YEİS

KESİT + YENİ BÖLÜM DUYURUSU

Arkadaşlar, bileğimin kötü durumda olduğunu bölümde belirtmiştim. Geçen gece de 38. Bölüm 'ü yanlışlıkla yayımladım. Güncelleme bildirimi gitmeden önce de tekrardan taslaklara aldım. Ama kaldırdıktan sonra bile yine de bölüm bildirimi almışsınız. Yanlışlık oldu yani.

Önce, Aşk Affeder mi?' yi bitireceğim ve atacağım . YEİS 'in bölümünü bitirdikten sonra da yorum sınırının geçilmesini bekleyeceğim paylaşmak için. Hayır ben bu bilekle çabalıyorum bir şeyler yazmak için çıkarım olmamasına rağmen, kazancım olmamasına rağmen . Çok düşük bir rakamdı sınır, üç beş kişi, üç beş satır içine yorum yapsa kolaylıkla geçilir.

Bazı kitapların sonunda oluyor ya "Sonu okuyucunun hayal gücüne bırakılmıştır." diye. Ara sıra öyle yapasım geliyor. ☺️

Yeni bölümde görüşmek dileğiyle. :) :)

"Ne olur bari uzaktan göreyim onu. İyi olduğunu bir kendi gözlerimle göreyim valla daha sesimi çıkartmayacağım, oturup böyle burada bekleyeceğim." dedi Ayşe. Bir eliyle göz yaşlarını kurutmaya çalışıyor , diğer eliyle kızının arkasında bıraktığı mektubu sallıyordu.

" Olmaz Ayşe Hanım. Kızınız reşit, kimseyi yanında istemiyor. Odasına ziyaretçi yasak. Kimseye izin veremeyiz. " dediğinde, Ayşe göz yaşlarıyla yere yığıldı.

Anneliğinden utandı, kadınlığından utandı ve en çok insanlığından utandı.
Kızının günden güne gözünün önünde eridiğini görmemişti. Onun elinden tutmayı becerememişti. O sıcak yatağında yatarken kızı ne ızdıraplar çekmişti, ruhu duymamıştı.

Sahi, o nasıl bir anneydi?

Kör, sağır olduğu gibi bir de Hazal 'ın çantasında bulduğu o kağıt parçası için kızının üstüne saldırmıştı. Anlamayı, dinlemeyi, sorgulamayı değil suçlamayı ve saldırmayı seçmişti.

Oysa kızı ne acılar yaşamıştı tek başına. Haberlerde görüp ayıpladığı o kör zihniyetli kadınlardan biri olmuştu. Hatta onlardan bile daha beterdi.

Utanıyordu, tüm olanlar için. Göremediği, yapması gerektiği halde yapmadığı her şey için utanıyordu.

"Affet beni melek yavrum ."