dissociative 🔥 zm

god blessed their lives

"Ben Hope."

Sonra salaklığıma sövdüm içimden. Teninde kazılıydım zaten.

Birkaç saniye ciddi olup olmadığımı sorguladıktan sonra gözlerindeki alayla gülümseyip elimi sıktı.

"Zayn... Zayn Malik."

Sanırım o da iyi bir başlangıç yapma çabamı anlamıştı.

Tanışma kısmı bitmişti. Yaşadığımız garipliklerden nasıl bahsedecektik? Ya da gördüklerimi nasıl açıklayacaktı?

Kafamdaki soru işaretlerini belli etmiş olmalıyım ki konuşmaya başladı.

"Bak, sen soru sormaya başlamadan önce şunu söylemeliyim ki seni hiçbir zaman bunun içine çekmek istemedim. Elimde olsa hafızanı silerdim." dedi mahçup bir şekilde.

Kendimi suçlu hissetmiştim. Anlamsızdı şu an her şey.

"Jacob senin hakkında bir şeyler söyledi-"

"Söylediklerinin hepsi doğru."

"Bana aşık olman da mı?"

Jacob'ın söylediklerini hatırlıyordum. Bana aşık olduğunu asla kabul etmediğini söylemişti.

Bakışlarını yine ellerine indirip sessiz kalması bunu doğrular nitelikteydi.

Konuyu dağıtmak için merak ettiklerimi sormak istedim.

"Kaç yaşındasın?"

"Yirmi altı."

"Ben de yirmi iki."

Güldü. "Biliyorum."

Bu konuyu sonra konuşmaya karar verdim. Tabi, sonrası olacaksa.

"O gece olanları nasıl açıklayacaksın?"

Gözleri dolmuş gibi parıldadı bir anda.

"Ben... o gece gördüklerin için üzgünüm. Karışmayacaktım ama çok ileri gitti."

"Beni mi takip ediyordun?"

Derin bir nefes alıp arkasına yaslandı. Sanırım bu 'evet' demekti.

Umarım evimi gözetlemiyordur, diye geçirdim içimden.

"Çok gariptin. Şu ankiyle aynı değildin. O yaptıkların neydi? Sana yaklaştığımı nereden anladın?"

Üst üste sormam gerekiyordu çünkü o kadar fazla sorum vardı ki unutacaktım.

"Hislerim çok kuvvetli. Bana yaklaştığını hissettim ve uyardım."

Kafamı anlıyormuş gibi salladım ama hayır, anlamıyordum.

Benim de hislerim güçlüydü. Ama görmediğim bir yerde neler olduğunu hissedemezdim.

"Ondan sonra sana ne oldu? Ölüyor gibiydin ama yardım etmeme izin vermedin. Üstüne beni odadan çıkarmaya çalıştın."

Sesim daha çok isyan eder gibi çıkmıştı.

"Ölüyordum çünkü."

"Ne?"

"Hope. Lütfen beni dinle. Bunca zamandır karşına çıkmak istemememin sebebi bu. Hayatımda ilk defa cesaretimi toplayıp karşına geçtim. Belki de son defa." Gözleri doldu. "Sadece söylediklerimi dinle."

Kafamı salladım ve konuşmasının devamını dinledim.

"Seni bütün hayatım boyunca kendimden uzak tutmaya çalıştım. Ama gördüğün gibi artık beni tanıyorsun. Şimdi istersen hayatından çıkıp gideceğim. Sadece... benden korkmanı istemiyorum."