TUTSAK KADIN

9.BÖLÜM: Hiç Bir Yere Gitmek Yok

💜

Sabah güneşin gözlerime carpmasiyla uyandım, yatağımdan kalkıp banyoya doğru ilerledim. bir duş alsam iyi olacaktı, dün yorgunluktan alamamıştım, banyoya girip küveti doldurdum, üzerimdeki herseyi çıkarıp küvetin içine girdim.yüzüme sıcak su akarken kendimi sanki bir daha duş alamiyacakmisim gibi temizledim. kuvetten çıkıp kısa havluyu belime doladım ve çıktım içeri girip eski kıyafetlerimi giyecektim ama şu an bulamıyordum neredeydi bu kıyafetler? kirli çamaşırların olduğu yere belki koymusumdur, diye oraya doğru yöneldim ama orada da yoktu oda ya tekrar girip ne yapacam diye düşünürken dağınık yatağın üstünde kıyafet olduğunu farkettim,demeki ben duş alırken biri oda ya girmişti. Elime aldığımı bluza söyle bir göz attım,siyah, askılı, yarım bir bluzdu. sonra tekrar yatağa bırakıp, pantolonu elime aldım. Dar siyah hafif yirtikli pantolon çok hoştu.Bir de iç çamaşırı vardı,az önce biri odama girmişti, neden şimdi girmesinki, diye düşünürken hemen üzerimi giymeye başladım. üzerimi giyindikten sonra dün geldiğim beyaz ayakkabılarımı tekrar ayağıma geçirdim, yavaş adımlarla yürüyerek banyoya girdim. saçlarımı taradım, işte şimdi hazır olmuştum. Oda'ya geçip duvarda asılı olan saate baktım saat 9.30'du. Normalde bu kadar uyumazdim, her zaman sabah 7 de ayakta olurdum. Ama bugün geç kalkmıştım, demekki insan güvende olduğunu bilirse çok uyuyormuş. Aynadan kendime baktım. Ve güzel göründüğüne karar verdim, bu kıyafetler burcu'nun olmalıydı,zaten bedenlerimiz hemen, hemen aynıydı. artık aşağı inmem gerektiğini düşünüp kapıya yöneldim.kapıyı acip çıktım, merdivenlerden yavaş yavaş inmeye başladım, ortalıkta kimse gözükmuyordu derken merdivenlerin sonunda burcu' yu hizmetli ile konuşurken gördüm, beni görünce yüzündeki derin gülümseme ile "günaydın"diyip sarıldı, ne kadar sıcakkanlı biri diye düşünürken "günaydın" diye karşılık verdim. "iyi uyuyabildinmi" "evet çok iyi uyumuşum" dedim yamaç neredeydi? beni görmeden gitmismiydi? burcu'ya sorsam yanlış anlarmiydi? belki de işi vardı, gitmek zorunda kaldı. Düşüncelerimle cebellesirken yamac'ı merdivenlerden inerken gördüm üstünde siyah bir pijama ve beyaz tişört vardı. gözlerini ovuşturarak yanımıza doğru geliyordu, ellerini gözlerinden çekip bana baktı. Merdivenleri inene kadar gözünü benden ayırmadı, bende ondan ayıramadım. Îçimden "bir insan uykudan yeni uyandığında bile bu kadar yakışıklı olabilirmiydi" diye düşünüyorum. Ağzım açık kalmış, öylece bize doğru gelişine bakıyordum. kalın bir sesin "günaydın diyorum duymadinmi" dedi dudağının iki kenarı kıvrılmış bir şekilde, hemen gözlerimi üstünden çektim "pardon dalmışım dedim" ah esila ah kızım rezil oldun, yapmacık bir gülümseme ile "günaydın"dedim. burcu hafif bir şekilde oksurerek "abii bende buradayım sana da günaydın esila'yi gördün,beni unuttun" dedi burcu'nun dedigiyle utanmistim kafamı önüme eğip yamac'ı dinlemeye başladım. "burcuuu sen büyüdün de, bana lafmi yetistiriyosun bakim, hadi geç küçük hanım kahvaltı yap, çok konuşuyorsun" dedi burnunu sıkarak, onların bu haline gülmeden edemedim ne kadar da tatlı gozukuyorlardi, keşke benimde bir kardeşim olsaydı aslında olacaktı ama babam olacak adam yüzünden olmamıştı.

💜💜

11yıl önce saat:2.20
- Anne
-Efendim esila
-anne benim bebeğim nerede ?
-kızım essek kadar oldun,o bebeği'mi hala soruyorsun bana? tövbe, tövbe nerden bileyim ben, bak yatagin altına,ama ilk gel bakim sen, bir konuşalım.
Annemin yanına doğru yavaşça yürüdüm mutfakta cekyatin üstüne oturmuş domates soyuyordu yanına gidip oturdum ve konusmaya başladı.
- bak kızım sen 13 yaşına geldin senin yaşındaki kızlar, bebeklerle oynamaz. Sen hala bebek peşinde koşuyorsun dedi.
-Anne ben zaten o bebeği kendim için istemiyorumki,
-kim için istiyorsun peki kızım? birine mi vereceksin?
-evet
-kime? şu yandaki haticenin kızı Tuğba ya mi?
-hayır
-kime peki?
Elini karnına götürüp yavaşça okşadım
-buna dedim.
- benim kardeşime,
birden annemin yeşil hareleri dolmaya başladı.Ne olmuştu şimdi, ne demistimki ben, elimi karnından çekip telaşla sordum.
-Anne ne oldu canın mi yandı?
Annem bir anda gülmeye başladı,hem gülüyor hem agliyormuydu? ne değişik bir şeydi,hiç bir şey anlamamıştım.
Elini yüzüme koyup okşamaya başladı -hayır güzel kızım, sen öyle diyince duygulandım.hem sen nerden biliyorsun kız olduğunu belki erkek olacak dedi.
ama olsun ben kiz olacagini hissediyordum. hem ne farkederdiki erkeklerde bebeklerle oynayamazmiydi?
- ben kız dogacagini hissediyorum. bence kız doğacak,dedim. annem bana bakarken yüzündeki gülümseme ile dururken bir anda sert bir şekilde kapı çaldı. annem hızla kapıya yöneldi, içimi tuhaf bir korku sarmıştı nedense, annem gidip kapıyı açtığında babam yine içip eve gelmişti sarhoş sarhoş konuşmaya basladi. "bu kapı niye hemen açılmıyor? ben bu kapıyı çalınca bu kapı hemen açılacak anladınmi?dedi annem sustu bir şey söylemedi,babam kafasını iki yana sallayıp sert bir şekilde soludu "bir daha sana bir şey söyleyince cevap vereceksin" dedi. Annem tekrar bir şey söylemedi, kafasını önüne eğmiş ayağına geçirdiği ucu kaçmış coraplarina bakıyordu, babam bir anda annemin çenesini yakaladı, onu duvara doğru itti? Olanları korkarak izliyordum. anladinmi diye öyle hiddetli bir şekilde kukrediki korkudan tir, tir titriyordum. Annem yine konuşmayınca bir tane tokat attı annem'in iniltisi kulağıma geldi ve yere düştü. "ben sana bir şey söyleyince susmayacaksin, cevap vereceksin"dedi ve annemin karnına sert bir tekme indirdi. sonra bir tane daha,bir tane daha, annemin çığlıkları kulağımı dolduruyordu. Ellerimi kulaklarıma koyup gözlerimi kapattım.o anda aklıma gelen şeyle hemen gözlerimi açtım
"BEBEK"
hızla koltuktan kalkıp hala annemin karnına sert tekmeler indiren adamın önüne doğru koştum. Annemin önüne yatıp ellerimle karnını korumaya çalıştım. babam bu sefer bana tekme atıyordu, canım çok yanıyordu ama,kardeşim için dayanacaktim. babam bir tane daha vurdu, o an ağzımdan "ahhh" diye bir inilti çıktı kafamı yere eğdim ve yerde ki kanı gördüm. hayır! bu olamazdı degilmi, fısıltı şeklinde "bebek" diyebildim.Artık bana vuruşları bile acitmiyordu. Ne olmuştu anneme kafamı kaldırıp annemin yüzüne baktım, gözleri kapalıydı.Birr anda "anne" diye bir çığlık attım, hemen kafamı bana hiç acıması yokmuscasina vuran adama çevirdim. Kekeleyerek "baba yapma dur, hastaneye gitmeliyiz." gözyaşları içinde nasıl konuşuyordum onu bile bilmiyordum. "Bebek lütfen dur" dedim hala devam ediyordu, en sonunda "yeteeeer" diye tiz bir çığlık attım. bir anda durdu ve bana şok içinde baktı,hızlıca konuşmaya başladım "baba bebek,hastaneyi ara" dedim "ne" dedi şok içerisinde hemen koşup ev telefonundan tuşlara bastı. Annemi dürtüyordum,ama uyanmiyordu,ayağa kalktım ve koşup dış kapıyı açtım. Dışarı çıkıp var gücümle "yardım edin annem'e bir şey oldu lütfen yardım edin" diye bağırdım. Bir anda herkes etrafıma dolusmustu. kekeleyerek "hamile o, annem hamile, ama uyanmıyor' dedim gözyaşları içerisinde bazılari hala kafamda konuşuyordu,bazıları içeriye girmişti ama ben yanımda kimin ne söylediğini anlamıyordum yere çöktüm ve öylece ağladım. Zaman o an durmuştu sanki boğazım yirtilana kadar bağırmak istiyordum...