Κεφάλαιο 5ο
Emily
Το επόμενο πρωί ήταν το πρώτο εδώ και καιρό που δεν φοβήθηκα να σηκωθώ από το κρεβάτι . Ένιωθα ασφαλής , οι σκοτούρες είχαν πετάξει για λίγο μακριά μου και με άφηναν να απολαύσω τις ωραίες στιγμές της ζωής . Ήταν ζεστά , οικία , σαν ένα φιλόξενο σπίτι , κάτι γνώριμο αλλά συγχρόνως τελείως διαφορετικό με αυτό που είχα συνηθίσει . Κάθε φορά που ξυπνούσα στο παρελθόν έτρεμα , ακόμα και στους καλοκαιρινούς μήνες εγώ ένοιωθα μια ρίγη να με διαπερνάει κάθε πρωί . Ήταν μια υπενθύμιση του ότι σηκωθώ δεν σηκωθώ δεν έχει σημασία . Δεν υπήρχε λόγος να ξυπνήσω , κανένας δεν με περίμενε , τίποτα δεν με χρειαζόταν , ήμουν μια κοινή φιγούρα ανάμεσα στις άλλες . Άλλη μία ψυχή που περίμενε τον χρόνο να την πάρει και να την αφήσει για άλλη μία φορά μόνη της σε μια γωνία του παραδείσου ή της κολάσεως . Το να βρίσκομαι λοιπόν σε ένα ζεστό κρεβάτι με καλή διάθεση να με περιλούζει φαινόταν ως κάτι πρωτόγνωρο . Πολλοί θεωρούν αυτές τις στιγμές δεδομένες , το ότι θα σηκωθούν το πρωί , θα φάνε το πρωινό τους και ύστερα θα συνεχίσουν την ημέρα τους , δεν είναι όμως . Για εμένα το να σηκωθώ ήταν κάτι που χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια αφού όλοι η θλίψει που είχα πνίξει μέσα μου για να καταφέρω να κοιμηθώ την προηγούμενη νύχτα είχε βγει στην επιφάνεια .
«Καλημέρα πριγκίπισσα .» μία αντρική φωνή ακούστηκε από δίπλα μου . Γύρισα για να αντικρίσω αυτά τα πανέμορφα πράσινα μάτια που με είχαν σαγηνεύει από την πρώτη στιγμή .
«Περίμενε , δεν έφυγες ; Θα στοιχημάτιζα πως τώρα θα είχες εξαφανιστεί και όταν θα σε ξαναέβλεπα θα έκανες πως δεν θυμώσουν τίποτα .»
«Απείλησα την ζωή του φίλου σου και η αντίδραση σου ήταν να με φιλήσεις , νομίζω πως το να έκανα πως δεν σε ξέρω θα ήταν δικό μου λάθος.» είπε γελώντας .
«Ο Louisεγώ δεν είμαστε φίλοι , για την ακρίβεια μισούμε ο ένας τον άλλον» του απάντησα .
«Αρά δεν θα τον πειράξει αν κάνω αυτό ;» είπε και μου έδωσε ένα τρυφερό αργό φιλί στα χείλη .
«Δεν ξέρω , την επόμενη φορά περίμενε να απαντήσω πριν το κάνεις .»
«Θα το έχω στο νου μου .»
«Τώρα δηλαδή τι ; Είπες πως έπρεπε να πεθάνω , αλλά μετά κοιμάσαι μαζί μου , τελικά τι θες ;» τον ρώτησα προσπαθώντας να κάνω το βλέμμα μου όσο πιο σοβαρό γινόταν .
«Εκδίκηση .» είπε ενώ μου έδινε ένα ακόμα παθιασμένο φιλί .«Σκότωσε την κοπέλα μου και μου πήρε την δόξα του νικητή.» με αυτά του τα λόγια διέκοψα το φιλί και τον κοίταξα παραξενεμένη .
YOU ARE READING
The Hunger Game (Louis & Harry Fanfic Greek)
FanfictionΙανουάριος 3045 Η ζωή όπως εμείς την ξέρουμε έχει πλέον αλλάξει . Οι νόμοι , οι κυβερνήτες , τίποτα δεν είναι πλέον το ίδιο . Μετά από τον επί πενήντα χρόνια πόλεμο ανάμεσα στην εξουσία και στην κατώτερη τάξη υπάρχει πλέον νικητής . Μάρτιος 3046...
