Bir tarla kuşu misali papatyamı arıyordum yollarda,
Onu görene dek ne kadar da yalnız ve çaresiz olduğumu bilmiyordum.
Özgürdüm fakat yalnızlık tüm benliğimi sarmıştı.
Konuşamıyordum, gülemiyordum ve eğlenemiyordum,
Hayattan hiç bir zevk alamıyordum.
Bir gün tarla kuşu ile papatyanın masalını dinledim,
Tarla kuşu aslında kimsenin dikkatini çekmediği papatyayı görür görmez aşık olmuştu,
Papatya da yalnızlığını tarla kuşunun muhabbetleri ile gidermişti,
Fakat sonra insanlar kuşu kafese kapattılar,
Tarla kuşu içli içli ötüyordu sevdiceğinden ayrıldığı için,
Papatya ise bir umut bekliyordu tarla kuşunu.
Bir gün kuşu kafese kapatan insanlar onun için ot toplarken papatyayı da sevdiğine kavuşturduğundan bir haberdiler.
Sevenler kavuşmuştu fakat yine onu kafese kapatan insanlar şimdi de ona su vermeyi unutmuşlardı.
Böylece tarla kuşu susuzluktan ölmüştü.
Mezarının üzerine ekilen papatya her gün göz yaşları ile mezarı sulamaktadır,
Ve tek isteği tarla kuşundan bir an bile ayrılmamaktır.
Şimdi ki nesilde tarla kuşu olmakta zor,
Papatya gibi vefalı olmakta,
Bunun için vicdan gerekli insana,
Kaybetse de sevdiğini,
Terk etmeyecek bir kalp,
Ve biliyor musun?
Senin için atan bir kalbim,
Sensiz yaşayamayacak kadar büyük sevdam var,
Peki sen Papatyam olmaya var mısın???
YOU ARE READING
AŞK EMEK İSTER
PoetryKapak @Esranurer7'e aittir. Hani bir eksi bir artıyı götürür ya matematikte, Senin her gidişin ne var ne yok götürüyor benden. Bir daha gelmesin, sevmesin, üzmesin diyorum, Sonra oturup ağlıyorum. Bir kez daha solusun koku mu, Ve bir kez daha dokuns...
