TUTSAK KADIN

1.BÖLUM: SENDEN NEFRET EDIYORUM

Kimseyle göz teması bile kurmak yok bir şey söylemek yok ben sana sorulan soruları cevapliyacagim  zaten  senin bir şey demene gerek yok . Ha bu arada sakın orada lavaboya gitmem lazım ayaklarına yatma çünkü öyle bir şey olmayacak ama istersen ben seni göturebilirim derken başımı kaldırdım dudağının iki kenarı sinsi bir şekilde kivrilmisti "iğrençsin" dedim

Alayla bana bakarak hazırlan dedi. oda da kıyafet, makyaj malzemesi, istediğin herşey burda mevcut iki buçuk  saatin var ben bu kapıdan içeri girdiğimde hazır olmanı istiyorum geç kalmamizi istemezsin degil mi canım karıcım" dedi ve ardından devam etti " bugün beşinci Yıl dönümümüz olduğu için sana bir güzellik yapıyorum beş yıl sonra ilk defa bu evden dışarı çıkacaksın senin yerinde olsam şu an o yatakta aglamak yerine hazırlanmaya başlamıştım

Belki bu şans tekrar beş yıl sonra karşına çıkacak  ha bir beş yıl daha beklemek istiyorsan bu şekilde devam edebilirsin  dedi  ve kapıyı kapatıp çıktı. Gözlerimde yine bir umut ışığı varoldu   belkide bu benim son sansimdi ama sonu ne olursa olsun deneyecektim sonunda ölum olsa bile yapacaktım bunu, zaten ölmek isteyen ben degilmiydim eğer bana biri yardım ederse yada kacabilirsem belki de yine hayatima devam edebilecektim 
💜
16 yaşıma kadar her şey çok güzeldi. Babam' in umrunda olmasam bile  annem vardı.

En değer verdiğim insan ve gerçekten bana değer veren tek insan. Onu çok seviyorum.16 yaşımda bir gün babamla yine kavga ettiler,ama bu sefer her günkü gibi değildi. babam anneme çok şiddet uyguladi. Annem artık dayanamadı ve elinde can verdi ben duvara oturmuş feryatlar içinde babama yalvarıyordum "yeter artık bırak allah'ın cezası"diyince babam onun bedenini son defa duvara fırlattı ve evden çıktı . Bir hışımla annemin yanına koştum gözlerimden yaşlar akıyor ellerim titriyordu "kalk hadi, anne bana bir cevap ver lütfen bak gitti diyorum"ama  nafile hareket etmiyordu, boynuna sarıldım.  hıçkıra hıçkıra ağlarken başımı annemi yüzüne doğru götürdüm. ve bir anda farkettim ki nefes almıyor, işte o an dünyam karardı.o an herseyin benim içinde bittiğini anladığım gündü. gerçekten acı çekmeye başladığım o gündü sonra zaten hayatım hep babam dan dayak yiyerek geçti. annem e yaptıklarını bana da yaptı. yüzünde anneme yaptigi şeylere dair zerre pişmanlık yoktu. beni verirkende öyleydi, umursamaz bir şekilde beni bu iğrenç, adi adamın önüne attı.o günü asla unutmıyacağım.

Hep aklıma geliyor, annemin öldüğünden beri bir gün huzurlu bir şekilde uyuyamadım ben.hep kabuslarla dolu ruyalarim oldu.daha 17 yaşımdaydım babam bazen eve gelmiyordu o pis harabe evde nasıl geceleri korkuyordum, nasıl ağlıyordum,hatırlıyorum o kadar kotu bir baba olabilir miydi hangi baba evladına böyle bir şey yapardi bu zulümdü " Ondan nefret ediyorum"diye içimden geçirdim. Guzelligimi annemden almışım beş yıl önceye kadar insanlar hep çok güzel olduğumu söylerlerdi. mavi harelerim  ve  kalcamin biraz altında uzun siyah saçlarım var, uzun boyluyum, güzel girintili cikintili bir vücudum var.

Yani daha doğrusu beş yıl önceye kadar vardı ama şu an suratiminda fizigiminde ne halde oldugunu bilmiyorum ama tahmin edebiliyorum her yerim morarmistir o kemeriyle vurdugu her yerinde iz vardir. bacaklarımda var bunu biliyorum ama başka bir yerimde varmı onu bilmiyorum çünkü 5 yıldır hiç aynadan kendimi görmedim koskoca evde zeninligin gözünü kör ettiği bu adam hiç dusunmuyormu acaba "bu kız kendini hiç görmüyor"diye gerçi olsa da benim aynaya bakacak halimmi var kendi bedenimden tiksiniyorum zaten  onun bana dokunduğu gün kendimden ve bedenimden nefret ettim.

💜💜

Düşüncelerimden sıyrılıp saate baktım sadece 1 saatim kalmisti. Yataktan kalkip dolaba girdim elbiselere bakarken bir tanesini çıkardım ve yatağın üstüne attım ne giyeceğime karar verecek değildim ki zaten ben oraya sadece belki bir şekilde bu yerden kurtulabilirim diye gidiyordum sonra yataktaki elbiseye baktım kacabilirsem rahat kosamazdimki içimden "ah esila az kalsın bu elbiseyle gidecektin yuruyemezdin bile kızım sen"derken gözümü elbiseden alamadığımı farkettim bir elbise bu kadar güzel olabilirmiydiki? belkide beş  yıldır elbise görmediğim için böyle oldum ama yani harika bir şey bu diye dusundum. derin göğüs dekolteli, ince askılı,dizimin baya üstünde biten bir mor elbiseydi. amman allahım! bu elbise çok güzeldi. iç geçire gecire bu guzel elbiseyi ne kadar giymek istesemde dolaba astım. sonra rahat ama şık bir elbise baktım gerçek ten baya elbise vardı.ve bunları bir gün bile giyememistim. daha doğrusu var oluslarindan bile daha yeni haberim oluyordu. üstüme en rahatını ama şık olanını aldım.aslında şıklığı pek umurumda değildi ama gelecek insanların yanında en azından belki biri bana yardım etmek ister ve ben kötü gorunmemeliyim diye düşünmüştümm

Düşüncelerimden sıyrılıp elbiseye döndüğümde bu elbisenin  de gayet sık oldugunu gördüm. siyah bir elbiseyi bu  dizimin biraz üstünde bitiyordu   çok kısa değildi bununla  rahat hareket edebilirdim elbisenin arkasini çevirince öylece kaldım elbisenin belinde iki tane kalın kumaş parçasından başka bir şey yoktu önü  gayet kapalı ama sırt detayı elbiseyi çok güzel yapıyordu Bu elbiseyi giyecektim karar vermiştim.

💜💜💜

Saçımi ve makyajimi yapmaya gelen bir kadınla,yanında iki koruma içeri girdi. Kadın sessizce saçımı üsten at kuyruğu yaptı ve makyajimi yaptı benle hiç konuşmuyor diye düşünürken tekrar kapı açıldı ve içeri bir boy aynası getirildi.  Galiba kadir'in bana yaptığı bir jesti bu,yıllar sonra kendimi aynadan gorecektim. çok heyecanlanmiştım  tek bant ince uzun topuklu siyah ayakkabıları da giydim ve arkamı döndüm ...
Kalakalmistim. yüzüm eskisine göre olgunlasmisti, mavi  gözlerimi ön plana çıkaran bir makyaj yapılmıştı ve  saçlarım baya uzamıştı. çöken yüzümü makyaj toplamıştı  incecik  olmuştum.çok fazla yemek yemedigimi bende biliyordum ama bu kadar da zayifladigimi bilmiyordum zayiflamama rağmen yinede güzel bir fizigim vardı   kadın ve koruma dışarı çıktığında yine her zamanki gibi oda kilitlenmisti.ben de hala ayni yerimde  aynadan kendime   bakıyordum. özlemiştim kendimi, kapının kilidi acildi ve içeri  kadir girdi. içimden onu gördüğüm anda küfürler savuruyordum. ondan nefret ediyordum bana bakakalmis gözünü benden alamiyordu usul usul yanıma geldi ve konuşmaya başladı "vay vay vay,  Bu ne güzellik karıcım baş döndürüyorsun" dedi  dudakları iki  kenara kıvrılirken, ardından devam etti "bu gece katil olmam için mi bu kadar güzel oldun?"dedi soğuk bir sesle sesimi ondan igrendigimi belli eder derecesinde ki tona alıp konuştum "senin gibi bir hastalikli, saplantılı,  bir adama kimse bulaşmak istemez bence" dedim alayla, ardından cevabını beklemeden konuştum" gidelim mi?"kadir bana sert sert bakarken dediklerimi "sakın unutma yoksa ne olacağını biliyorsun" diye konuştu ve önümden çıktı

Bölüm sonu

Keyifli okumalar ❤

Inşallah beğenirsiniz

Sizleri seviyorum💜

Vote ve yorum atmayı unutmayın

Duyuru
Eğer bölüm begenilirse ve olumlu geri dönüşler alırsam bu heyecan dolu hikayeme devam ederim yazım hataları varsa şimdiden kusura bakmayın yeni yazmaya başladım eminim ki diğer bolumlerim daha güzel ve heyecanlı olacak

Gelecek bölümde
Esila ' nin yardım isteyebileceği biri cikacakmi, esila kadir' in elinden kacabilecekmi bende çok merak ediyorum iyi okumalar kendinize iyi bakın😘😍💜❤