Bazen çok seviyorum seni,
Gözlerinin içine bakınca yüreğini görüyorum.
Bazen daha iyi anlıyorum,
Yokluğunda açabileceğin yaranın ne denli büyük olabileceğini.
Bazen belli etmesen de beni düşündüğünü hissediyorum,
Sessizce gözlerimin içine bakarken.
Bazen kızıyorum az vakit ayırdığın için ailene.
Şu dünyada en değerliler anne, baba, evlat, eş ve kardeş değil midir?
Oysa çoklukla ikinci plana itilmenin çaresizliğini yaşıyorum içimde.
Bazen aynı evin içinde iki yabancıya dönüşebiliyoruz,
Kıyasıya kavgalarımız, sessiz sevişmelere gebe kalırken, geçmişe sünger çekip ilerlemek o kadar da kolay gelmiyor inan.
Zor diyorum bazen,
Seninle yaşamak, seni yaşamak öyle zor ki!
Çaresizlik içinde kalışlarımın sayısını ben bile hatrımda tutamıyorum.
Ama tüm bu yaşadıklarımıza rağmen seni öyle çok seviyorum ki!
Her geçen gün azalacağını zannedip,
Gözlerinin dehlizlerinde ararken buluyorum kendimi,
Kalbinin kıyısında mı diye bakıyorum zaman zaman sevdama,
Öylece duruyor en saf hali ile.
Her gün söylemesen de,
Her gün iyi ki dediğini hissediyorum.
Her duanda ismimi söylediğini ve iyi şeyler dilediğini düşünüyorum.
Çünkü ben öyle yapıyorum.
Şükür sebebi bir oğlumuz var.
Hoş geldin onuncu yılımız.
Onuncu yılda dört kişi olmamızı dileyerek kutluyorum.
Seni çok seviyorum.
#21052011
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK EMEK İSTER
PoetryKapak @Esranurer7'e aittir. Hani bir eksi bir artıyı götürür ya matematikte, Senin her gidişin ne var ne yok götürüyor benden. Bir daha gelmesin, sevmesin, üzmesin diyorum, Sonra oturup ağlıyorum. Bir kez daha solusun koku mu, Ve bir kez daha dokuns...
