Boy Series# 1: The Badboy's Prisoner (REVISED)

Chapter Twenty-Six

[Chapter Twenty-Six]

After our scene at the rain, I fell sick. Siguro nga ay karma ko na ito. Namumugto ang mga mata ko nang pumasok ako sa banyo. Zico insisted me to stay and rest but I decided to go to school. Inaalalayan ako ni Zico hanggang makarating ako sa department ko.

"Tawagan mo ako pag may gusto kang bilihin." aniya. Tango lang ang isinagot ko. Masakit ang lalamunan ko ay walang balak na magsalita. I took meds already, kaya siguro maya-maya ay magiging maayos rin ang pakiramdam ko.

All eyes are on me when I got in. Panay ang bulungan nila, the issue already spread in the entire school. Most are happy and few are confused. Wala na akong pakialam sa kung anuman ang gusto nilang paniwalaan.

Pumasok na ang prof namin at nagturo. Sinubukan kong nakinig pero walang pumapasok sa isip ko. Nilihis ko ang paningin sa bintana ay hinayaan ang hangin na pumasok sa mukha ko. Natapos na ang klase pero nanatili pa rin akong tulala sa harap ng bintana.

Napahigpit ang pagkakahawak dahil sa matinding pagsakit ng ulo. I was going to take my medicine when I forgot my water. Ayaw kong maabala ang kapatid ko kaya tumayo ako at nanghihinang naglakad papunta sa water station ng school.

After I bought a bottled water I grabbed an empty rest to let my body rest. Kahit sa pagbukas ng tubig ay nanghihina pa rin ako.

"—Yeah, Saige and her broke up. Pinaglaruan lang daw."

Natigilan ako sa pag-inom ng tubig dahil sa narinig mula sa hindi pamilyar na boses. I tightened my grip to the bottled and exhaled sharply. Kahit nakatalikod ako sa kanila ay alam kong nakatingin sila sa akin.

"Lasing nga si Saige nung pumasok dahil dyan sa babaeng 'yan."

"Wala kayong alam kaya wala kayong karapatan na pagsalitaan siya ng masama." biglang sumulpot si Joshua. Masama niyang tinignan ang dalawang babae na tahimik na umalis.

Umiwas ako ng tingin sa kaniya at tumayo.

"Zara, sandali."

"Joshua, please. Gusto ko munang mapag-isa ngayon." mahinang usal ko. Both my head and heart are throbbing. Wala ako sa mood para makipag-usap sa mga tao ngayon.

"I just want you to know that it's not your fault. Ginawa mo lang kung ano ang tama. You chose to save Saige's life. I promise, when this is over, everything will go back to the way it was.."

Binalingan ko siya. "Talaga ba Joshua? He hates me now. At kahit sabihin ko sa kaniya ang totoo ay hindi na siya maniniwala sa akin."

Tinalikuran ko siya at naglakad palayo. Dumiretso ako sa infirmary dahil sumaskit pa lalo ang ulo ko. Hinawi ko ang kurtina ng isang kama at humiga roon.

Ipinikit ko ang mga mata at madali akong nakatulog. Uwian na ng magising ako. Ginising ako ng nurse doon dahil isasara niya na ang infirmary.

Kumawala ako ng mahinang ungol bago bumangon. Tumama ang mga mata ko sa gamot at mineral water na nasa tabi ng bag ko. I asked the nurse if she's the one the gave me this but she said no.

Kung hindi siya ang nagbigay nito, e'di sino?

Ipinilig ko ang ulo sa pag-iisip na baka siya ang gumawa ngunit imposible. Kinuha ko ang bag ko at isinilid sa loob nito ang tubig at gamot. Nagpaalam na ako sa nurse bago lumabas.

The sun is almost setting. Binuksan ko ang phone at tumambad sa akin ang missed calls and text ni Zico. Even Quinn is calling me. I typed a quick text to my brother that I'm okay and I'm going home now.