𝕿𝖜𝖔 𝖔𝖋 𝖚𝖘 ✔

Three

Η ειρωνεία είναι πως ακόμη και αν έβγαινε στην σκηνή χωρίς να πει κάτι καινούργιο ή ακόμη κι αν ξέφευγε ο κόσμος δεν θα το καταλάβαινε εξαιτίας της υπερβολικής αγάπης και του ενθουσιασμού που θα είχαν. Ίσα ίσα θα φαινόταν πιο ανθρώπινος και πιο προσιτός στα μάτια τους. Όμως αυτός έψαχνε το τέλειο και πάντα ήθελε να παρουσιάζει το τέλειο. Σε όλο αυτό το ταξίδι ο μόνος που γνώριζε την ψυχολογική κούραση του Harry ήταν ο συνεργάτης του, ο Henry.  Πάντα ήξερε για εκείνον. Πάντα νοιαζόταν για εκείνον και πάντα τον εμψύχωνε. Ήταν φίλοι χρόνια και τον είχε μάθει απ' έξω πια.  Το στούντιο δεν ήταν πια ένα μονότονο δωμάτιο. Από μέσα του ακούγονταν γέλια, πειράγματα, συζητήσεις διαρκείας. Το στούντιο είχε και πάλι ζωή επειδή εκείνοι είχαν ζωή και θέληση και αισιοδοξία. Δεν δούλευαν για τα λεφτά αλλά δούλευαν για να είναι μαζί, για να κάνουν παρέα και για να δίνουν στον κόσμο την χαρά που τους άξιζε. Το κοινό ήταν ένας σημαντικός λόγος που συνέχιζαν να εργάζονται και να βελτιώνονται. Το  κοινό ήταν ο πυρήνας της δουλειάς τους και ο λόγος που ο Harry έδινε τον καλύτερο εαυτό του, που προσπαθούσε πάντα να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του. Βέβαια δεν ήταν πάντα τόσο εύκολο.

《Harry τι σκέφτεσαι πάλι;》 Τον ρώτησε καθώς εισήλθε στο στούντιο παρέα με μερικά cd με καινούργιες μελωδίες. 

《Σκέφτομαι την πορεία μας, υποθέτω. Μου φαίνεται ειλικρινά περίεργο που δεν έχω ξεχαστεί εντελώς αλλά μετά κοιτάζω τους συνεργάτες μου και ξέρω ότι έχω κάνει σωστές επιλογές που με οδήγησαν εδώ που είμαι.》 Η γλυκιά του προφορά γέμισε το δωμάτιο με εμπιστοσύνη, χαρά και ελπίδα. Όλα τα θετικά συναισθήματα δύο συνεργατών.

《Σου έχω καινούργιες ιδέες, μελωδίες, στίχους. Τα επεξεργαζόμαστε, κάνουμε διορθώσεις και ανεβαίνουν. Έχεις καιρό να βγάλεις τραγούδι.. κανένα δεν σου αρέσει πια.》 Τα μάτια του  Harry καρφώνουν την κορμοστασιά του και έπειτα κλείνει μέσα στο χέρι του λίγες τούφες των μαλλιών του. 

《Θέλω να είναι κάτι τέλειο όταν ανέβει. Κάτι που θα νιώθω εκατό τοις εκατό, που θα με εκφράζει, που θα πλημμυρίζει τα αυτιά των θαυμαστών μου με μία ευχαρίστηση. Θέλω να είναι τέλειο από όλες τις απόψεις. Δεν φταις ούτε εσύ, ούτε η μουσική, ούτε οι στίχοι. Φταίει η τελειομανία μου. Θέλω να μην έχει κανένα λάθος και τον τελευταίο καιρό κάνω μόνο λάθη λες και είμαι πρωτάρης. Νιώθω έξω από τα νερά μου, την στιγμή που θα έπρεπε να νιώθω έτοιμος και αλάνθαστος. Είμαι εντελώς ανάποδος!》 Ο Henry τον πλησίασε και τον κοίταξε συμπονετικά. Αφού βρήκε τις σωστές λέξεις, έκατσε δίπλα του και τοποθέτησε το χέρι του στην πλάτη του συνεργάτη του. 

《Μπορεί να θεωρείς τον εαυτό σου άχρηστο, γεμάτο λάθη, ατάλαντο, ανίκανο να δράσει όταν πρέπει αλλά σου λέω πως είσαι ένας ώριμος καλλιτέχνης με ανασφάλειες. Harry πόσο καιρό έχεις να επικοινωνήσεις με όλους τους θαυμαστές σου; Δεν είναι κακό να τους ακούς και να αγαπάς αυτά που λένε. Λένε αλήθειες και όχι ψέμματα. Είσαι ένας υπέροχος τραγουδιστής με πολλές ικανότητες. Το μόνο σου λάθος είναι ότι το  ξεχνάς πολύ εύκολα και πως προτιμάς να διαβάζεις τα μηνύματα αυτών που σε μισούν. Ζηλεύουν την ζωή σου μικρέ. Δηλητηριάζουν το μυαλό σου καθώς έχουν μόνο έναν σκοπό: να σε καταστρέψουν. Μην τους δώσεις αυτήν την χαρά. Αν θέλουν να σε μισούν επειδή απλώς κάνεις αυτό που αγαπάς, άστους να το κάνουν. Εσύ πρέπει να επικεντρωθείς σε αυτούς που σε αγαπούν και σε περιμένουν.》 Ο Harry αφήνει έναν αναστεναγμό ανακούφισης και νεύει καταφατικά το κεφάλι του. 

《Έχεις δίκαιο..》 Τα λόγια του βγήκαν διστακτικά από τα ξεραμένα του χείλη.

《Άλλωστε να θυμάσαι. Μην τα παρατάς.. μπορείς να το κάνεις. Μέρα με την μέρα θα γίνεσαι καλύτερος.》 Ο Henry του χάρισε ένα ζεστό χαμόγελο και έπειτα σηκώθηκε κάπως απότομα. 《Πρέπει να φύγω, έχω ένα σημαντικό ραντεβού. Τα CD είναι στο γραφείο σου. Τα λέμε μικρέ, να προσέχεις.》

Ο Harry τον αγκάλιασε, αντάλλαξε μαζί του ένα συνθηματικό χαιρετισμό και έπειτα κλειδώθηκε μέσα στο γραφείο του παρέα με τις ανασφάλειες. Που να ήξερε πως ο καλύτερος του συνεργάτης θα τον άφηνε μόνο του λίγες στιγμές μετά;

 But you once told me, "Don't give up. You can do it day by day.."