. "
"Ισως το κανω, δεν ξερω. Παρόλαυτα δεν θελω να αφήσω εσας. Και ειδικά εσενα. "
Μου ψιθύρισε και εγινα κατακόκκινη. Ουτε εγω ηθελα να την χασω. Άνοιξα το στομα μου να της απαντήσω αλλα η ανακοίνωση οτι φτάσαμε εκει που θέλαμε με διέκοψε.
Βγηκαμε και περασε το χερι της απο τον ώμο μου. Μέσα στο μυαλο μου έπαιζε η ιδια κασετα ξανα και ξανα. Το ποσό πολυ θα ηθελα να ειμαι νεκρή αυτή την στιγμή. Και το ότι πρέπει να περάσω απο το φαρμακείο για τα φάρμακα. Και να μην ξεχασω να παρω τον Γιώργο τηλέφωνο να του πω να βάλει τα μακαρόνια να γίνονται. Πήρα μια βαθειά ανασα και προσπάθησα να ακούσω πιο προσεχτικά την Σοφία τι μου ελεγε.
"Ξανα πες ότι ειπες πριν"ειπα και περίμενα να μιλήσει.
