Healing (Briwoon Day6) Nederlands

Hoofdstuk 1

"Y-Younghyun, ik... ik wil het opnieuw met je proberen!"

Dowoon's handen knepen nog harder in zijn telefoon, nadat die woorden zijn lippen verlieten.

"...wat?"

Het was een week geleden toen Dowoon hem voor het eerst sinds tijden weer zag. Hoe lang geleden was het wel niet geweest? Op z'n minst een jaar, of nog langer. Dowoon had gezworen hem nooit van zijn leven weer op te zoeken, maar toch kwam alles plotseling weer terug toen hij hem aan de andere kant van de straat zag toen hij zijn hond aan het uitlaten was.

Zie, Younghyun en Dowoon hadden samen aardig wat geschiedenis geschreven, en geen van beiden hadden er erg plezante herinneringen aan overgehouden. In de periode dat ze samen waren geweest, (ongeveer een half jaar) was er veel gebeurd. Geen van beiden waren na afloop wie ze ooit geweest waren.

Dowoon was plotseling een soort schildpad geworden. Als er ook maar iemand dichtbij kwam, verstopte hij zich in zijn schild, wat vaak samenging met zacht gesnik. De dagelijkse, harde klanken van zijn vriend die naar hem schreeuwde hadden ook mentaal een litteken op hem achtergelaten.

Younghyun was zowat verdronken in zelfhaat op het moment dat hij zich had gerealiseerd wat hij veroorzaakt had. Enkel wanneer alles al te laat was, en toen Dowoon het al had uitgemaakt, was het alsof iemand hem een spiegel had overhandigd en hem had laten zien wat voor een giftig monster hij was geworden. Het had hem een tijdje geduurd voordat hij zichzelf weer rond vreemdelingen vertrouwde.

Maar, die dag dat Dowoon een glip had opgevangen van de oh zo bekende, knappe gelaatstrekken van zijn ex-vriend, was het alsof alle goede herinneringen hem over hadden genomen, en sindsdien hadden ze hem niet meer losgelaten.

Hoe aandoenlijk, de manier waarop Dowoon opeens weer zo'n trek had in dezelfde man die hem in het verleden emotioneel mishandeld en borderline verkracht had. Hoe was het mogelijk dat alle herinneringen van alle ruige handen en harde stemmen opeens vervangen waren door alle zachte kusjes en passionele avonden die ze gedeeld hadden? Waarom kon Dowoon zich nu alleen nog maar hun maaltijden bij het kaarslicht, en alle melige avonden waarop Younghyun zijn vrienden uitnodigde herinneren?

Nadat hij hem op straat gespot had, had Dowoon zich meteen naar huis gehaast en besloot hij Sungjin, de enige persoon waarvan hij wist dat hij af en toe contact met Younghyun had, te bellen.

Volgens Sungjin was Younghyun een compleet ander persoon geworden. Hij stond voor de klas als meester bij een kleuterschool, en werkte voor goede doelen in zijn vrije tijd.

"Het is alsof hij zich zo uit de naad werkt om alle verschrikkelijke dingen die hij ooit heeft gedaan recht te zetten," had Sungjin verteld.

"Soms lijkt het wel alsof zijn misbruik uit het verleden een grotere impact op hem zelf heeft gehad, dan op jou. Hij doet zo zijn best voor anderen, dat ik me afvraag of hij de tijd wel heeft om ook nog aan zichzelf te denken."

Dat kwam niks overeen met de Younghyun die Dowoon gekend had. De man waarmee hij in een relatie was geweest gaf niks om goede doelen of zijn fouten rechtzetten. Zo lang hij het maar naar zijn zin had, waren de consequenties niet zijn probleem.

Terug naar een week later, waar Dowoon met de man in kwestie aan de telefoon zat.

"Ik heb met Sungjin-hyung gepraat, en ik hoorde hoe veel je veranderd bent."

"Dowoon, doe dit jezelf niet aan alleen omdat je nu medelijden met me hebt. Ik wil je niet opnieuw pijn doen."

"Ik heb helemaal geen medelijden met je!" verdedigde Dowoon zichzelf. "Ik voel me alleen, ok? Mijn kamergenoot is naar Amerika verhuisd, en ik heb amper vrienden. Ik kan niet geloven dat ik dit zeg, maar ik mis je. Ik mis het samenzijn."

"Je mist het om naar geschreeuwd te worden, en gemanipuleerd te worden totdat je seks met me hebt?"

Oké, misschien had Dowoon wel een tikkeltje medelijden met Younghyun, nu hij hoorde hoe hard hij was voor zichzelf. Maar dat was niet waarom hij hem weer opnieuw wilde zien!

"Ongeacht of we weer bij elkaar komen of niet, wil ik je gewoon weer een keer zien," besloot Dowoon toen. "Alleen dan denk ik dat ik in staat ben me fatsoenlijk over je heen te zetten. En na wat Sungjin me verteld heeft, klinkt het niet alsof jij je er wel al overheen hebt weten te zetten."

Dowoon kon zichzelf niet geloven toen hij opgehangen had. Zijn agenda lag voor hem op de tafel, geopend en met de datum voor hun aankomende afspraak er in gekrabbeld.