Τα δικά μου

Χίλια χαμόγελα

Χίλια χαμόγελα

Καποτε είχα χίλια χαμόγελα να δώσω
και άλλους τόσους λόγους να είναι αληθινά.
Κάποτε είχα χίλια χαμόγελα
και τα μάτια μου γελούσαν και αυτά .
Κάποτε είχα χίλια χαμόγελα γιατί ήμουν ερωτευμένη ίσως με την ιδέα σου και με το γεγονός ότι η ζωή ίσως να είναι ωραία .
Κάποτε είχα χίλια χαμόγελα
και χαμογελούσα σε κάθε κάμερα πραγματικά .
Τώρα , τώρα αυτά τα χίλια χαμόγελα
έχουν γίνει κανένα
και δεν βλέπεις τίποτα πια παρά πόνο
και προσποιητά χαμόγελα ευγένειας .
Τώρα κρύβω τον χαρουμενο εαυτό μου έχω εγκλωβιστεί στο μυαλό και το σώμα μου .
Κάποτε θυμάμαι είχα χίλια χαμόγελα να δώσω και τα μοίραζα ένα ένα ξεχωριστά , μα τα πάτησαν σαν να ήταν σκουπίδια .
Τώρα στη θέση των χαμογέλων αγναντεύει η άκρα του τάφου σιωπή και μένω τόσο ήσυχη θαρρείς και πεθαίνω .
Κάποτε είχα χίλια χαμόγελα να δώσω και ήξερα ότι υπήρχε γαλήνη .
Τώρα πια ζω στη σκοτοδίνη κι όλο ψάχνω να δω το λάθος που είμαι δυστυχισμένη και αναρωτιέμαι γιατί κανένας σας Ποτέ δεν μένει ;
Κάποτε είχα χίλια χαμόγελα να δώσω καθώς πίστευα ότι δεν πεθαίνουμε μόνοι .
Τώρα ξέρω ότι δεν πεθαίνουμε μόνοι αλλά ζούμε μόνοι .

Γ3ωργΙα