CİNAYET ARŞİVİ (Polisiye macera )

ÖLÜM CELLATLARI

Günlüğün devamı

Korkular sarıp duruyordu beni
Kapana kısılmış gibi hissediyorum kendimi
Ne yapacağım bilmiyorum
Ölüme adım adım yaklaşıyorum çaresizim
Gelen giden de yok ki
Sesimi duyuramıyorum

Kimseye haber de veremedim

Sonunda kapıya geldiler .Gidecek yerim de kalmadı

İçimden Allahım yardım et diye dualar ediyorum ne kadar faydası olur bilemem ama ediyorum yine de

Bunları yazarken son dileğimi diliyorum

Bu yazdıklarımı bulan kişi her kim olursa şöyle diyorum

Kimseye bir zararım dokunmadı.
Yazıyorum öyle bilinçsizce

Bu hayata geldim geleli bu kadar kötü kişileri tanımayı düşünmemiştim.

Nasıl bir tanımaksa resmen ölüm cellatları desem yeridir .
Sürekli ölümle tehdit ettikleri için
Onlara bu ismi ben taktım

Son satırlarım bunu saklıyorum
Gizli bir yere kim bulur artık bilmiyorum.

Kim bulursa cezalarını çekmekleri ni istiyorum. Zar zor kaldırdım sakladım. Kapım dalar

Hayırrrr

Diye bağırıyorum hayırrrrr. ...

Günlük  burda bitiyordu. .

Mert ' in gözleri doldu .
Şunlara hadlerini bildirmenin zamanı geldi artık .

O kadar öfkelendi ki eli kornaya   gitti basıp durdu uzunca

Gözlerinde ki yaşlara engel olamıyordu. İçinden binbir türlü kötü sözler geçip duruyordu.

Eve giren o Mahlukatlar da sonlarının geldiğinden habersiz işlerini nasıl yapacaklarını planlıyorlardı

Neyse ki o eve gitmelerine az kalmıştı. Bütün polisler evi kuşatmışlardı. Yakalayıp adalete teslim etmek için bekliyorlardı /zamanını

Amaçlarına ulaşmak için ceplerinden bıçaklarını çıkardıklarında kameraların kayıtta olduğunu bilmiyorlardı.

İçmiçlerdi yine

Başlarına geleceklerden habersiz arkası dönük oturan mankeni gerçek sanacak kadar üstelik ....