crystal snow | taennie

34

68 Yeni Mesaj
37 Cevapsız Arama

kimtaehyung:
Jennie

kimtaehyung:
neredeydin?

kimtaehyung:
sahneden indiğimde seni göremedim.

kimtaehyung:
neden bana haber vermeden gittin?

kimtaehyung:
rahatsızlandın mı ?

kimtaehyung:
aramalarımı açmıyorsun

kimtaehyung:
bari mesajlarıma cevap ver

kimtaehyung:
lütfen

jendeukie:
evet Taehyung

jendeukie:
rahatsızlandım

jendeukie:
özür dilerim.

kimtaehyung:
sonunda.

kimtaehyung:
her şeye rağmen haber vermen gerekmez miydi ?

jendeukie:
özür dilerim

kimtaehyung:
pekâlâ, problem etme.

kimtaehyung:
şuan iyi misin?

jendeukie:
Taehyung ben gerçekten çok özür dilerim.

kimtaehyung:
sorun değil, affettim.
neden canını sıkıyorsun?

jendeukie:
ben seni hak etmiyorum değil mi ?

kimtaehyung:
saçmalama lütfen

kimtaehyung:
sanki bir şey yapmışsın gibi konuşuyorsun.

+++

Mesajına cevap vermeden telefonu kapattım ve bir köşeye fırlatarak ağlamaya devam ettim.

Ağlıyordum.

Pişman oluyordum.

Hiçbir şey geçmiyordu.

Ağlamak acımı hafifletmiyordu.

O gece kafayı bulduğum saniyelerde, Taehyung'u sahneye gönderdiğim için pişman olmam tek bir günümü bile almamıştı.

Çünkü ben o gece ona en büyük ihaneti hediye etmiştim.

O, orada benim için şarkı söylerken kalbimin sesini bir saniye bile dinlemeden Jongin ile mekandan ayrıldım.

Bana her şeyin geçeceğini söyledi. Ağlarken kırılmış kanatlarımdan sardı.

Bunu umursamadım.

Taehyung'u geride bıraktım ve bulunduğumuz konumu tek bir saniye bile sorgulamadım.

Yaraları daha iyileşmemişken, saracağımı söylediğim yaralarını kendi ellerimle deştim.

Anlık nefis ve şeytanın kuralarına yenilen bu cılız ruhum pişmanlıklarında boğuluyordu ama beni değil ona olan duygularımı öldürüyordu.