The Hunger Game (Louis & Harry Fanfic Greek)

Κεφάλαιο 8ο

Μα δεν έφτανε αυτό , δεν μου έφτανε για να καταλάβω πόσο ηλίθιος ήμουν . Την επόμενη μέρα σαν να μην είχε γίνει τίποτα μπήκα στο δωμάτιο της με ένα χαμόγελο να στολίζει τα χείλη μου , ήμουν ευγενικός και ενθουσιώδης , λες και το χτεσινό δεν είχε συμβεί ποτέ . Αρχίσαμε να μιλάμε και λέγαμε όλα αυτά τα προσωπικά πράγματα αλλά βαθιά μέσα μου ήξερα πως δεν είχε σημασία . Ήξερα πως δεν θα με έβλεπε με τον ίδιο τρόπο ποτέ . Για αυτόν τον λόγο προσπάθησα να παίξω τον ρόλο μου όσο καλύτερα γινόταν . Έκανα όλες αυτές τις ερωτήσεις , απαντούσα με κάπως αστείες απαντήσεις . Πιστεύω πως της άρεσε ή τουλάχιστον το πίστευε . Αυτό ήταν αυτό που έκανε εκείνη και την Chloeδιαφορετικές , αν ήταν εκείνη εδώ θα ήξερε καλά πως δεν ήταν όλα καλά , θα καταλάβαινε την αλήθεια στα μάτια μου όπως έκανε πάντα . Αλλά δεν ήταν εκεί για να το κάνει πλέον , δεν ήταν επειδή εγώ την είχα αφήσει ξαπλωμένη στο εικονικό χορτάρι . Εγώ την είχα βγάλει από την ζωή μου και εγώ το πλήρωνα μέχρι και τώρα . Έτσι μόλις είδα τον Harryστο κατώφλι μου απλά έφυγα , τα παράτησα όλα και έτρεξα μακριά . Παίρνοντας μαζί μου την ανάμνηση του κοριτσιού που είχα ο ίδιος σκοτώσει και αυτή αυτού που είχα αφήσει πίσω μου . Προσπάθησα να ξεχάσω μετά από αυτό αλλά ήταν δύσκολο , όπως και κάθε άλλη φορά . Μόνο που τώρα τα ονόματα που αντιλαλούσαν στο μυαλό μου ήταν δύο και όχι ένα .

Σηκώθηκα από τον καναπέ και βγήκα από το πολυτελή μου δωμάτιο , δεν άντεχα άλλο χωρίς εκείνη , χρειαζόμουν να την δω έστω και για ένα λεπτό . Να μυρίσω το άρωμα της , να ακούσω την φωνή της να νοιώσω το άγγιγμα της . Ήμουν αδύναμος όπως κάθε άλλη φορά , όμως δεν μπορούσα να την αφήσω να φύγει , όχι όπως είχα κάνει με την Chloe. Προχωρούσα στον διάδρομο και μπήκα στο ανσασέρ. Δεν με ένοιαζε που ήταν με τον Harry, δεν με ένοιαζε αν θα μου έκλινε την πόρτα στα μούτρα , μου αρκούσε να την δω έστω και για ένα δευτερόλεπτο , ακόμα και μέσα από μία χαραμάδα . Όσο πλησίαζα τα βήματα μου γινόντουσαν όλο και βαρύτερα , η αναπνοή μου επιτάχυνε , ήμουν εκεί , μπροστά από την πόρτα της . Πήρα μια αναπνοή και χτύπησα το κουδούνι , όταν όμως η πόρτα άνοιξε τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ διαφορετικά από ότι το είχα σχεδιάσει .

«Louis, τι γυρεύεις εδώ ;» η Kylieμε ρώτησε , έμεινα να την κοιτάζω για λίγα δευτερόλεπτα . Μου μιλούσε σχεδόν ψιθυριστά και στα μάτια της έβλεπα την ανησυχία που έκρυβε . Έδειχνε σχεδόν πανικοβλημένη .

«Ήρθα να μιλήσω στην Emily. Ξέρω πως προφανώς δεν θα είμαι ευπρόσδεχτος αλλά πραγματικά χρειάζομαι να την δω Kylie .»