Hoofdstuk 28

814 33 28
                                    

'Heb jij geen les?'herhaalt Filch vals. 'Eh.... nee,'improviseer ik. 'Ik moet eh.... Sirius ophalen uit de ziekenzaal... want... we moeten nu naar Care of Magical Creatures... snappie?' 'Dan mag jij wel opschieten!'spuugt Filch. 'Het is dat het verbod op handen afhakken is ingevoerd! Anders wist ik wel wat ik deed met luie kindertjes! Ach, vroeger was het zo goed! Jij wou spijbelen hè?' 'Nee,'ontken ik niet heel geloofwaardig. 'Ik heb... eh... mijn enkel gekneusd en daarom... mag ik niet hard lopen.'

'Ik geloof er niks van,'snauwt/spuugt Filch. 'Kom jij maar mee naar mijn kantoortje.' Ik doe alsof ik zijn voorstel even overweeg. 'Nah,'zeg ik dan, duik onder zijn arm door en zet een sprint in. Vloekend en tierend en allemaal dingen roepend waar zelfs ik nog nooit van heb gehoord rent Filch achter me aan. De weinige mensen in de gangen staren me verbaasd na. Ik zet snel mijn ik-heb-alles-onder-controle-gezicht op.

Ik maak een scherpe bocht als ik bij de ziekenzaal, maak een soort slidingstop, glij uit, val wanhopig met m'n armen wapperend voorover en glij op mijn buik de ziekenzaal in. Het zag er waarschijnlijk heel komisch uit, want zowel Sirius als James als alle andere patiënten beginnen te lachen als ik binnen kom glijden.

Ik krabbel met een verontschuldigende grijns overeind. 'Ja, sorry. Ik vluchtte voor Filch en toen remde ik een beetje onhandig-' '-en toen gleed je uit en gleed je zo op je buik de ziekenzaal in?'maakt Sirius mijn zin af. Ik grijns een beetje schaapachtig. 'Sorry, soms ben ik niet zo handig. Of eigenlijk meestal. Hoe gaat het met je gezicht, James?'zeg ik om van onderwerp te veranderen.

'Mijn hoofd zit er nog aan,'zegt James met een grijns. 'En dat is een hele teleurstelling voor iedereen, hè Prongs?'grijnst Sirius, waarna hij wegduikt voor het kussen dat James onder het hoofd van een vierdejaars Hufflepuff met een oranje met paars gestippelde huid vandaan trekt.

'Hé, je mag geen ongewapende burgers aanvallen!'roept Sirius, die een kussen steelt van een eerstejaars Ravenclaw met horens. James duikt weg als Sirius probeert zijn gezicht nog ernstiger te beschadigen, waardoor het kussen in mijn gezicht terecht komt.

Ik loop naar een vijfdejaars Gryffindor met enorme oorharen. 'Mag ik alsjeblieft je kussen lenen om dat...' -ik wijs met mijn duim naar Sirius en James, die in elkaars gezicht slaan- '... in elkaar te meppen.' Ze grijnst. 'Tuurlijk.' Ik pak haar kussen en sla van achter op James' hoofd. 'Hé!'lacht hij. 'Dit is twee tegen een.'

'Maar de grote James Potter is toch wel zo geweldig dat hij twee mensen aan kan?'zeg ik met opgetrokken wenkbrauwen, waarna het kussen van Sirius vol op mijn hoofd beland. 'Blijkbaar is het ieder voor zich,'mompel ik, terwijl ik erop los sla.

Met een hand pak ik James' kussen beet terwijl ik met mijn kussen in de andere hand Sirius sla. Hij houdt lachend zijn kussen als schild voor zich en deelt af en toe een klappen uit op mijn benen. De veren dwarrelen in het rond en de Hufflepuff, de Ravenclaw en de Gryffindor juichen en moedigen de persoon die zijn of haar kussen had "geleend" aan.

Achter ons klinkt een bescheiden kuchje. We verstijven en kijken naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Madame Pomfrey staat achter ons, met haar armen over elkaar en een tikkende voet. Als één man verstoppen we ons kussen achter onze rug en zetten een nep-glimlach op.

'Eh... hallo, madame,'begin ik. 'We eh...' '...eh... waren even... de spieren aan het losmaken...?'gaat Sirius verder. 'Want eh... '... dat is eh...'maakt James onze zin af. '....goed voor de gezondheid...?'

'Het kan me niet schelen welke smoesjes jullie bedenken,'snerpt ze. 'Dit is een ziekenzaal en deze patiënten hebben rust nodig. Reken maar dat jullie househead hiervan hoort.' 'O Merlin, Minnie vermoordt ons!'kreunen we tegelijk.

Ik kijk de twee jongens aan. 'Bij nader inzien heb ik opeens heel veel zin in de Care of Magical Creatures-les.' 'Ja, wij toevallig ook opeens,'zegt Sirius. 'Raar hè?' 'Zullen we dan maar snel gaan?'vraag ik en tel achter mijn rug af van drie naar nul.

Black and WhiteWhere stories live. Discover now