Multi: Dilâr - Derin (Keşfedilmesi Gereken Şarkılar) ( Bölümdeki şarkı.)
----------------------------------------------------
Hazırlanıp kapıdan çıktığımda Ateş'in arabasını görmemle kocaman gülümsedim.
Bir daha hiç bu manzarayı göremeyeceğim sanmıştım.
Daha olayları kimse bilmiyordu. Ama attığım fotoğraftan anlamış olabilirlerdi. Ve eminim okula gidince onlara anlatmadım diye dayak yiyecektim.
Arabaya doğru yürüdüm ve hızlıca kapısını açıp ön koltuğa bindim.
"Günaydın güzelim." deyip gülümsediğinde aynı şekilde karşılık verdim.
Bu cümleyide bir daha hiç duyamayacağım sanmıştım.
Arabada neyin neresi olduğunu bilmediğim için "Müzik aç bana ajan." dedim.
Elini teype uzattı ve rastgele bir şarkı açtı.
'Dilâr - Derin'
Bu şarkı sevdiğim şarkılardandı ve başındaki melodisi bana huzur veriyordu.
Şarkı başladığında konuşmamızı kestik.
Sessizce şarkıyı dinlerken ben hala ikimizi düşünüyordum.
Ona gittiğinde kızmamıştım.
Çünkü önyargılı olmak bir işe yaramıyordu. Ateş'in beni böyle bir şey için terk etmeyeceğini biliyordum.
Çünkü ben ona güveniyordum.
O da bana güveniyordu.
Ama hala alışamamıştım burada olmasına.
Hala sanki birden çekip gidecek ama bu sefer hiç gelmeyecekmiş gibi geliyordu.
Ateş'e doğru döndüğümde yoluna odaklanmıştı.
Bu fırsattan yararlanarak yüzünü inceledim.
Bir insanın yüzü ancak bu kadar pürüzsüz olabilirdi.
Araba durunca okula geldiğimizi anladım ve arabanın kapısını açtım.
İndim ve o da diğer taraftan inip yanıma geldiğinde birlikte okula doğru yürüdük.
Bahçesine girdiğimizde okulun önünde Selin ve Doğukan'ın konuştuğunu gördüm.
İkiside bizi fark ettiklerinde bakışları bize döndü.
Doğukan gülümseyip 'Sana demiştim.' diye ağzını oynattığında Ateş ona doğru baktı ve bana bakmadan "Bu piç niye sana gülüyor?" dediğinde gözlerimi kıstım.
"Düzgün konuş onun hakkında geri zekalı. Sen yokken o vardı. Bana yardımcı oldu."
Ateş göz devirdiğinde bu sefer Selin'e baktım.
Sevgilimin eski sevgilisine.
Sinsice bir bakış attığımda şaşırmıştım.
Çünkü bana kötü değilde sanki birleşmemizden mutlu olmuş gibi bakıyordu.
Kesin Doğukan sayesindeydi.
İnsan değişebiliyordu işte bazen.
Beyza gibileri mesela.
Bu ara onu hiç görmemiştim.
Okula gelmiyordu.
Sanırım okul değiştirmişti.
Okuldan içeri girdiğimizde Merdivenlere yönelirken gördüğüm şeyle yerimde durdum.
Şimdi sıçtım.
Merdivenin başında Melis ve Zehra katil gibi bir bakışla bize bakıyorlardı.
O sırada Melis'in elinde bir şey fark ettim.
Oyuncak bıcakmıydı o?
Bize doğru gelmeye başladılar ve dibimize gelince durdular.
"Ne zaman, Nerede, Niye barıştınız?"
Zehra'nın konuşmasına şirince gülümseyip "Anlatacağım Kankiler şimdi sırası değil." dedim.
Bu defa Melis Elindeki bıçağı Ateş'in boğazına doğrulttuğunda gözlerimi kocaman açtım.
"Şuan Işıl'ı üzdüğün için seni öldürebilirim." dediğinde Ateş gözlerini sıkıca yumdu ve yutkundu.
Bu hallerine gülesim gelsede Hızlıca Melis'i çekiştirip "Kanka olay öyle değilmiş ya bırak çocuğu haydi sınıfa gidin siz ben gelceğim." dedim.
Geri çekilip kafalarını salladılar ve önden gitmeye başladılar.
Bizde önden gitsinler diye yavaş yürüdüğümüzde gözden kayboldular.
Bizim koridora geldiğimizde Deniz geçenki gülüştüğü çocukla konuşuyordu.
Bakışları bize doğru döndüğünde Ateş'e baktım.
Daha fark etmemişti.
Ona bakmasın diye önüne geçip kafasından çektim ve kafasını aşağı doğru eğip yürütmeye başladım.
"Işıl. Dur! Napıyorsun?!" diye zorla söylenmelerini umursamadım.
Onları geçtiğimizde bana baktı ve "Onu görmüştüm merak etme." dedi.
Kendini dövmemek için sıkıyormuş gibiydi.
Biraz daha yürüdüğümüzde Ateş durdu.
"Yok ben yapamayacağım" deyip arkasını döndü ve Deniz'e doğru hızlıca yürümeye başladı.
Yanına vardığında "Sevdiğim kızı öpmüştün sen değil mi? Sülaleni koru. Sikeceğim çünkü." deyip kafa attı.
Al işte. Biliyordum.
---------------------------------------------------------------------------------
Belki ek bir bölüm daha ekleyebilirim.
Yani 37. bölümde bitirmek yerine 38 de bitirebilirim. Çünkü aklımdaki şeyleri hemen yazmam çok hızlı olur.
Hadi Baakkıyyyyııııımmm
;)))
