unexpected N.H.

unexpected {5}

sharona P.O.V.

"Wat nu?" vroeg ik.

"we kunne de politie bellen?" zei niall.

"ja dat lijkt mij het beste" zei de bodyguard en ik knikte instemmend mee.

"niall?" vroeg een stem ineens dat blijkbaar harry leek te zijn.

"ja hazz?"

"Ik vroeg aan paul of we een half uur langer mochten en toen zei hij  dat het concert al afgelast was vanwege problemen met het licht en het podium enzo dus het concert is morgen."

"oke dat is nog beter dan kunnen we sharona helpen om het meisje te zoeken. hoe heet ze eigenlijk?" vroeg/zei niall

"ze heet sanne". Zei ik

ineens ging harry's telefoon af. en toen herinerde ik me ineens dat ik diana nog moest bellen. shit helemaal vergeten.

"uhm jongens ik moet nog ff iemand bellen ik ben zo trug" ze knikte allemaal en ik liep een ander kamertje binnen. ik zocht diana's nummer en belde haar.

di= diana

sh= sharona

di: hallo?

sh: hey diana uhmm ik weet niet waar sanne is maar ik weet wel wat er met haar gebeurd is.

di: watt!!! is ze weg? waar ben je ik kom meteen naar je toe.

sh: ik ben backstage wacht ff.

ik liep trug naar binnen en zag nu ineens heel one direction daar zitten. ze stelde zich allemaal voor en ik deed hetzelfde.

"uhm boys? een andere vriendin van sanne is ook hier ze heet diana. zij stond toevallig achter ons en zij bleef daar staan en ze zou me bellen als sanne toevallig nog trug kwam. maar nu is mijn vraag mag ze ook hierheen komen en ons helpen sanne te zoeken?"

"ja tuurlijk mag dat" zei liam.

"wil dan een van jullie tegen de bewaking zeggen dat zei naar binnen mag?"

"ik ga wel dan blijf ik daar wachten dan lopen diana en ik samen hierheen". zei liam.

"oke is goed 1 moment".

ik liep het kamertje weer binnen en deed de telefoon weer tegen me oor.

sh: diana waar ben je nu?

di: ik probeer backstage te komen maar ik mag er niet door door een van de bewakers!

sh: ohh liam komt eraan wacht daar.

di: oke..... wacht wacht liam? zo van DE liam payne?

sh: ja DE liam payne.

di: omggg!! okee tot zo doeii

sh: bye.

ik liep terug naar de jongens en ging weer zitten.

"zal ik alvast de politie bellen?" Vroeg harry.

"wacht eerst even tot diana en liam er ook zijn." zei ik en ze knikte allemaal instemmend.

"wie zou die rare man eigenlijk zijn?" vroeg louis na een paar seconde stilte.

"ik denk wel dat ik een idee heb." zei ik.

"wie denk je dan dat het is?" vroeg zayn.

"haar vader."

"huh? waarom zou haar vader haar neerslaan en ontvoeren?"

"nou.. sanne logeert nu al een tijdje bij mij. omdat ze weggelopen is bij haar vader. haar moeder is 11 jaar geleden overleden aan baarmoederhals kanker. sinds haar moeder was overleden is haar vader veel gaan drinken. en toen is haar vader haar gaan mishandelen en verkrachten." zei ik met tranen in mijn ogen

even later kwam liam ook binnen en vertelde ik het verhaal overnieuw aan hem.

"moet ik nu de politie bellen?" vroeg harry.

"ja nu is goed." zei ik zacht. ik wil dat sanne zo snel mogelijk trug komt ze verdient dit niet.

Sanne P.O.V.

ik word wakker met knallende koppijn. waar ben ik? ik probeer mijn ogen te openen. en tot mijn verbazing gaat dat makkelijk. enigste wat ik zie is zwart. waar ben ik in godsnaam? ben ik dood? nee dat kan tog niet? ik knijp in mijn arm. auww dat deed pijn dus ik leef nog. maar waar ben ik?

"zo je bent wakker?" hoorde ik een man zeggen.

"papa?" vroeg ik.

"ja dat ben ik ja jouw vader... jammer genoeg!"

hij deed het licht aan. ik sloot gelijk mijn ogen door het felle licht. ik knipperde een paar keer. en na een paar seconde was ik aan het licht gewent. ik keek om me heen en meteen wist ik waar ik was. ik ben in mijn eigen huis. en in mijn eigen kamer!

"wat moet je van me!?" vroeg ik bang aan mijn vader.

"wat denk je dat ik wil!" zei me vader boos.

"laat me met rust engerd!" schreeuwde ik boos.

"zo zo jij durft wel tegen je vader!"

"Laat me met rust! of anders..." ik had meteen al spijt van mijn 'wat anders'

"of anders wat!?"

"weet ik niet" zei ik heel zacht maar blijkbaar verstond hij me niet want ineens voelde ik een harde klap tegen mijn wang.

"OF ANDERS WAT?!" schreeuwde mijn vader nu veel harder.

"weet ik niet" zei ik weer maar dit keer wel wat harder.

"dat dacht ik al! jij gaat het niet makkelijk krijgen hier jongedamen. laten we gelijk maar beginnen! want dat gedrag van jou pik ik niet!"

ohnee nu weet ik wat er gaat komen. hij pakte me bij me arm beed en duwde mij het bed op. Hij zocht iets in zijn zak. maar er zat niks in.

"jij blijft liggen! enzo niet dan is het dag dag sanne!!" zei hij

en meteen kwamen er tranen uit mijn ogen. hij liep weg en ik bleef liggen. ik wil nog niet dood. ik wil van mijn leven genieten! maar dat gaat niet met zo'n rot vader. ineens ging de deur weer open en kwam me vader binnen met 2 stukken touw.

"goedzo meid je bent blijven liggen."

"hij pakte mijn polssen beed en binde ze vast aan het bed."

"oke nu het egte werk." zei hij.

hij deed mijn shirt uit en daarna volgde mijn broek. hij deed zijn broek ook naar beneden en gooide het de kamer in daarna deed hij mijn onderbroek uit.

"asjeblieft niet papa" zei ik huilend

"oh gaan we nu nog janken ook!"

Ik voelde een harde klap tegen mijn gezicht aan komen. en ik begon harder te huilen. ik zag dat mijn vader zijn onderbroek uitdeed. hij gooide zijn onderbroek ook ergens de kamer in en hij kwam boven me hangen. geen paar seconde later voelde ik hem in me.

HOOFDSTUK 5!!!