Chapter 47

40.4K 2.9K 212
                                    

>>>>>Unicode<<<<<

"ဒါက မမေဇူးမောင်ရဲ့ အိမ်လားဟင်"

သျှားအိမ်မှာ ကားပေါ်မှ ဆင်းလာလာချင်း ခြံဝမှ အမျိုးသမီးတဦး၏ အသံကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်လျှင် မဇူး၏ သူငယ်ချင်း မရတနာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမနဘေးတွင်လည်း ငယ်ရွယ်ကာ ချောမောလှပသည့် မိန်းမငယ်တစ်ဦးက အဖော်ပြုလျှက်။

"ဟုတ်ပါတယ် ခင်ဗျာ။ ကြွပါ..."

သျှားအိမ်က ဖော်ရွေပြူငှာလွန်းဟန်ဖြင့် ဆိုလိုက်လျှင်....

"ဪ... သျှားအိမ်... ငါက ဘယ်သူများလဲလို့။"

"အဟဲ... နေကောင်းတယ်နော် အစ်မ။"

သျှားအိမ်က ရယ်ကျဲကျဲနှုတ်ဆက်ရင်းမှ ဘေးက မိန်းမလှလေးကို သေချာကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါမှ လွန်ခဲ့သော ၄ နှစ်ခန့်က သူစာပြပေးဖူးသည့် ၈ တန်း ကလေးမလေးတစ်ဦးကို မျက်စိထဲမြင်မိသည်။

"ဒါနဲ့ ဒါက ဂွက်ဂွက်မဟုတ်လား။"

"ကိုကြီးနော်... ပုလဲနာမည် ပုလဲကျော့ပါဆိုတယ်။"

ပုလဲကျော့က ချစ်စဖွယ်မူနွဲ့ဟန်ဖြင့်ဆိုလိုက်သည်။

"အေးပါဟာ... နင်က အခုလိုဆိုတော့ ငါက သိပ်မမှတ်မိလို့။ သေချာအောင် အိမ်ခေါ်နာမည် ခေါ်ကြည့်တာပါ။"

ဟုတ်ပါသည်။ ထိုစဉ်က ပါးကွက်ကြားများ ဖွေးနေအောင် ကွက်တတ်သော စာကြမ်းပိုး လေးလုံးမလေးက ယခုတော့ နှုတ်ခမ်းနီးပါနီးတို့ချယ်သထားသော လှကညာတစ်ပါးဖြစ်နေသည်မှာ ထင်မှတ်စရာမရှိ။

"ကဲ... နင်တို့ နှစ်ယောက်စကားပြောချင်ရင် အထဲမှပြော။ အပြင်မှာ ပူလိုက်တာ သေတော့မယ်။"

ရတနာက ဝင်ပြောလိုက်သည်။

"ဟုတ်သား... လာ... အထဲကို လာ။"

ထိုအခါက သျှားအိမ်က ထိုအမျိုးသမီးနှစ်ဦးကို ဦးဆောင်ကာ အိမ်ထဲသို့ ခေါ်ဆောင်သွားတော့သည်။ သို့သော် အိမ်ဝတွင် ပက်ပင်းတွေ့ရသော ဖခင်ဖြစ်သူနှင့် မိထွေးတော် ဒေါ်နန္ဒာထိပ်ထားကြောင့် ခြေလှမ်းများတုံ့သွားရသည်။ ကံကောင်းထောက်မသည်ဟု ပြောရမလားမသိ။ မဇူးက တံခါးဝတွင် ရောက်နှင့်နေသည်။

အခ်စ္တို႔ျဖင့္ အတိၿပီးေသာ...|| အချစ်တို့ဖြင့် အတိပြီး​သောWhere stories live. Discover now