HEARTBEAT (COMPLETED)

HEARTBEAT 4

သူ႔ကိုဝမ္ရိေပၚမွန္းသိကတည္းက ေဘးခံုကေနလွမ္းစလိုက္,စားပြဲကိုလွမ္းေခါက္လိုက္နဲ႔ ဆရာ့စာသင္ခ်ိန္မၿပီးေသးေသာ္ျငားေဘးကေနေခြးေပါက္ေလးလိုတအိအိနဲ႔နားညီးေနေလသည္။

ေက်ာင္းဆင္းဘဲလ္သံၾကားေတာ့လဲဆရာ့ကိုႏႈတ္ဆက္တုန္း႐ွိေသးသူကရိေပၚနားကိုေစြ႔ကနဲ႔ေရာက္လာ၏။

"ဝမ္ရိေပၚ...ဝါး
မင္းေခ်ာလာလိုက္တာကြာ
မယံုႏိုင္ဘူးတကယ္...ဝိုး"

လက္မတစ္ေထာင္ေထာင္နဲ႔ခ်ီးက်ဴးေနေသာသူ႔ကိုနဲ႔မွင္ေသေသၾကည့္ေပးလိုက္ေတာ့ ပါးစပ္ပိတ္လ်ွက္ျပံဳးျပေလသည္....
ဘာနဲ႔တူသြားပါလိမ့္။
နဂိုေသြးေရာင္ရဲေနတဲ့ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြမို႔တက္လာေတာ့ ေပါက္စီကိုပါးနီတို႔ေပးထားသည္ဆိုရမလား။

"အိုေက! အိုေက!မစ,ေတာ့ဘူး
အတည္ေျပာမယ္....
ငါ့ကိုလြမ္းလို႔ျပန္လာတာလား... ခြီ!"

သူ႔ဟာသူေမးၿပီးသူ႔ဟာသူသေဘာက်ေနပါေသာေ႐ွာင္းက်န္႔ဟာငယ္ငယ္တုန္းကထက္ပိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလာတာကိုသူဝန္ခံပါသည္။သို႔ေပမယ့္...ေပါေတာေတာအက်င့္ကေတာ့ပိုဆိုးလာသည္။

"ထမင္းသြားစားမယ္ ...ထ!"

႐ုတ္တရက္လက္ကိုလာကိုင္တာေၾကာင့္သူ႔လက္ကိုျပန္ခါထုတ္မိလိုက္သည္။
စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္လား....
ညႇိဳးေလ်ာ္သြားေသာမ်က္ဝန္းေတြကိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးထမင္းစားေဆာင္ကိုအရင္ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။

ဟုတ္တယ္ေလ...ရိေပၚကလူတစ္ေယာက္နဲ႔အဲ့လိုဖက္လဲတကင္းမေနတတ္တာကို သူမသိတာလဲမဟုတ္ပဲနဲ႔။

ဝမ္ရိေပၚထမင္းစားေနတုန္း ေ႐ွာင္းက်န္႔နဲ႔က်ိဳးခ်န္အေဆာင္ထဲဝင္လာသည္။
ရိေပၚကသာခုနကကိစၥအတြက္အေနခက္ေနေသာ္လဲသူကဘာမွမျဖစ္သည့္အတိုင္းလက္ျပႏႈတ္ဆက္ေနေသး၏...
ေ႐ွာင္းက်န္႔ကစိတ္မဆိုးတတ္ဘူးလား
အမွတ္သည္းေျခမ႐ွိတာလား?

"ေဝး...ဝမ္ရိေပၚ
ငါဒီဘက္မွာပဲစားေတာ့မယ္ေနာ္
မင္းနဲ႔လာမစားေတာ့ဘူး"

ရိေပၚကလွမ္း၍ပင္မၾကည့္။

"ေဟ့ေကာင္!မင္း ဝမ္ရိေပၚကိုသတိထားေနာ္
သူကႏိုင္ငံျခားမွာအရမ္းဆိုးခဲ့တာတဲ့ကြ
ေျပာလို႔မရဘူး...မင္းသူ႔ကိုေႏွာင့္ယွက္လြန္းလို႔အျမင္ကပ္ၿပီးဆိုင္ကယ္နဲ႔တိုက္သတ္ေနဦးမယ္"