Friendship and Secretly In Love (SamVon JaEvon Fan Fic)

Chapter 45

Hapon na ng lumabas sila sa kanilang mga silid.Nagmiryenda na muna sila bago namasyal sa tabing dagat.Sa kabila ng pag eenjoy at pagsasaya nila Scott ay may dalawang taong hindi pa din nag papansinan.Panay ang nakaw tingin ni Stiphen kay Mich.Sa tuwing napapatingin si Mich sa una ay uniiwas agad ito.

Nag ring ang phone ni Laurence kaya nag excuse na muna ito para sagutin ang tawag.Sinundan ng tingin ni Mich ang binata at nakita nyang sinagut ni Laurence ang tawag at nakangiti ito.Habang nakatingin si Mich kay Laurence naka titig naman si Stiphen sa kanya.Napangiti ng mapait si Stiphen sa isiping si Laurence pa din ang nasa puso ng dalaga.Mali ata ang nakita nyang sya ang mahal ng dalaga.

"Guys puntahan ko muna si Laurence..."

Paalam ni Mich at hindi na hinintay ang sagut ng barkada at umalis na papunta sa kinatatayoan ni Laurence.

"Fine..one more day...basta susunod ka ok?...yes..take care too..ok bye.."

One sided convo na rinig ni Mich ng makalapit kay Launrence.Ng matapos ni Laurence ang phone call ay babalik na sana sya sa barakada ng mamataan si Mich sa gilid nya.

"Oh..bakit andito ka?nakikisiyahan sila dun oh"

Takang tanong ni Laurence kay Mich.Tumingin si Mich sa gawi ng barakada at nakita nya kung gaano sila kasaya pero wala si Stiphen.Huminga ng malalim si Mich at humarap kay Laurence bago nag salita.

"Pwede ba tayung mag usap?"

Nagtataka man si Laurence ay pumayag sya sa pakiusap ng babaeng dating minahal ng higit pa sa kaibigan.Hinawakan nya ang kamay ni Mich at dinala sa isang bahagi ng beach na may malaking bato kung saan kita pa din sila ng mga kaibigan at doon sila na upo.

"My problema ba ang prinsesa ng barkada?"

Nakangiting tanong ni Laurence kay Mich.Naalala pa nito na ayaw noon ni Mich na tinatawag na prinsesa dahil wala itung hilig sa fairy tail kaya naiisipan talaga nila dati na tomboy ang dalaga.

"Are you really happy now?"

Diretsaang tanong ni Mich kay Laurence.Napatitig naman ang huli sa una.Nagtataka kung bakit naitanong iyun ng kaharap.Hindi pa ba halata sa aura o itsura nya ngayun na masaya at natagpoan na nya ang kanyang sarili.

"Subra..subrang saya ko ngayun Mich...Oo hindi na nabalik o nangyari yung gusto ko na mabuo ang pamilya namin..pero masaya ako."

Hindi mawala ang ngiti ni Laurence sa mga labi nito.Prove na masaya talaga ito.Masaya naman doon si Mich at masaya na ang kaibigan na dati ay puro sakit ang nararamdaman.Buong akala nya ay hindi nya makikita ang masayang Laurence.Ang masayang masayang Laurence.Pero ito ngayun ito sa harap nya.Nakangiti abut mata at hindi maipagkakaila na may nagpapangiti dito maliban sa pamilya.

"I'm happy that you are happy now Laurence..Matagal kung pinagdasal na matagpuan mo na ang kaligayahan mo..hindi din basta basta yung mga challenges na kinaharap mo..but look at you now..Happy and very much inspired..."

"Yeah..Hindi lang yung sarili ko ang nahanap ko..Pati ang babaeng bubuo at kukumpleto ng buhay ko natagpoan ko.."

"Halata naman eh..ang daya lang dahil hindi mo pinapakilala sa barkada"

"Don't worry princess...makikilala nyo din sya..pupunta sya dito..Bukas nga sana kaso may biglaang work daw maybe the next day andito na sya"

Tumango si Mich bilang sagut.Masaya sya para sa kaibigan.Kaya panahon na din seguro na sya o sila naman ni Stiphen ang magiging masaya.Lahat masaya na maliban sa kanilang dalawa.

"Ikaw ba?masaya ka ba?kayo ni Stiphen?"

Inasahan na ni Mich na kakausapin sya ni Laurence tungkol dito.Kaya ready na sya para sumagot.

"Im happy kasi buo nanaman tayo..kita mo naman seguro na puro bungisngisan sila..yung samin ni Stiphen papunta palang sa happiness"

"So you mean..."

"It's tine to us to be happy na din diba?"

Laurence smile.Dapat noon pa nya pinakawalan si Mich.Dapat noon pa ito naging masaya.Pero nagmahal lang din sya noon at si Mich lang ang meron sya ng mga araw na nasasaktan sya at walang matakbuhan at masabihan ng nga hinanakit.At sa subrang pagkaselfish nya noon ay nasaktan pa nya ang kaibigan hindi lang imosyonal pati pisikal.

"I'm sorry..."

Na gulat naman at nag taka si Mich sa sinabi ng binata.Para saan ang sorry?Wala naman itung kasalanan na ginawa.

"Ha?"

"I'm sorry for being selfish..Dapat noon pa kita pinakawalan..alam ko naman na kayo ni Stiphen ang totoong nag mamahalan noon pero hindi kita pinakawalan agad at nasaktan pa kita..Maybe kung hindi ko iyun ginawa noon..Noon pa kayo masaya ni Stiphen at sana hindi kayo nagkalayo"

Tears started to fall.The pain is still there pero hindi na ganun kasakit kagaya noon.Memories came back.Pero mananatili nalang iyung alaala.

"Kung hindi mo ginawa yun we will not learn our lessons..Hindi natin mararanasan ang masaktan ng subra to make us strong to be the strength of each other.Masakit man ang nangyari noon pero it worth the pain..Look at us now.Hindi tayo ganito ngayun kung hindi nangyari yun diba?"

Lumapit si Laurence kay Mich at pinahid ang mga luha nito na lumandas sa pisngi nya at ganun din ang ginawa ni Mich kay Laurence.

"Yeah..your right..Hindi nangyari yun,hindi ko makikilala ang Angel ko ngayun..Maybe nangangapa pa din ako sa kasiyahan kung hindi nangyari iyun..So you better do what's make you happy..."

Tumango si Mich bilang sagut.At inakap ang kaibigan.Nanlaki ang mga mata nya ng makitang nakatingin pala sa gawi nila si Stiphen at halatang iba ang pag intindi niya.At nakita nya itung umalis nalang bigla at napatingin sina Bryan sa umalis na si Stiphen.

"Mukhang iniba ang pag intindi ng mokong ah"

Sabi ni Mich ng mabuwag sila sa pag kakaakap ni Laurence.Napatingin naman si Laurence sa gawi ng barkada at nakitang naglakad paalis si Stiphen.

"Gago talaga..but don't worry akung bahala sa baliw na yan."

At nag evil smile si Laurence.At alam ni Mich na may kalokohan itung iniisip.

'Sorry Stiphen..Your on the target para pagtripan'

Then Mich smile.