Healing (Briwoon Day6) Nederlands

Hoofdstuk 2

Even dacht Dowoon dat Wonpil hem zou slaan, toen hij hem vertelde over wat hij met Younghyun geregeld had.

Het was een dag na het telefoongesprek, en Dowoon had met zijn beste vriend Wonpil afgesproken om de kwestie te bespreken. Ze zaten bij het raam in hun favoriete café.

"Je maakt een grapje! Zeg alsjeblieft dat je een grapje maakt!" had Wonpil uitgeroepen.

Het was lang geleden dat Dowoon Wonpil zo bezorgd had zien kijken.

"Sungjin-hyung vertelde me dat hij veranderd is," mompelde Dowoon. Wonpil's overduidelijke afkeuring maakte hem een beetje onzeker.

"Is het echt zo'n slecht besluit?"

"Nou, ik zou nou niet zeggen dat teruggaan naar de man die je misbruikt heeft echt een meesterlijk plan is," zei Wonpil bitter. Hij gaf echt heel veel om zijn vriend, en wilde het niet aan moeten zien hoe hij alles weer opnieuw zou beleven. Één keer was al erg genoeg.

"Nou zeg, ik zou het nou ook niet echt "misbruik" noemen, hoor..."

"Oh, dus nu ben je hem aan het verdedigen?" siste Wonpil in ongeloof.

"Ik ga heus niet ontkennen dat hij slechte dingen heeft gedaan, maar ik hield van hem, en ik mis hem, en ik wil leren om opnieuw van hem te kunnen houden..."

Dowoon kauwde op de houten lepel van zijn koffie. Het smaakte droog en plakte aan zijn tong. Hij was altijd al de persoon geweest om aan dingen te gaan friemelen of om op dingen te gaan kauwen als hij van streek of nerveus was. Hij begreep zijn eigen plotselinge verdedigende gedrag ook niet.

Wonpil greep Dowoon's handen en dwong hem hem aan te kijken. De lepel bungelde nog steeds aan Dowoon's lippen.

"Dowoonie," zei hij met een erg ernstige uitdrukking op zijn normaalgesproken altijd zo vrolijke gezicht. "Ik wil dat je er serieus over nadenkt of je hier klaar voor bent."

Dowoon draaide zijn hoofd weg en trok zijn handen uit Wonpil's greep. "Het komt heus wel goed..." mompelde hij.

"Ik meen het," dramde Wonpil door. "Ik wil niet dat je opnieuw iets aangedaan wordt. Het was echt eng, aan te moeten zien hoe je wegkwijnde onder zijn invloed. Je hebt eindelijk alles weer op een rijtje. Wil je werkelijk dat hij alles weer omgooit?"

"Hyung, ik heb al gezegd dat dat hij een beter persoon is geworden. Vertrouw me gewoon deze keer, ok? Alsjeblieft?"

Wonpil zuchtte, en kon het niet laten Dowoon even in zijn wang te knijpen. "Goed dan, alleen omdat jij het bent. En het is enkel een date, toch?"

Dowoon knikte. "Ik kan altijd nog terugkrabbelen als het de verkeerde kant op gaat."

Ze hadden het er voor de rest van de dag niet meer over. Ze gingen naar een speelhal en aten snoep van de goedkope snoepwinkel om de hoek.

Soms wenste Dowoon dat hij gewoon verliefd op Wonpil kon worden. Wonpil was hetero, maar Dowoon dacht dat eenzijdige liefde nog steeds een stuk minder ingewikkeld was dan wat hij nu voelde. Wanneer hij bij Wonpil in de buurt was, voelde hij zich zo zorgeloos, alsof ze in een tijdmachine waren gestapt, en terug hadden gereisd naar hun onschuldige kindertijd.

Maar, natuurlijk ging verliefd worden niet zo gemakkelijk. Dowoon's hart had de neiging om naar dingen te verlangen die niet altijd even goed voor hem waren. Maar wanneer hij zin had een hele taart naar binnen te werken, of een gelijk soort verlangen, was het nog makkelijk om zijn hoofd te gebruiken en een rationeel besluit te nemen.

Maar Younghyun...

De manier waarop hij zijn haar verfde, de manier waarop hij zijn kleren droeg, en de manier waarop hij Dowoon zijn prachtige glimlach zou schenken en hem dan plaagde; het was allemaal genoeg om Dowoon compleet over hem te laten zwijmelen. En nu hij niet langer meer op zijn tenen zou hoeven te lopen in zijn bijzijn, en nu er niet maar naar hem geschreeuwd zou worden, was het té verleidelijk om zich tegen te verzetten.