Otherwise ↠ a.i & l.h ✔️ // editing

Part 21

Willemijn POV.

Ik scrol even over m'n Instagram heen. Ik verveel me echt heel erg. Er is hier ook nog niemand waar ik toe kan gaan. Ik zucht zachtjes en haal een hand door m'n haar heen. Wat kan ik doen? Ik laat me achterover op het bed vallen en staar naar het plafond. Het plafond is saai en wit. Op zulk soort momenten mis ik Emily en Ravi echt. Emily en ik verveelde ons nooit. Met Ravi ook niet, we gingen regelmatig voetballen met z'n tweeën bij een veldje achter ons huis. Emily ging nooit mee. Ze kan echt totaal niet voetballen. Zou hier in de buurt ook ergens een trap veldje zijn? Als dat zo is kan ik er misschien heen gaan. Kijken of er wat mensen zijn. Ik spring op van m'n bed en hurk voor m'n koffer neer. Ik vis er snel een voetbaltenue uit. Snel kleed ik me om en trek het tenue aan. Ik loop de kamer uit en ga naar de badkamer. Ik bekijk mezelf in de spiegel. Oke, zo kan ik wel naar buiten. Snel doe ik m'n haar in een losse staart. Dan sprint ik de trap af en loop naar de keuken. Waar Anne-Marie bezig is. "Hey." Zeg ik. Anne-Marie draait zich om naar me. Haar ogen worden langzaam groter. "Wow." Brengt ze uit. "Je ziet er nu gelijk heel anders uit." Ik glimlach even. "Is hier buiten ergens een trapveldje?" Vraag ik dan. "Ja, als je hier de straat over steekt en dat paadje tegenover het huis in gaat dan kom je bij een trapveldje, daar zijn altijd veel kinderen. Ashton en zijn vrienden zijn daar na school ook meestal te vinden." "En Lara?" Ik trek een wenkbrauw op. "Lara voetbalt nooit." Zegt Anne-Marie lachend. "Oh." Mompel ik. "Nouja, ik kijk wel, dan ben ik weg." "Heb je een telefoon bij?" Vraagt Anne-Marie. "Yep." Zeg ik. "Mooi, nou veel plezier meisje" ik knik even.

Niet veel later kom ik bij het trapveldje aan. Het is nog groter dan in Nederland. Wow. Mijn ogen kijken zoekend over het veldje. Ineens zie ik iets groens. Michael. Dat is Michael! "Michael!" Roep ik en ren naar de jongen met het groene haar toe. In het begin lijkt hij me niet te herkennen maar hoe dichterbij ik kom hoe meer hij me begint te herkennen. "Willemijn!" Gilt hij - ja gillen. Ik kom bij Michael en de andere aan. Met de andere bedoel ik Calum en.. Luke? Ik zie dat Luke me weer nors aankijkt. Ik zucht even en probeer me niet op hem te richten. "Wow! Wat heb jij voor een tenue aan? A-Ajax? Wat is dat nou weer?" Vraagt Calum met opgetrokken wenkbrauwen. "Een Nederlandse voetbalclub? Kennen je dat niet?" Vraag ik nu ook met opgetrokken wenkbrauwen. "Nee, hallo, Nederland is aan de andere kant van de wereld?! Hoe kunnen wij dat weten?" Zegt Calum. Ik begin te lachen. "Nou." Begin ik dan. "Wat waren jullie aan het doen?" "Een potje voetbal." Zegt Michael grinnikend. "En waarom ben jij hier?" "Ik verveel me" zeg ik schouder ophalend. "Je verveelt je?" Herhaalt Michael me verbaas. "Ja?" Ik draai m'n hoofd een beetje schuin. "Hoe kan dat nou? Hier is zoveel te doen? Het strand is hier ook vlakbei?" "Ik had zin in een beetje sport, dan ga ik toch niet naar het strand?" "Daar kun je volleyballen." Hoor ik Luke iets geïrriteerd zeggen. Ik geef hem even een korte blik. "Ohja, Luke, je kreeg de groetjes van Ashton." Zeg ik tegen hem. Luke zijn ogen worden groot. "Wat?" "Ja je kreeg de groetjes geen kusjes of zo." Ik richt me weer op Calum en Michael. "Nou laten we beginnen of..?" "Oke, Calum en ik gaan samen." Zegt Michael snel. "Dat is niet eerlijk!" Zegt Luke meteen hees. "Michael, jij moet met Willemijn, dan ga ik met Calum." Ik kijk Luke met open mond aan. Sinds waneer beslist hij over mij? "Sinds waneer beslis jij over mij?" Vraag ik verbaasd. "Niet zeuren." Mompelt Luke. "Nou, wij kunnen toch ook samen?" Vraag ik verbaasd. "Nee, want dat gaat nooit op." "Hoe bedoel je gaat nooit op?" "Nou, meisjes kunnen niet voetballen." Ik voel woede omhoog borrelen. Die gast heeft echt geen idee. "Jij hebt echt geen idee he." Sis ik. "Dan zal ik je eens wat laten zien? Wedden dat je jezelf dan terug neemt?" "Nou laat me lachen." "Oke, nu moet je echt stoppen." "Nooit." Zegt Luke sarcastisch. Ik heb nu echt de neiging om hem te slaan. En hard. Ik kan hier echt zo kwaad om worden. Mensen die te snel conclusies trekken. "Laten we beginnen Willemijn gaat bij Calum en ik bij jou Luke." Zegt Michael maar snel om een ruzie te voorkomen.