Alpay şaşkınca bir babasının elinde ki kanlı bıçağa bir de babasının yüzüne bakıyordu.
“ Baba ne yaptın.”
“ Ben yapmasaydım o beni öldürecekti.” Fikret ne yapacağını bilemez halde çevresine bakınırken aklına gelen şeyle oğluna dönerek gözlerini kıstı.
“ Al bu bıçağı… Sen yaptın tamam mı? Kimse benim yaptığımı bilmeyecek.”
“ Hayır… Yapamam baba”
“Yapacaksın lan şerefsiz. Alacaksın bu bıçağı ben yaptım diyeceksin. Yaşın reşit değil az bir cezayla çıkarsın.”
Alpay hala kafasını iki yana sallıyordu. O katil değildi, babasının suçunu üstüne almayacaktı.
“Ananı kardeşini düşün lan piç kurusu bu bıçağı alacaksın yoksa şimdi gider ikisini de gebertirim.”
“ Yapamazsın…”
Babasının kötülük saçan kahkahası duyulurken Alpay çaresizce yutkunuyordu. Fikret oğlunun gözlerinin içine sinsice sırıtarak bakarken
“ Öyle bir yaparım ki…”
Alpay titreyen ellerini uzatıp kanlı bıçağı tuttu önce gömleğinin etekleriyle bıçağın tutma tahtasında ki bütün izleri silerek sıkıca eline bastırdı. Babasının gözlerinin içine baktı o sırıtırken Alpay yeminler ediyordu yeni hayatının ona ne getireceğini bilmeden……………………
