Friendship and Secretly In Love (SamVon JaEvon Fan Fic)

Chapter 42

Stiphen's POV

Wow!It's been years mula ng nangyari ang lahat ng kadramahan ng barkada at na uwi sa watakwatak...1 week na akung naka uwi dito sa Pulipinas mula Australia pero hindi pa din ako nagpakita kay Mich.Tuwing umaga naghihintay ako sa labas ng bahay nila at pag lumabas na sya sinusundan ko sya kahit san ang punta nya.Alam ko din kasi ang schedule nya.

Pag alam ko namang nasa office lang sya the whole day doon ako nakikipagkita kina Bryan,Scott at Laurence.Nainis nga ako nung sinabi ni Laurence na makikipagkita na sya kay Mich.Ang plano kasi sabay sabay kaming magpapakita kay Mich.Pero sabi nya uuna na daw sya kasi miss nya na daw si Mich.Bakit ako hindi ba?Gustong gusto ko na nga syang lapitan sa tuwing nakikita ko sya.Kaya ayun nakipagkita nga ang Laurence at nakipagsosyo pa.At ako syempre sinundan sila kung saang restaurant sila magkikita.

Ang sarap batuhin ng mesa si Laurence nung magkayakap sila ni Mich.He took the chance talaga na umiiyak si Mich dahil sa pagkamiss at akap ng akap ang loko.Alam kung alam nyang andun ako eh!Kapikon.Tapos ngayun 8am usapan na pupunta sila sa tree house pero 10am sumiput ang loko!Sinolo pa muna si Mich bago tumupad sa plano.

"ikaw nag padala nun Stiphen!?" Gulat na tanong ni Mich ng tanungin ko sya kung natanggap nya ang punadala kung flowers at foods

Yes ako.Nung binili ko yung bulaklak sinadya ko talagang magpakita sa kanya eh.Di ko nga lang alam kung nakilala nya ako o kung ano ang reaction nya.

"Flowers?" Bryan

"Foods?" Scott

"Yup!workaholic ka kasi masyado eh.Pati pagkain nakakalimutan mo na.Look at you.Ang payat mo na kaya!" Taz hinawakan ko sya sa balikat at pinaikut ko para makita ko ang kabuoan nya

"Che!" Isnab nya sakin

"What's that for?" Taas kilay kung tanong

"Kayo!kayung apat!Iniwan nyo ako!Kayo dalawa Scott at Bryan!Andito nga kayo pero iniwan nyo din ako!naging busy kayo sa mga babae nyo!Kinalimutan nyo ako!Tapos ikaw Stiphen!Di ka man lang nagparamdam ulit!Akala ko ba wala tayung iwanan!?" Then she starts crying nah

Kaya agad ko stang niyakap.I missed her so much.Alam kung mali ang iwan sya pero kung hindi ko ginawa yun hindi ko mapapatunayan ang totoong nararamdaman ko.Oo alam kung mahal ko na sya noon pa.Pero gusto kung makasigurado ng 100%.What I mean to say is,araw araw kaming magkasama ni Mich noon mula bata pa kami.Naiisip ko din kasi minsan na baka dahil lang doon kay nasasabi kung mahal ko sya.Pero hindi.Totoong mahla ko sya,mahal na mahal.

"Ang tigasin noon at kilos lalaki iyakin na" that was Bryan.Dinadaan nanaman sa biro ang kasalanan

Niyakap namin lahat si Mich para icomfort.Naging iyakin na talaga ata.

"Yung totoo.Miss nyo ko papatayin nyo?Hindi nako makahinga!" Reklamo ni Mich kaya na tawa nalang kaming apat.

"Mich,sorry kung feeling mo iniwan ka namin ni Bryan ah?pero palagi naman kaming nakabantay sayo eh.." -Scott

"Oo nga..at palagi ka nga namin kinikwento sa girl friends namin..Diba Scott?Kilala ka na nga nila"-Bryan

"Kilala?pero wala kayung planong ipakilala sila sakin!?" Taas kilay na tanong ni Mich

"Wait guys!lets eat na muna bago ang chikahan..Miss natin ang isa't-isa kaya tayung lahat ang magkukwentohan" sabi ko sa kakila kaya naupo na kami at nag simula ng kumain at usapan/kwentohan.

"Guys!ganito nalang let us take a leave in our work and mag vacation..."

Suggest ni Laurence and we all agree.Inabut ng ilang oras ang kwentohan naming lima bago ko na solo si Mich.Nasa baba na kami ng tree house ngayun.Yung tatlo nasa may ilog nag lalari ng habolan,gusto ata bumalik sa pagkabata.

"Mga baliw talaga!di na nag bago.." Natatawang sabi ni Mich habang nakatingin sa tatlong baliw

"Wala naman talagang nag bago,tsaka wala namang rason para magbago..kami pa din yung mga kababata mo mula noon.Mga gwapo,mabait,macho,habulin ng mga babae----aw!Yan ang hindi talaga nag bago ang hampas mo..masakit pa din.." sakit ng hampas ng babaeng ito!Lalaki ata to noo eh

"Kasi naman eh!makabuhat ng sariling bangko!Oo na kayo na habulin ng chix!" Pairap na sabi ni Mich kaya na tawa nalang ako

Kahit kalan talaga hindi nya tanggap na gwapo kami eh..hehe!Hindi ko alam pero bigla ko nalang syang inakap ng mahigpit.

I miss her so much.Ilang taon ang tiniis ko ng hindi sya makita ng personal.Walang araw na hindi ko sya iniisip at na mimiss.Gusto ko na syang uwiin noon pero pilit kung pinipigilan ko dahil hindi pa iyun ang tamang oras.Kailangan naming mag grow,mag mature sa lahat.Kami kaminlang magkakasama mula bara pa pero kami kami lang din yung nagkakasakitan sa mga disisyon at mga galawa naming hindi pinag isipan ng mabuti.

Ngayun,masasabi ko na na tama na ang panahon at alam na namin ang dapat at hindi dapat.Mature enough to decide for our self and out future.Na daan man sa challenges at nag kawatakwatak ito pa din kami buo ulit.Magkaibigan ulit.

"Ahm..di pa ba matatapos ang hug na ito?" Natatawang tanong ni Mich

Natawa din ako at umiling.Mas lalo ko syang inakap ng mahigpit.Payat pero ang sarap yakapin.

"I miss you so much Mich..very much..sorry sa mga pangit na nangyari noon..maybe its for us to be strong and to be a better persons" i said habang yakap yakap pa din sya

"Naisip ko din yan noong mga panahong naaalala ko ang barkada which is everyday.Miss na miss din kita.Sorry if nasaktan din kita noon"

"Hindi mo kailangan mag sorry.seguro kung hindi nangyari ang mga yun hindi tayo ganito ngayun.Na may mga aral na natutonan at hindi tayo magiging strong.At higit sa lahat hindi ko mapapatunayan na...."

Kumuwala ako sa pagkakaakap namin at hinawakan ko sya sa magkabilang balikat nya at tinitigan ko sya sa mga mata bago pinagpatuloy ang sasabihin ko.

"Kung gaano kita ka mahal no...Kung gano kita mahal na mahal na mahal..Michella pwede ba akung manligaw?"

-----

Tagal mag update ng author ano?Sabaw pa?lol