TUTSAK KADIN

2.BÖLÜM: Lutfen Bana yardım Et

bende aynı şekilde baş selamı verdim kadir sandalyemi çektiğinde  yüzüne bakmadan oturdum.
"Yamaç bey neden daha gelmedi"dedi kadir,

Masada oturan bir adam konuşmaya basladi "birazdan gelecekmiş işi çıkmış biraz gecikecekmis"dedi.  ve bakışlarını bana çevirdi 

"siz ne iş yapıyorsunuz esila hanim?" kadir ben ağzımı acacaken hemen konuşmaya başladı. o bir işle uğraşmıyor, evde kalıyor" dedi.

kadir ünlü bir tasarımcı, pek bilmiyorum tam ne iş yaptığını, ama ayakkabı tasarımcısı,büyük bir şirketi var şu anda karşımda oturan insanlar da herhalde onun rakipleri kadir sarı saçlı,yeşil gözlü,sarışın, kaslı,kendini beğenmiş biri,kendini bir şey sanıyor herhalde, ona bakınca yüzümde sadece nefret var keşke bir gün seni oldurebilsem kadir karaca, kendi icimdeki düşüncelerden sıyrıldım ve ortamda dönen sohbete kulak verdim.

yukarı çıkan korumalardan biri masaya doğru gelip konuşmaya başladı "yamaç bey geldiler efendim" kadir başını sallamakla yetindi. sabahtandir bu adamın ismi geçiyordu bu yamaç kimdi ki?neyse ya kimse kim banane, ben burdan nasıl cikacam onu düşünmeliydim. yukari çıkan ayak sesiyle kafamı o yöne çevirdim, ve karşımda gördüğüm adama  bakakaldım,bu kimdi? yamaç olamaz degilmi? gözümü  bu yakışıklı adamdan ayıramiyordum  , siyah saçlı, beyaz tenli,iri siyah gözleri vardı .vücudu tamamen kas ' dan ibaretti. birde çok belli şekilde gamzesi vardı.gülüşünü çok merak etmistim, ne sacmaliyordum ben benim derdim başımdan aşkın sen nasıl çıkacaksın burdan onu düşün esila düşüncelerim den sıyrılıp bize gelen adama bakmaya devam ettim masaya geldiginde  sert ses tonuyla   konuşmaya başladı  "kusura bakmayın geç kaldım isim çıktı"  tüm herkesle tokalaştıktan sonda sıra kadir e geldi. Onla da tokalaştıktan kısa bir süre sonra gözlerini bana çevirdi...

❤❤

"Merhaba" dedi hafif bir şekilde gulumseyerek, bende "merhaba" dedim kadir bana sinirli sinirli bakarken yamaç yerine geçip oturdu. Kadir ' in elini bacağımda hissettiğimde irkilmistim, hemen ona döndüm. ve gözlerimle "ne yapıyorsun sen"bakışı attim. Bacağımı öyle bir sıktı ki moraracagindan emindim. Elini çekip yanağıma uzattı ve yanağımı okşadı.şu an kendimi nasıl frenledigimi ben bile bilmiyordum,yüzüne tokat atasım geliyordu, karşı çıkmak istiyordum bana dokunmasindan nefret ediyordum .

Sırf bunları  daha yeni gelennyamaç denilen adamı  'ı kıskandığı için yapıyordu.

Usulca elini çekti ve kafamı çevirdim,yamaç bize doğru sert sert bakıyordu,gözünü bana çevirdi çok kısa saniye bakıştık. yüzümdeki tüm maskeleri çıkardım o an,

sadece benim ne durumda olduğunu görmesini istiyordum.

beni kurtarabilecek tek insan oydu, belkide, başka sansim yoktu, lavaboya bile kalkamıyordum. peki ona nasıl ulasacaktim? nasıl yardım etmesini söyleyecektim? bana yardım edermiydi? kafamdaki sorularla cebbelesirken,kadir'in yamaç ile olan konuşmasıyla kulağımı oraya verdim. "yamaç bey sizinle  tekrardan ortak olmak isterim tabi sizde isterseniz birlikte çok yol kat edebileceğimizi düşünüyorum' dedi  ardından yamaç'ın dudagi iki yana hafif bir şekilde kıvrıldı. Ve konuşmaya basladi,

"kadir bey bilemiyorum ben yani sizde biliyorsunuz ki benimle ortak olmak isteyen bir sürü şirket sahibi var yani ben size kararimi daha sonra iletirim tüm önüme gelen fırsatları degerlendirmem lazım hangisinin en iyi olduğuna karar verirsem onla ortak olmayı düşünüyorum"dedi. inanamıyorum bu yamaç denen adam kadir' den daha mi zengindi,ve şu an kadir ona bir iş teklifi etmişti yamaç da bunu kibarca reddetmisti" keyfim birden yerine geldi. bu adam sinirlenince ben seviniyordum. herhalde bunun en büyük sebebi ise ondan nefret ediyor olmam'dı.