SELAMLAR GENCOLAR... SİZE YİNE TRİP ATARAK GELİYORUM...
İKİ YORUM YAPMIYORSUNUZ BENİ ÜZÜYORSUNUZ. BÖLÜMLERİN ARASINI DA UZUN TUTMUYORUZ, SÜREKLİ BÖLÜMLERİ ATMAYA ÇALIŞIYORUM.
ÖYLE DİĞER YAZARLAR GİBİ DE OY VEYA YORUM SINIRI DA KOYMUYORUM AMA BEN DE BEKLİYORUM, YORUM YAPMANIZI, BEĞENİLERİNİZİ.
BİLİYORUM ÖYLE DÖRT DÖRTLÜK YAZMIYORUM AMA ELİMDEN GELDİĞİ KADAR ÖZEN GÖSTERİYORUM. ZAMAN BULDUKÇA BÖLÜM YAZIP, PAYLAŞIYORUM, SİZİ BEKLETMEMEYE ÇALIŞIYORUM.
BUNA RAĞMEN HAK ETMEDİĞİMİ DÜŞÜNÜYORSANIZ TAMAM, DİYECEK BİR ŞEYİM YOK. NE YAPALIM DEMEK Kİ BU KADAR HAK EDİYORUM...
KEYİFLİ OKUMALAR...
*
Giydiği siyah elbisesinin içinde aynanın önünde kendine bakarken gülümsedi. Uzun zaman sonra gerçekten mutlu olacağını hissediyordu. Bu his onu bir parça tedirgin etse bile umursamamaya çalıştı. Aynanın karşısından ayrılıp yatağının üzerine bıraktığı çantasını aldığı gibi odasından çıktı. İki katlı evin içinde üst kattaki en arka oda da kalıyordu. Evlenmeden önce olduğu gibi. Alt kata geldiğinde salona doğru adımlarını yönlendirdi. Dedesinin her zaman oturduğu koltukta bulunca gülümsedi.
"Dede," diye seslendi yanına yaklaşırken. "Ben çıkıyorum, geç kalmam." Dedesinin ağır hareketlerle ona dönmesini izledi Aylin. Dedesi çok yaşlanmıştı.
"Tamam kızım. Telefonun açık olsun aradığımda ulaşabileyim." Aylin başını sallayıp dedesinin yanına ilerledi, yanağına kocaman bir öpücük kondurdu.
"Eğer geç kalırsam da beni bekleme olur mu? Uyu." Yaşlı adam gülümseyip başını salladı.
"Tamam kızım." Aylin dedesinin yanından ayrılıp dış kapıya doğru ilerledi. Üç yıldır çalıştığı klinikte kendini geliştirmiş ve şimdi kendisine ait olan bir psikiyatri kliniği açmıştı. Şimdi ise eski çalıştığı klinikteki arkadaşlarıyla birlikte kutlama yapacaklardı. Onu almaya eski patronu olan Deniz Çağlar gelecekti.
Kapıyı açtığında karşısında beklediği yüzü görmenin verdiği rahatlıkla kocaman gülümsedi. "Nasıl olmuşum? Patron imajı var mı?" derken dönüyordu. Yüzünde silemediği gülümsemesiyle.
"Hayatımda gördüğüm en güzel patronsun Aylin." Deniz'in iltifatına karşı gülümsemesi genişledi.
"O zaman gidebiliriz." diyerek Deniz'e doğru ilerledi. Deniz kollarını açıp eliyle aşağı yukarı doğru gel-gitler yaptı.
"Ben de yakışıklı olmuşum şimdi, yanında hiç de sönük durmuyorum!" diye konuştu. Aylin, Deniz'in sözleriyle kahkaha atmaktan kendini alamadı.
"Sen de hayatımda gördüğüm en yakışıklı eski patronsun, patron." derken göz kırpmıştı. Deniz'in olduğunu bildiği arabaya doğru ilerlerken Deniz de yanında yerini aldı.
"Ve sen bu yakışıklı patronu bırakıp gidiyorsun!" derken başını iki yana sallamıştı. Aylin gözlerini kısıp bakışlarını Deniz'e çevirdi.
"Gitmemi istemediğini biliyordum!" Deniz alayla gülüp geldiği arabanın kapısını açtı.
"Sanki çok uzağa gidiyorsun, kızım benim kliniğin üst katında açtın kliniği, çok kalır mı sanıyorsun sen?" Aylin aynı Deniz gibi alayla yüzüne baktı, başını yana doğru eğmişti.
"Senin kliniğe gelen hastaların çoğu benim hastam yalnız!" dedikten sonra göz kırpıp Deniz'in açtığı kapıdan kendisini arabanın içine attı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çiçekler de Ölür
General Fiction"Sonra bir gün balkondan sarkan küçük bir kız çocuğu kalp ritmimi değiştirdi." Bakışlarını üst üste duran ellerinden çekip, Bahar'ın yüzüne dikti. "Ama ben ona dokunamıyorum bile." Dolunayın aydınlattığı gecede Bahar'ın gözünden akan bir damla yaş...
