bloodmoon | jikook [türkçe] ✓

iii

__tiksindirici koku,

Sonraki gün, planlanıldığı gibi, Jimin'in Seul'ün kuzey sürüsünün alfası yapacak olan ritüel gerçekleşti. Sürünün Luna'sının Jimin'in çıplak göğsüne kendi teninden daha soğuk olan yapışkan bir boyayla karmaşık desenler çizmesi dışında, başka bir olay yoktu.

Kuzey sürüsüne iyi ya da kötü, az ya da çok liderlik edeceğine aya -ayın çocukları olan kurt adamlarla- yemin etti. Taemin de oradaydı, betası, sürüyü kendi kanı gibi koruyacağına tıpkı Jimin gibi yemin etti. Hançerin açtığı büyük kesiğin çoğunluğu eve gidene kadar solmuştu - Ortada Jungkook'un sorgulaması için hiçbir şey kalmamıştı.

Ve tam da böyle oldu. Büyük olan eve geldiğinde Jungkook'u uyurken buldu, savunmasız görünüyordu. Jimin gülümsedi, onu öptü ve kolları arasına alıp, sıkıca sarıldı. Ve her zamanki refleksle, Jungkook uykusunu derinleştirmek için kucağına doğru sırnaştı.

🌔🌕🌖

Jimin kliniğinin neden hastaların birden bire favori mekanı olduğunu bilmiyordu, ama buna fazlasıyla inanıyordu ki bugün 2 kat fazlaydılar.

Son hastayla da işi bittiğinde, Jimin Taemin'e onu 1 saatliğine yalnız bırakmasını söylemeden önce başka bir hastasının gelişini 30 dakikalığına bekletti. Başını elleri arasına aldı, gözlerini kapattı ve sadece dinlendi.

Bir dişçi olmak o kadar da kolay değildi - ve şu bir gerçek ki, alfa kurdunun özellikleri insanların ağzının içine gömülmesi gerektiğinde ona hiç yardımcı olmuyordu. Bazıları fırçalayacak kadar insaflıydı ama çoğu zaman, burnunu tıkamak için bir maske kullanıyordu. Üzgünüm ama üzgün değildi.

Kapı bir gıcırtıyla açıldı ve Jimin bunu duydu. Kendini kafasını masadan kaldırmadan, mırıldanırken buldu.

"Taemin-ssi, sana bir saat boyunca programımı boşaltmanı söylemiştim. Eğer bir hasta varsa lütfen ilgilen-"

Başını kaldırdığında en sevdiği tavşan gülümsemesinin onu karşıladığını gördü.

"Jungkook-ah." Otomatikman bir sırıtma dudaklarını ele geçirdi ve kalbini ısıttı.

"Sana atıştırmalık aldım, Jimin-ssi." Genç olan tuttuğu kahverengi kağıt torbaları göstermek için yukarı kaldırdı. Jungkook siyah boğazlıyla birlikte siyah bir deri ceket giyiyordu -ekim ortası için harika bir kombindi- ve gülümsemesi her şeyi tamamlıyordu.

Jimin sandalyesinden kalktı, yemekleri masaya koyduğu gibi Jungkook'u kolları arasına aldı. Burnunu boyun kıvrımına sürttü, kesinlikle molasından daha çok zevk alıyordu şimdi.

"Başka bir hasta olduğunu sandım." Boynuna doğru mırıldandı. "Taemin'e bir saatliğine programımı boşaltmasını söylemiştim."

"Dur tahmin edeyim." Jungkook, Jimin'in yüzünü görmek için geri çekildi. "Ya doğru zamanda geldim ya da molanı mahvettim."

"İkisi de." Jimin kıkırdadı. "Ama yiyecek bir şeyler almışsın o yüzden affedildin."

Jungkook iç çekti. "Ben de varlığımın modunu yükselttiğini düşündüm. Ama sanırım bu hep yemekle alakalıydı."

Jimin yemek paketlerine ulaştığında elini tuttu. "Evet, hep yemekle alakalıydı." Başını onaylar gibi salladı, yaklaştı ve genç olanın kulağına fisıldadı. "Seni ya da yemeği yemekle."

Oğlanın hafif pembeyle boyanmış yanaklarını görmek için geri çekildi ve bu görüntüyle yumuşadı, hızlıca eğildi ve öptü. Jungkook öpücüğüne karşılık verdi, yumuşakça ve ihtiyaçla.