Sex Slaves 2: Army or Exol

Last Story's Flashbacks?!

Μια βραδιά, -οταν ο Jin ήταν στην ηλικία των 16-, πέρασε έξω από το δωμάτιο των γωνιών του για να πάει στο δικό του.

Καθώς περνούσε άκουσε κάποιον να κλαίει.

Δεν άργησε να καταλάβει ότι αυτή που έκλαιγε ήταν η μητέρα του.

Μπήκε μέσα στο δωμάτιο και πλησίασε το κρεβάτι όπου εκείνη καθόταν.

"Μαμά;" έκατσε δίπλα της και την αγκάλιασε.

"Τι συνέβη;" την ρώτησε, η μητέρα του σήκωσε αργά το κεφάλι της και κοίταξε τον γιο της στα μάτια, την κοίταξε και εκείνος.

"Πάλι τα ίδια...;"

Εκείνη κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.

Ξεφυσηξε.

Έσφιξε την πονεμένη του μητέρα στην ζεστή αγκαλιά του.

"Ηρέμησε...μαζί θα τα πολεμήσουμε όλα, εντάξει;" την ρώτησε με ένα χαμόγελο σχηματισμένο στα χείλη του

Χαμογέλασε αδύναμα, κούνησε ξανά καταφατικα το κεφάλι της και χώθηκε στην αγκαλιά του γιου της.

Εκείνος κράτησε την μητέρα του στην αγκαλιά του για ολόκληρο το βράδυ, μέχρι που τους πήρε ο ύπνος.

Και μετά από εκείνη την ημέρα ξεκίνησαν όλα.

Υποσχέθηκε ότι δεν θα κάνει ποτέ του σχέση γιατί φοβήθηκε ότι θα πληγώσει τον άνθρωπο του.

Τον άνθρωπο που θα αγαπούσε και θα ερωτευοταν...για αυτό δεν έκανε και πότε του σχέση.

End of Jin's
Flashback

~Πισω στην πραγματικότητα~

Κάθεται σκυμμένος, κρατάει το κεφάλι του και κοιτάει το πάτωμα.

Κάποιος χτυπάει την πόρτα, το βλέμμα του στρέφεται πάνω της.

Σηκωνεται, πάει και ανοίγει. Μπροστά του εμφανίζεται ο Jimin.

"Jin?" κοιταχτηκαν στα μάτια.

"Όλα καλά;" τον ρώτησε ο μικρότερος.

Εκείνος δεν απάντησε, του έκανε χώρο για να περάσει μέσα και αυτός αυτό έκανε.

Κλείνει ξανά την πόρτα, πάνε και κάθονται στο κρεβάτι, ο ένας δίπλα στον άλλον.

"Jin έγινε κάτι; Δεν σε βλέπω και πολύ καλά..."

"Φοβάμαι Jimin...φοβάμαι ότι θα την πληγώσω...έχει συναισθηματα, όπως και εγώ αλλα-" ο μικρότερος δεν τον άφησε να ολοκληρώσει.

"Ποια;" τον ρώτησε παρηγορικα.

"Η αδερφή σου..."

Κατερίνα
Flashback

"Θα πας στην αδερφή σου και θα την *πλησιάζει κοντά στον γιο του και ψιθυριζει στο αυτί του* Θα την πειράξεις" είπε και χαμογέλασε πονηρά.

Ο Jimin γουρλωσε τα μάτια του.

"Ο-οχι, αποκλείεται!!! Δεν το κάνω!!"

Το βλέμμα του πατέρα του σκοτείνιασε και σοβαρεψε αλλά λίγο αργότερα το πονηρό χαμόγελο ξανά εμφανίστηκε στο πρόσωπο του.

Πλησίασε ξανά κοντά του και κοντά στο αυτί του. Ξανά ψιθύρισε...

"Τότε θα το κάνω εγώ..."

----------------------------------------

Η πόρτα του δωματίου της μικρής ανοίγει.

Γυρνάει και βλέπει τον αδερφός της.

"Γεια σου Jiminie~" χαμογελαει.

Ο Jimin δεν μίλησε μπήκε μέσα, έκλεισε και κλείδωσε την πόρτα. 

"Jiminie?"

Αρχισε να πλησιάζει την μικρή του αδερφή.

Η μικρή αρχίζει να κάνει πίσω βήματα ενώ την πλησιάζει, την ρίχνει στο κρεβάτι.

"Jiminie...?"

Ανεβαίνει πάνω της.

"Jiminie? Τ-τι κάνεις...

Jiminie...!!!"

--------------------

Ο θόρυβος από τα κάγκελα την φυλακής.

Ο πόνος στα μάτια των δύο παιδιών.

Και μια λέξη που ο αδερφός ήθελε να πει στην μικρή του αδερφή πρώτου φύγει για πάντα από κοντά του και μπορούσε να μην την ξανά δει ποτέ...

"Συγνώμη..."

~~~