ခ်ဳိၿမိန္ေသာ ဇနီးဆိုးေလး(အတြဲ၂) ချိုမြိန်သော ဇနီးဆိုးလေး(အတွဲ၂)

စာစဥ္ ၁၂ ( ၅ + ၆ )

မသိရင္ မင္းရဲ့ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာေတြကို ယံုမိေတာ့မလို႔။

သူတု့ိနွစ္ဦးသား အသီးသီး သူတုိ့ရဲ့တုိက္ခန္းေတြဆီ ၿပန္ေရာက္သြား ၾကသည့္ေနာက္၊ ဟန္ရွန္းယြီ၊ သူူ့ေခါင္းကုိ္ ယမ္းကာယမ္းကာၿဖင့္ သူ့ဧည့္ခန္းအား စိုးရိမ္တၾကီး ၾကည့္လုိ့ေနမိပါ၏။

အဆံုးတြင္ေတာ့၊ သူ့ရဲ့အိပ္ခန္းဆီသို့ ေလ်ွာက္သြားလုိက္ေတာ့ၿပီး သူ့ရဲ့နားကို နံရံဆီ ကပ္လုိ့၊ တစ္ဖက္တုိက္ခန္းဆီက စကားသံတုိ့ကို ၾကားရလုိၾကားရၿငား နားေထာင္ဖုိ့ ၾကိဳးစားေနမိပါေတာ့၏။ သို့ေသာ္၊ အသံလံုအားသည္ အလြန္တရာ ေကာင္းမြန္ေလသည္တည္းမုိ့
သူ ဘာဆုိဘာမွ ၾကားရၿခင္း မရွိခဲ့ပါေခ်။

သူုတို့နွစ္ေယာက္ၾကားမွာ တစ္ခုခုမ်ား ၿဖစ္သြားနုိင္မလား။

အခုမွ၊ ေနာက္ဆံုးတြင္မွ၊ သူ နားလည္မိသြားသည္ကား…ရီပုိ္င္၏သူငယ္ခ်င္းသည္ အ၇မ္းေၿဖာင့္ေနပံု မရေလဘူးဆိုတာ ။

အဲဒီေကာင္ရဲ့ပလူးပလဲနဲ့ လုိက္ၿမွဴစြယ္ေနတာေၾကာင့္
သူ့ခင္ဗ်ာ မေဂးခ်င္ဘဲ ေဂးသြားရတာမ်ားလား။

ေဘးခန္းတြင္။

ရီ၀မ္၀မ္သည္ကား ၀ံပုေလြဆုိးၾကီးတစ္ေကာင္အလားနွယ္၊
စီရီဟန္အား ဆြဲေခၚေနကာ အိပ္ခန္းထဲသုိ့ ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း တြန္းပို့ေပးလို႔ေနပါ၏။

“အလွေလး၊ မင္း ဘာလုိ့ ဒီလုိညေလးမွာ ကိုယ္နဲ့အတူတူ
ၾကယ္ေတြ လေတြ မၾကည့္ရတာလဲ။ ကိုယ္တုို့ ကဗ်ာေတြအေၾကာင္း၊ ဘ၀ေတြအေၾကာငး္ ေၿပာၾကမယ္ေလ…ကုိ္ယ္ ကတိေပးတယ္…
ကို္ယ္ မင္းကို ဘာဆုိဘာမွ မလုပ္ဘူး…”

သူမေလး ေၿပာရင္းဆုိရင္းမွာပင္၊ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း
အနွီလူၾကီးအား အိပ္ရာဆီကို ဆြဲတင္လုိ့ေနပါ၏။

စီရီဟန္သည္ကား စိတ္ၾကည္ေနေလဟန္မတူ။
သူ့ရဲ့အက်ီေကာ္လံကို လာလာထိေနေလသည့္ လက္ေလးေတြကုိ အေ၀းသို့ ဖယ္ထုတ္ပစ္ေနရင္း။ သူ့ရဲ့အသံမွာ ေနြးေထြးမႈတစ္စံုတစ္ရာ မပါေလဘဲ ေအးခဲစြာၿဖင့္ ေၿပာလာပါ၏။
“ဒီည ကို္ယ္သာမရွိေနဘူးဆုိရင္း မင္း အဲ့အေကာင္ကုိ
အိပ္ရာထဲ ဆြဲေခၚသြားမွာမလား”