My Dangerous Babies

Chapter Three

"S-saiorse?" Nangunot ang aking noo kasi alam niya ang pangalan ko. How come?

"Uh, excuse me, Sir but how come na alam mo ang pangalan ko? Have we met... before?" Posible kaya?

"No. I bet you don't know me because we never had any interactions before but I am one of Damien's friend... I'm Kit." Oh, God... If he's one of Damien's friend then... biglang bumundol ang kaba sa aking dibdib.

Wait, if he's really one of Damien's friend... then Valintine is her... possible... her daughter? Damien's daughter?

Sumiksik ang tatlo sa aking likod. Which they always do pag may bagong mukha silang nakikita. Nahihiya sila or natatakot.

"N-nice to meet you. I'm sorry, m-mauuna na kami sa inyo." Hindi ko na pinahaba ang sinabi ko, nasakto ring may tumigil na taxi kaya agad kong hinawakan ang kamay ni Gunner. Siya kasi ang nasa likod ko. Nasa left ko si Gunner, sa right naman si Jagger. Si Dagger, hawak hawak ang kamay ni Jagger habang papalapit kami sa taxi.

Pinapasok ko na ang tatlo at ako na lang ang naiwan dito sa labas. Pakiramdam ko, nakatingin siya sa akin kaya mas minadali ko ang aking galaw.

"Saiorse, wait!" Pag tawag niya ulit sa akin, at ngayon nasa likod ko na siya.

"Are they... Damien's?"

Oh goodness! I'm doomed.

"What d-do you... mean?" Pag mamaang-maangan ko. Sige lang, Sha! Keep on denying.

"They are Damien's child. Damien is the father. Saiorse, the boys... they looked like him—"

"Walang anak si Damien sa akin, Kit! They are mine! Alone! And once you tell this to your jerk friend... you're dead, Kit."

Damien's POV

Hinihilot ko ang aking ulo pag katapos kong mag sisante ng tatlo kong empyelado. Oh let me rephrase it, ex-employee. Tsk, it isn't my fault why they are born dumb. Simpleng bagay, 'di nila nagagawa ng maayos.

Nawala ang pag hawak ko sa ulo ko noong biglang bumukas ang pinto at iniluwa ang paborito kong tao sa mundo... my daughter, Diana Valentine. She's with my best"ass"friend, Kit Warrens.

"Dada! Look oh, I got three stars today!" She said with a sweet smile. She's a gem. No... my very precious gem.

Tumayo ako sa aking swivel chair at lumapit ako sa kanya saka ko siya binuhat.

"That's very good, sweetheart. How's school?" I asked.

"It went well, dada! But someone bullied me a while ago but it's okay now because my teacher saw what they did to me and I think she already scolded those boys." Mahabang pagkwekwento niya. She never ran out of stories to tell. But did she just said bully and boys?

"Who are they, princess?" I tried to make my voice sound calm kahit gustong gusto ko nang makita  ang mga nang bubully sa kanya, lalo na't lalaki pa. Baka iba ang pakay sa kanya.

"Hmmm, wala yun, dada! It's okay na kasi they promised naman na, na hindi na nila ako ibubully hehehe" I nodded. Sa susunod, ako na ang mag hahatid sundo sa kanya para kahit papaano namomonitor ko siya.

Iginaya ko siya pababa at tumakbo siya sa sofa at naglaro doon.

Bumaling naman ako sa kaibigan kong kanina pa pala tahimik at parang sobrang lalim ng iniisip habang naka upo sa harap ng table ko.

"Hey, asshole" Napatingin siya sa akin before glaring at me. I laughed at instance.

"You're calling me that yet you're the real asshole here. Tss" He jokingly said "Oo nga pala, bro. A while ago... I don't know if I am allowed to say this but I saw one of your ex back in College." Pagpapatuloy niya. Wait, Ex... who?

"Sinong ex? I mean, I have a lot of Exs back then. So..." Good thing my reflexes are quite fast at nailagan ko agad ang binato niyang ballpen na nasa table ko kanina.

"Why, what's wrong?" Pag tatakang tanong ko. Umiling lang siya at ibinaling niya ang kanyang mata sa ibang direksyon.

"I think may naiwan ka sa kanya na hindi mo alam." Muling napakunot ang aking noo dahil sa sinabi niya. What is he talking about? Is he nuts? Or he's just really crazy?

Napailing na lang ako sa bumalik sa aking swivel chair.

"You know what, Kit. I think too, you need to go in mental hospital. You really are crazy." Narinig ko ang pag mumura niya sa akin pero I really don't care because he's my bestfriend, and that's our nature.

"Bahala ka sa buhay mo, mamaya malalaman mo na lang na may anak ka pang iba maliban kay Valentine. Napaka babaero mo kasi." Bigla akong nag seryoso at napa isip pag katapos niyang sabihin yun. As far as I can remember, pag nagse-sex kami ng ex girlfriends ko, I am using a condom or she's on a pill. It's impossible, kay Valerie lang ang hindi at kay... Well, minsan lang namang may nangyari sa amin, and after that we broke up. But there are still chances...

Umiling iling ako. No, it can't be. It will never be.

"That will never be happen, Valentine is my only child. Wala nang iba." He smirked as if may alam siya. Ano na naman kaya ang tumatakbo sa isip ng kupal na 'to?

"How can you be so sure about that? Sa dami dami ng babae mo, hindi ko alam kung ilan na ang pamangkin ko sa 'yo." Muli siyang humalakhak at binato ko naman siya ng folder. Such a dumbass.

"Kahit na marami akong babae, alam ko pa rin ang salitang 'safe'. Psh." Humahalakhak pa rin siya na parang hindi naniniwala sa sinabi ko. Napa face palm na lang ako because I don't what am I going to do with him.

"But seriously, masasakal talaga kita pag nalaman kong mga anak mo nga yun. Dadami ang reregaluhan ko!" Oh here we go again!

"Gago! Mapapatay muna kita bago mo ako masakal." I half joked. Pero alam niyang hindi ko yun gagawin sa kanya, even him. Ganito lang talaga kami mag biruan.

"Try me, Damien." After that, umalis na siya sa aking opisina. I sighed.

I'm gonna call this a day.